سینماروزان: وحید یامین‌پور از فعالان رسانه‌ای جریان موسوم به ارزشی اخیرا کتابی با عنوان “کاهن معبد جینجا” را منتشر کرده.
این کتاب حاوی مشاهدات یامین‌پور از سفری یک هفته‌ای به ژاپن است؛ سفری که سال ۹۵ با همراهی حبیب احمدزاده و همچنین گروهی از فعالان هنری صورت گرفته است.
چطور می‌شود فقط با اقامت یک هفته‌ای در ژاپن، سفرنامه نوشت؟ یامین‌پور در این باره به فرهیختگان گفت: نمی‌توان کلیت را قضاوت کرد. در جاهایی از کتاب عنوان کردم که من قضاوتی در این‌باره ندارم. ممکن است راوی یا دوست من ادعایی کرده باشد، مثلا می‌گویم دوستم این‌طور می‌گوید اما من قضاوتی ندارم. درباره بی‌خانمان‌ها گفتم اما من بی‌خانمانی در توکیو ندیدم ولی دوستم می‌گوید این‌طور است. در جاهایی این‌طور بود.
یامین‌پور ادامه داد: ناشر علاقه‌مند بود درباره مسائل حضور فرهنگی ایران در کشور ژاپن حرف بزنم ولی من هیچ حرفی نزدم و گفتم من مواجهه‌ای نداشتم. یک هفته مدت زمان کافی برای ادعاهای بزرگ‌تر از یک هفته نیست. من فقط درباره جاهایی که دیدم صحبت کردم. من دانشگاه تولای را دیدم که مشهورترین و معتبرترین دانشگاه شرق آسیاست و درباره آن صحبت کردم. درباره متروی توکیو حرف زدم که آن را دیدم. چند مراسم فرهنگی و سیاسی شرکت کردم و درباره آن صحبت کردم. آن اتفاقی که در معبد می‌افتد و کنجکاوی من را برمی‌انگیزد که ببینم پشت پرده این ماجرا چیست. سعی کردم درباره پاسخ‌هایی که برای کنجکاوی‌های خود گرفتم ادعا کنم. ممکن است برخی از این ادعاها نیز عجولانه باشد.
یامین‌پور با رد وامداری ژاپن مدرن به سنت‌ها گفت: من طنزی هم بیان کردم که حتی در معابد سنتی توکیو هم آدم کیمونوپوش نمی‌بینید. تعداد کیمونوپوش‌های آنجا به اندازه این است که در پیست اسکی دیزین زن چادری ببینید. تصویری که ارائه می‌شود این است که ژاپنی‌ها سنت خود را حفظ کردند، فرهنگ خود را حفظ کردند و انسان همان انسان است. اما واقعا چنین نیست. حتی در مسائل سیاسی چنین است. این که می‌گویند ژاپنی‌ها مساله خود را با آمریکا حل کرده‌اند، درست نیست. ژاپنی‌ها این را حل نکردند و در کتاب این را نشان دادم. مساله هنوز باقی است.
یامین‌پور درباره همراهی با هنرمندان در سفر ژاپن گفت: با فاطمه معتمدآریا در جلسه‌ای بودیم، واقعا از حرفهای او تعجب کردم. او گفت من آرزو دارم در یک فیلم یا سریالی نقش خانم شهید مدق را بازی کنم. تا این اندازه این آدم شیفته شخصیت شهید مدق و خانواده او شده بود یا خانم بازیگر دیگری در حوزه سینما که در ظاهر آن طرف قرار می‌گیرد و وقتی یکی از دوستان من برای او از کربلا مهر تربت آورد، نمی‌دانید چه ذوقی کرد. می‌گفت شما نمی‌دانید چه مدتی بودی مهر نمازم سیاه شده بود و دنبال این بودم که مهر تربت بگیرم. باورم نمی‌شد وقتی این حرف‌ها را از این خانم می‌شنیدم.
یامین‌پور افزود: نمی‌خواهم مرزها را پاک کنم و بگویم هیچ‌مرزی وجود ندارد؛ اصلا این حرف‌ها به من نمی‌آید. ما مرزگذاری داریم، ولی گاهی همه ما واقعا زیاده‌روی می‌کنیم؛ آن هم زیاده‌روی بی‌مورد. هم ادب را می‌توان حفظ کرد و هم روابط را؛ چاره‌ای هم نداریم. این درگیری‌ها به‌نفع جریانی است که نه می‌خواهد سر به تن من، نه سر به تن طرف مقابلم باشد. اینها تجربه تاریخی است و باید با هم تجربه کنیم. فکر می‌کنم ملتی اهل مدارا هستیم، منتها باید مدارا را تجربه کنیم.
