سینماروزان: در روزهایی که به خاطر شیوع کرونا حتی بازگشایی مجدد سینماها هم رونقی به گیشه‌ها نداده و فیلمهای روی پرده تقریبا شکست‌خورده هستند اینکه برخی از مدیران به‌دنبال برگزاری جشنواره و جشن هستند واقعا حکایت دارد از فاصله بعید آنها با بدنه سینما.
امیرحسین شریفی تهیه‌کننده سینمای ایران با بیان مطلب فوق به جوان گفت: وقتی شرایط جنگی است که کسی نباید به فکر برگزاری جشن باشد و الان هم کل کشور درگیر جنگ با کرونا است و سینمای ایران هم به همین ترتیب ضربات اقتصادی جبران‌ناپذیری از کرونا خورده است و سینماگران هم در این غائله به شدت بی‌پناه بوده‌اند.
تهیه‌کننده “اشک سرما” و “هور در آتش” ادامه داد: آیا مساله امروز سینمای ایران امکان برگزاری جشنواره‌هاست یا بیکاری مضاعف و وضعیت معیشتی خراب اهالی سینما؟؟ اینکه برخی مدیران و دست‌اندرکاران در همین شرایط کرونایی هم پیرامون چگونگی برگزاری جشن و جشنواره در دل کرونا حرف می‌زنند بیانگر این است که در جای گرم و نرم لمیده‌اند و هیچ خبری ندارند از حال و روز قاطبه سینماگران.
این تهیه‌کننده قدیمی با اشاره به حمایتهایی که شامل حال صنوف غیرفرهنگی شده اظهار داشت: واقعا بی‌پناه‌تر از صنف فرهنگ و هنر نداریم چون حتی وقتی بناست به آنها وامی بابت شرایط کرونایی دهند باز این وام را هم نه قرض‌الحسنه بلکه با گرفتن بهره، می‌دهند. یعنی یک سینماگر که نه بیمه بیکاری دارد و نه امنیت شغلی نباید الان که کرونا بیچاره‌اش کرده یک وام قرض‌الحسنه بگیرد؟؟ آخر زشت نیست بابت ۱۶میلیون وام از اهالی فرهنگ بهره ۱۲درصدی می‌گیرند؟؟
تهیه‌کننده “پری” و “ضیافت” تاکید کرد: این همه تعلل در حمایت از سینماگران چه معنا دارد؟ مگر این همه سال که جشنواره برگزار کردیم و میلیاردها تومان هزینه شد چه دستاوردی برای سینمای‌مان داشتیم که حالا اگر یک سال جشنواره برگزار نشود، آن دستاوردها از بین برود؟
شریفی افزود: بعد از این همه سال برگزاری جشنواره حتی یک بازار امن و مناسب برای فیلمهایمان در کشورهای همسایه پیدا نکردیم ولی باز حتی در اوضاع نابهنجار ناشی از کرونا اصرار داریم بر برگزاری جشنواره‌های بی‌فایده.
تهیه‌کننده “سیب سرخ حوا” با مخاطب قرار دادن مدیران سینمایی بیان داشت: به نظرم روسای سینما با یک تصمیم عاجل و ضربتی، تا اطلاع ثانوی جلوی برگزاری جشن‌ها و جشنواره‌ها را گرفته و ضمن رایزنی با سازمان برنامه و بودجه، دستور اکید دهند که بودجه این گونه محافل به طور مستقیم صرف کمک به سینماگران شود. روزبروز بر آمار سینماگران بیکار و منزوی افزوده می‌شود و با میلیاردهایی که صرف جشنواره‌های بی‌حاصل می‌گردد قادریم بسیاری از آنها را از انزوا برهانیم.
