سینماروزان: سریال رمضانی شبکه اول سیما با ادعای ماورایی بودن روی آنتن رفت ولی نتوانست در حد و اندازه آثار ماورایی پیشین کشورمان و ازجمله “او یک فرشته بود”، “اغما” و سریال خانگی “احضار” جلب نظر کند.
به گزارش سینماروزان سریال تلویزیونی “احضار” نه فقط در متن روایت و داستان‌پردازی بی‌اعتنا به رکب زدن که عنصر اصلی ژانر ماورایی است جلو رفت بلکه در شخصیت‌پردازی و کیفیت بازی‌ها نیز اثری دور از حد انتظار بود.
ازجمله مشکلات این سریال آن بود که به‌جای ایجاد دلهره در سکانس‌هایی مانند جنگل یا اتاق احضار، به نوعی کمدی ناخواسته شبیه شده بود در حالی که علیرضا افخمی کارگردان سریال تجربه ساخت اثر منسجم “او یک فرشته بود” را به تهیه‌کنندگی رامین عباسی‌زاده داشت و عجبا که سریال خانگی “احضار” که عباسی‌زاده با حمایت گلرنگ‌رسانه برای شبکه خانگی ساخت به‌مراتب دلهره‌آور‌تر و شسته‌رفته‌تر از سریالی است که افخمی برای تلویزیون ساخت.
محمودرضا تخشید تهیه‌کننده سریال تلویزیونی “احضار” در گفتگو با خبرگزاری مهر و در واکنش به کمدی ناخواسته شدن برخی سکانس‌ها، مدعی شده از ابتدا هم قصد ساخت سریال ترسناک را نداشته و کمدی‌های ناخواسته هم عمدی بوده است.
بخش‌هایی از حرف‌های تهیه‌کننده سریال تلويزيوني “احضار” را به نقل از خبرگزاری مهر بخوانید:
*زمینه‌سازی خود سریال و حتی تیزر ابتدایی برای نمایش نوعی ژانر ترسناک بود ولی نمی‌ترساند؟
**ما دو یا سه صحنه ویژه درباره این موضوع داشتیم و مخاطب پیش داوری کرد که سریال قرار است ترسناک باشد و البته تیزر اول ما هم در این پیش داوری موثر بود. بنابراین بلافاصله تیزر دومی ساختیم و این فضای ترسناک را از آن حذف کردیم. تیزر دوم کاملاً از آن فضاسازی ترسناک فاصله دارد چون خودمان حس کردیم تیزر اول دارد مردم را به اشتباه می‌اندازد و خودمان هم نمی‌خواستیم فضا را ترسناک کنیم. موضوع درباره روح و احضار روح بود و فقط «مثبت ۱۴» می‌زدیم تا خانواده‌ها بدانند این موضوع خاص است و ممکن است حالت التهاب و ترس پیدا کند. پس هدفمان ترس نبود که الان یک عده می‌گویند پس چرا ما نترسیدیم؟ مثل این است که فیلمی درباره مواد مخدر ببینید و بگویید چرا من نترسیدم.
* قصد ترس نداشتید اما در عین حال گاهی از نشانه‌های ژانر ترس هم بهره گرفتید.
**به هر حال وقتی می‌خواهید روح احضار کنید نمی‌توانید خیلی ساده مراسم را برگزار کنید. اگر روح خیلی ساده بیاید و برود شما گلایه می‌کنید که تماشای روح نمی‌تواند اینقدر ساده اتفاق بیفتد. منتها ما وارد ژانر ترسناک نشدیم ولی چون موضوع درباره ارواح بود از هشدار سنی استفاده می‌کردیم و به هر حال همین موضوع با خودش ترس و واهمه هم دارد.
* به نظر من بیشتر این صحنه‌ها شبیه کمدی شده بود.
**اتفاقاً خود ما یک جاهایی عمداً صحنه‌ها را کمدی کرده بودیم!!
* صحنه‌ای که مثلاً افسانه چهره آزاد بازیگری که روح را احضار می‌کند در رختخواب پلک چشم می‌بیند و از آن می‌ترسد ازجمله صحنه‌هایی است که بنا بوده بترساند ولی باعث خنده شده؟
**در صحنه‌ای که پلک دیده می‌شود، نه قصد خنداندن نداشتیم! ولی در بخش‌هایی می‌خواستیم کمدی باشد. مثل صحنه‌هایی که این روح، کرونا را تشخیص می‌دهد و یا می‌گفت در آینه تو را نمی‌بینم و بعد می‌خندید و می‌رفت. خانم چهره آزاد هم بازیگری شیرین است و اصلاً او را انتخاب کردیم چون خواستیم صحنه‌های احضار روح را تلطیف کرده و سریال را از حالت ترس صرف خارج کنیم و همه اینها به عمد بوده است!!
