سینماروزان/مسعود احمدی: در میان ارگانها و نهادهای موسوم به ارزشی، هرچه نباشد ادعای الگوگیری از شهید مرتضی آوینی و مرحوم نادر طالبزاده، فراوان است.
ولی در عمل چه اتفاقی میافتد؟ برخلاف مشی دیالوگمحوری که از آن دو هنرمند فقید به یادگار مانده، مدیران این نهادها اغلب طرفدار مونولوگ هستند و آن هم دربرابر جماعتی که جز مجیز آنها را نمیگویند و خروجی همین روند است که میشود تولید انبوه محصولات سفارشی دور از مخاطب.
نکوداشت نادر طالب زاده در جشنواره سینماحقیقت مجالی را فراهم کرد تا #مریم_طالب_زاده فرزند دختر نادر طالبزاده، جملاتي درباره خلق و خوی پدر صحبت کند؛ جملاتي که اگر واقعا حسن نیتی باشد باید درسی گردد برای مدیران ارگانها و نهادهای بودجه خوار فرهنگی.
مریم طالبزاده دختر این هنرمند فقید پس از دریافت نشان فیروزه جشنواره حقیقت خاطرنشان کرد: از پدرم تشکر میکنم به دلیل چشماندازی که از زندگی به من نشان داد، او هیچگاه به من دیکته نکرد که چه کنم و چه کسی باشم، اجازه داد مسیرم را خودم کشف و انتخاب کنم، همیشه با دقت به حرف من جوان گوش میکرد، اگر برخلاف نظرش صحبت میکردم، به من اجازه انتقاد کردن میداد گاهی با گفتگو و گاهی با سکوت، بالاخره طی زمان آگاه و روشنم میکرد.
او تصریح کرد: هیچوقت کاری نکرد که احساس کنم قصد خاموش کردن من را دارد، هروقت ناامید میشدم به من میگفت تو فقط راه گم کردهای، قبل از اینکه دنیا به تو تحمیل کند، که هستی یادت باشد تو یک انسان آزادهای و یک حقیقت بیشتر وجود ندارد، هرکس که جوینده باشد یا مسیرش را پیدا میکند ؛ حتی گاهی لازم است به دل ظلمات بروی و نور را پیدا کنی.
مریم طالبزاده در پایان اشاره کرد: نادر طالبزاده پدر و استاد شریفی بود. بیشتر اوقات به جای مدرسه رفتن، ترجیح میداد کنار خودش تاریخ، انگلیسی، دینی و … را طور دیگری با جان و استخوانم تجربه کنم! روی صحبتم به همشاگردی هایی است که از پدرم یاد گرفتیم؛ لطفا آموزه های او و بذرهایی که او با دقت در قلب و روحمان کاشت، با دقت بیشتری آب و بها دهیم که مبادا علفهای هرز اطرافش رشد کنند.
