سینماروزان/مسعود احمدی:
➕در ابتدا متاثر از #جاده فلینی به نظر می‌رسد و گوارا و امیدوارانه
➕در #جاده با زنی بدکاره روبروییم که به شدت معصوم است؛ به عبارتی یک کودک بدکاره معصوم! اینجا با مختصات ممیزی داخلی با زنی معادل تی‌تی روبروییم که بدکاره نیست ولی رحم خود را اجاره می‌دهد و ارتباطش با نامزد دایم‌الخمرش نوید یک درام انسانی می‌دهد
➖اضافه کردن شخصیتی تازه و مجزا از #جاده که اخترشناس هم هست به شدت فیلم را از ریتم می‌اندازد و اقتباس از #جاده در ایران۹۹ را فانتزی می‌نماید. شاید اگر با یک ساینس‌فیکشن فرازمانی-فرامکانی مواجه بودیم #تی‌تی یکی از بهترین آثار این سالها می‌شد ولی نه القای لازمانی داریم و نه القای لامکانی
➕داستان #تی‌تی خوب شروع میشود و خوب کاراکتر وارد میکند ➖ مشکل آنجاست که داستان، کانسپت‌های ذهنی نویسنده را سنتز نمی‌کند. به بیان بهتر کانسپت‌ها از قبل کنار هم چیده شده و برای تمرکز بر آنها بوده که فیلم ساخته شده وگرنه ابدا لازم نبود که اخترشناسی متوهم در احوالات خود را وارد داستان کرد
➕بخشندگی زن موسوم به بدکاره، نادیده شدن زندگی این دنیایی توسط اخترشناس و بزرگی پدیده عشق ازجمله کانسپت‌های ذهنی کارگردان بوده که هر کدام از
آنها با پردازش درست امکان شکل‌دهی یک درام گیرا را داشت…➖با این همه حس و حالی موجود نیست تا در روح این پیکره تکه‌تکه دمیده شود و مخلوق مستقلی را شکل دهد
➖بازی تیپیکال الناز شاکر دوست که انگار از #باد_در_علفزار_می‌پیچد و #تابو ی خسرو معصومی پرت شده اینجا! البته که در این بازی، کارگردان هم تقصیرکار بوده. معصومی با شناخت دقیق از جغرافیای شمال، بازیگران مکمل را بومی می‌چیند تا به کمک آنها حس و حال منطقه را تداعی کند ولی پناهنده...
➕کوشش هوتن شکیبا برای ایفای جوانی دائم‌الخمر، طماع و شکاک که خودش پارادوکس روانی است ولی نامزدش را متهم میکند به جنون.
➕ترسیم زورگوی اول در سیکلی که نتیجه‌ای ندارد جز قرارگیری در چنبره زورگویی همو که بهش زور گفته بود!
?کاراکتر
–امیرساسان با بازی هوتن شکیبا
گاف
–جغرافیا حوالی بهشهر مازندران است ولی لهجه تی‌تی گیلکی است به‌‌جای مازنی!
?️دیالوگ
–دنیا همچین …وهی هم نیس که آدم خیال میکرد!
