سینماروزان: علی سرتیپی مدیر موسسه فیلمیران در یک دهه اخیر چنان سیطرهای در پخش و سینماداری پیدا کرده که بسیاری از مالسازان ایرانی از همان مراحل آغازین ساخت، او را دعوت به مشاوره برای بهرهبرداری فرهنگی از طبقات بالایی سازههای خود مینمایند؛ روندی که درعین کمک به توسعه ظرفیت سینمایی کشور، شائبههایی مختلف را هم شکل میدهد.
علی سرتیپی کمتر گفتگو میکند ولی هرگاه تن به گفتگوی تفصیلی میدهد سعی میکند حرفهایش را بیتعارف مطرح کند.
به گزارش سینماروزان علی سرتیپی در گفتگویی با محتبی اردشیری در فرهیختگان با اشاره به لطمات سینما از کرونا گفت: در کنار صنایع دیگری مثل رستورانها و هتلها که از کرونا لطمه خوردند صنعت سینما خیلی از این اوضاع لطمه خورد. فکر میکنم صنعت سینما طی این چند ماه، حداقل بالای 200میلیارد از کرونا لطمه خورد ولی امیدواریم روزی این کابوس تمام شود.
سرتیپی با اشاره به آفات تعطیلی کرونایی سینماها گفت: تقریبا غیر از سینماهای حوزه هنری که دولتی بودند، بقیه تعدیل داشتند ولی ما نه، اما اینکه تا چه زمانی بتوانیم این روند را ادامه دهیم، نمیدانم. الان بیشتر پردیسها نیروهایشان را تعدیل کردهاند؛ 20 نفر بودهاند، کردهاند چهار یا پنج نفر. اگر ما در کوروش این کار را نکردیم به این دلیل که در مجتمع شلوغی هستیم و پشتوانه این مجتمع را داریم. سینما حال و روز خوبی ندارد.
سرتیپی درباره وضعیت سینماهایی که مدیریتش را برعهده دارد گفت: طی چهار ماه تعطیلی سینماها، یک نفر را هم برای تعدیل معرفی نکردیم. تمام پول شارژ را هم دادیم یعنی ما فقط ماهی ۴۰۰میلیون تومان پول شارژ دادیم. خود سینما (کورش) طی این چهار ماه بین هفت تا هشت میلیارد ضرر و زیان داد اما با اینحال، یک نفر از نیروهایمان را تعدیل نکردیم. حقوقها را کم نکردیم. حقوقها با افزایش امسال و بیمههای پرسنل، همه پرداخت شده است. واقعا عین نهادهای دولتی که با کارمندان خودشان برخورد میکردند، ما در بخش خصوصی این کار را کردیم، البته یکی از بزرگترین پشتوانههای ما، گروه صنعتی گلرنگ بوده که این دوستان که شریک ما هستند، این سیستم را به کار بستند. حتی در مجتمعهای دیگر نظیر شکوفه یا گالریای تجریش ما هیچ پرسنلی را رد نکردیم. با اینکه کسی سرکار نبود، حقوق و مزایایشان را بهصورت کامل دریافت کردند.
سرتیپی با انتقاد از کمک حداقلی دولت به سینماداران گفت: من الان بهعنوان سینمادار اعلام میکنم تا این لحظه حتی یک ریال هم از سوی دولت به ما کمک نشده است. آن وام 10 میلیونی را هم نگرفتیم چون کمکی به حال ما نمیکرد. یعنی ما با 14 پرده باید 140 میلیون وام میگرفتیم و چند ماه دیگر هم آن را با سود پس میدادیم؛ ما که کاسب نیستیم که با پولش کار کنیم!!
مدیرعامل فیلمیران پیرامون عدم تخصیص بلحظه سهم صاحبان آثار از بلیتفروشی که سمفا وعدهاش را داده بود بیان داشت: بزرگترین امتیاز سمفا این بود که انحصار بلیتفروشی را شکست؛ مساله فروش و تقسیم پول در لحظه، که ازجمله قابلیتهای اصلی سمفا بود. سمفا این قابلیت را دارد منتها سینماداران با این مورد مساله دارند. مسائل دیگری هم دارند؛ یکیاش سانسبندیهای دولتی که اینها میتواند یک جاهایی خطرناک باشد و سینماداران مخالف سانسبندیهای دولتی از طریق سمفا هستند!
سرتیپی با اشاره به آفات دولتی بودن سمفا خاطرنشان ساخت: مهمترین خطر سمفا این است که مجموعه شاید در آینده بیفتد دست آدمهایی که بعدا بخواهند یکجور دیگر سینما را کنترل کنند!
علی سرتیپی با تاکید بر ارزانی قیمت بلیت سینما در ایران گفت: واقعیتش این است که تا پیش از این، هندوستان، ارزانترین بلیت سینماهای جهان را داشت که درحالحاضر این عنوان در اختیار ایران است. یعنی ارزانترین بلیت سینما متعلق به ایران است که به قیمت کمتر از یک دلار به فروش میرسد، آنهم در بهترین سالنهایمان. ولی هزینههای ما، دستگاههایی که دارند کار میکنند، آن لامپی که آنجا روشن است، آن صندلی و… را داریم، بهدلیل تحریم، گرانتر از اروپا و آمریکا میخریم. هزینههای ما بسیار بسیار بالاست!!
سرتیپی ادامه داد: حتی مترو و اتوبوس که متعلق به دولت است در سال جدید با افزایش قیمت بلیت مواجه شد اما ما هیچ افزایش قیمتی در بحث بلیت سینما نداشتهایم و فقط مالیات ارزش افزوده را به بهای بلیت افزودهایم که این مختص سینما هم نیست و هر کالایی بخرید باید بپردازید. متاسفانه سینما علیرغم ساحت فرهنگی مشمول هیچ تخفیف مالیاتی نمیشود و باید مانند اصناف دیگر، 9درصد ارزشافزوده خود را کامل بپردازد! شما غذایی که تیرماه سال گذشته خوردهاید، ببینید الان چند تومان شده است، اما ما داریم بلیت را به همان قیمت پارسال میفروشیم!!
علی سرتیپی درباره برخی سرمایهگذاران سینما نظیر م.الف که در زندان به سر میبرند بیان داشت: اینکه ایشان پول گرفته یا وام گرفته، اگر کار خلافی کرده باید محکوم شود. ولی میگویم ایشان که پولی را وارد سینما کرده، اتفاقا برعکس عمل کرده؛ یعنی اگر ایشان در سینما نبود، شاید این نورافکنی که رویش روشن شد و این اتفاقهایی که برایش افتاد و این رسانهای شدن مسائلش، به او ضرر زد تا اینکه بخواهد به او کمک کند. یعنی اگر ایشان پولی را که گرفته بود وارد سینما نمیکرد و مثلا میرفت ملک میخرید، شاید اینقدر روی او تمرکز نمیشد. ضمن اینکه مگر ایشان چقدر پول آورده؛ 50 تا 100 میلیارد که بیشتر نیاورده. چند سریال شبکه نمایش خانگی ساخته و چهارپنج تا هم فیلم. جز متمرکز شدن و حساس شدن روی این آدم، اتفاق دیگری برایش رقم خورده؟ درنتیجه ایشان هم آن ضربه را خورده؛ یعنی ایشان یک پولهایی داشته و چون میخواسته دیده شود یا به هر دلیلی، وارد سینما شده.
سرتیپی درباره جوانک بیتکوینبازی که اخیرا در چند فیلم سرمایهگذاری کرده بود اظهار داشت: یکیدو نفر بودند که کار بیتکوین انجام میدادند. طرف رفته بیتکوین خریده و فیلم ساخته. البته الان میگوید دیگر فیلم نمیسازم و تمام شد. چند تا ساخت و فهمید خبری نیست و رفت که رفت. اصلا این خبرها نیست.
سرتیپی با رد وجود مافیای اکران گفت: ما در زمینه تولید سینمایی، دهمین کشور دنیا هستیم ولی به لحاظ تعداد سالن، صدوچهلمین کشور. همین عدم تناسب کمیت تولید با کمیت سالن باعث فیلمسوزی شده!
عدم تناسب عرضه و تقاضا همیشه این مشکلات را بهوجود میآورد. ظرفیت ما تولید 40 تا 45 فیلم در سال است. برای همین همه مدعی هستند و معلوم نیست چرا به فکر ایجاد تناسب تولید-توزیع نیستیم؟؟
مدیر فیلمیران درباره چیدمان اکران پساکرونا گفت: اگر قرار بود بین3 فیلم «رحمان 1400»، «خروج» و «شنای پروانه»، تنها یک فیلم را نمایش دهیم قطعا “شنای پروانه” را اکران میکردم.
سرتیپی در چرایی این امر گفت: فیلم خوب فیلمی است که استانداردها را رعایت کرده و با مردم ارتباط برقرار کند؛ یعنی خوب بفروشد و مردم از آن استقبال کنند. من- علی سرتیپی- هم فیلم «مسعود ده نمکی» یعنی «اخراجیها 3» را اکران میکنم و همزمان با این فیلم، اثر «اصغر فرهادی» یعنی «جدایی نادر از سیمین» را. حالا ملاکم چیست؟ ملاکم این است که این فیلمها با مردم ارتباط برقرار میکنند و هر دو هم گیشه دارند و هر دو هم کنار هم میفروشند!
