سینماروزان: وقتی بناست در همان مرحله اول اسکار غیرانگلیسی زبان حذف شویم چه کاریست که باز بر مسیرهای تجربه شده اصرار میکنیم و فیلمهایی را به اسکار نمی فرستیم که لااقل بخشی دیده نشده از سینمای ایران را پوشش دهند؟؟
این پرسشی است که بعد از حذف “بدون تاریخ بدون امضاء” از رقابت در اسکار-آن هم حذف در همان مرحله ابتدایی-به ذهن خطور میکند.
آکادمی علوم و هنرهای سینمایی درحالی فهرست نامزدهای اولیه ۹ بخش اسکار امسال را اعلام کرد که نامی از «بدون تاریخ، بدون امضاء» نماینده ایران در میان بهترین فیلمهای غیرانگلیسی زبان دیده نمی‌شود.
«پرندگان مهاجر» از کلمبیا، «گناهکار» از دانمارک، «هرگز رو برنگردان» از آلمان، «دزدان فروشگاه» از ژاپن، «آیکا» از قزاقستان، «کفرناحوم» از لبنان، «رُما» از مکزیک، «جنگ سرد» از لهستان و «سوختن» از کره جنوبی نامزدهای اولیه اسکار غیرانگلیسی زبان هستند.
حالا وقتش نیست از اعضای هیأت انتخاب فیلم برای اسکار مشتمل بر آتوسا قلمفرسایی، محمد آلادپوش ، امین تارخ، فرهاد توحیدی، رامین حیدری فاروقی، محمد مهدی عسگرپور، قاسم قلی پور و رائد فریدزاده که این آخری برادرزاده مهدی فریدزاده- معاون اسبق سینمایی و خواهرزاده حسن خجسته معاون اسبق صدا است- بخواهیم بیانیه ای درباره این شکست صادر کنند و توضیح دهند چرا با اصرار بر انتخاب فیلمی متأثر از سینمای خرده پیرنگ فرهادی، راه را بر انتخاب گزینه ای تجربه نشده بستند؟؟
تا چه هنگام بناست متکی بر سینمای فرهادی و دنباله روان وی، فیلم به اسکار بفرستیم و همان اول شکست بخوریم؟؟؟
آیا نمیشد یک بار هم فیلمهایی استراتژیک مانند “به وقت شام” را نماینده اسکار کنیم ولو اینکه به قیمت شکست خوردن چندی را با گونه دیگری از سینمای ایران آشنا کرده باشیم؟؟
