رکورددار برگزاری ورکشاپ و آموزشکده شدهایم/خروجی این همه آموزشگاه بازیگری چیست؟/واقعا جای تعجب دارد که فردی با ساخت یک یا دو فیلم تبدیل شده به مدرس “بازیگری جلوی دوربین”!/خروجی این همه آموزشگاه بازیگری چیست؟ وقتی همچنان بازیگران چهل و پنجاه ساله نقش جوان اول ها را بازی میکنند؟/اصلیترین رکن صنعت تصاویر متحرک که فیلمبرداری است را رها کردهایم و چسبیدهایم به کلکی تحت عنوان تربیت بازیگر جلوی دوربین!/چرا با وجود این همه آموزشگاه نتوانستهاند دو نفر مثل کلاری و زرین دست و رفیعی جم و… تربیت کنند؟؟/جز این است که سینما یک هنر تجربی است و باید حین تولید پروژهها و در کنار بزرگان مشق کرد تا آموخت؟؟
سینماروزان: همان قدر که زمانی نه چندان دور توانستیم رکورد برگزاری جشنواره های سینمایی را بزنیم حالا هم به جایی رسیده ایم که میتوانیم رکورد برگزاری ورکشاپ و آموزشگاه و کارگاه بازیگری را بزنیم.
حامد مظفری منتقد و روزنامهنگار سینما با بیان مطلب فوق به رادیوتهران گفت: فقط به ما بگویند که خروجی این همه آموزشگاه بازیگری چیست؟ وقتی همچنان بازیگران چهل و پنجاه ساله نقش جوان اول ها را بازی میکنند؟ اساسا روند صدور مجوز برای ورک شاپ چطور است که این همه آموزشگاه سینمایی داریم؟
وی ادامه داد: واقعا جای تعجب دارد که فردی با ساخت یک یا دو فیلم تبدیل شده به مدرس بازیگری جلوی دوربین! ادعایی که حتی امثال حمید سمندریان و امین تارخ و علی رفیعی با وجود سالها تربیت هنرجو، مطرح نکردند. اسفناک اینکه هر تازه از راه رسیده ای که میخواهد برای خود رزومه سازی کند میگوید شاگرد سمندریان و تارخ هستم و انگار برخی خبر ندارند مدتهاست که این دو هنرمند را از دست داده ایم.
مدیر رسانه تحلیلی سینما روزان تاکید کرد: بعید است این همه ورک شاپ های یک روزه و دو روزه یا یک هفته ای و یک ماهه که همه هم میخواهند بازیگر تربیت کنند مجوز داشته باشند چون بالاخره آموزشگاه های دارای مجوز پیشینه ای دارند و اغلب در رشته های تخصصی پشت صحنه هم کار میکنند و نه فقط در زمینه بازیگری.
این عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینما افزود: عطش جوانان و نوجوانان برای ورود به سینما خیلی هم ارزنده است و نشان دهنده اینکه دیگر خانواده های ایرانی با سینما به عنوان یک هنر استاندارد کنار آمده اند ولی چرا ورک شاپ های ما علاقمندان را به سمت آموزش حرفه ای اسلوب پشت صحنه و مثلا تدوین، صداگذاری و صدابرداری، ساخت موسیقی، طراحی صحنه، سیجیآی و از همه مهمتر فیلمبرداری سوق نمیدهند.
حامد مظفری با اشاره به افت کیفی محسوس تصویر در تولیدات متاخر سینما و تلویزیون و شبکه خانگی بیان داشت: این افت فقط و فقط ناشی از همان عدم انتقال تجربیات بزرگان فیلمبرداری به نسل جدید است. الان به غیر از مرتضی غفوری و هومن بهمنش و علیرضا برازنده و هادی بهروز و احسان رفیعی جم و کوهیار کلاری و سعید براتی، واقعا فیلمبرداری که مختصات پرده عریض را درک کرده باشد و بتواند قاب های ماندگار بسازد، نداریم. در همین آخرين جشنواره فجر بهترین تصاویر برای فیلم “تابستان همان سال” بود که محمود کلاری فیلمبردار باتجربه آن را ساخته بود.
او خاطرنشان ساخت: اصلیترین رکن صنعت تصاویر متحرک که فیلمبرداری است را رها کردهایم و چسبیدهایم به کلکی تحت عنوان تربیت بازیگری جلوی دوربین! چرا با وجود این همه ورکشاپ نتوانستهاند دو نفر مثل محمود کلاری و علیرضا زرین دست و اصغر رفیعی جم و… تربیت کنند؟؟ جز این است که سینما یک هنر تجربی است و باید حین تولید پروژهها و در کنار بزرگان مشق کرد تا آموخت؟؟
حامد مظفری ابراز امیدواری کرد: جشنواره بازی را آن قدر ادامه دادیم که صدای مخاطبان درآمد و درنهایت هم جز همان جشنواره فجر برای هیچ جشنواره مان نتوانستیم مخاطبی داشته باشیم که بلیت بخرد و برود فیلم ببیند. عاقبت ورکشاپ زدگی هم جز بی اعتمادی انبوه جوانانی نیست که به امید بازیگر شدن، پول زحمت والدین خود را به افرادی میدهند که خودشان هنوز در دکوپاژ یک نمای ساده مانده اند. فقط امیدواریم خود علاقمندان و والدین باشند که اگر هم میخواهند فرزندان شان کار هنری کنند آنها را در مسیر صحیح و یادگیری فنون پشت صحنه هدایت کنند.