سینماروزان: چندین سال است که سرمایه‌گذارانی بی‌ربط به فرهنگ با پول‌‌های مشکوک وارد حیطه‌های مختلف هنری و ازجمله سینما شده و فارغ از آن که با بریز و بپاش‌های بیهوده، هزینه تولید را بالا می‌برند، به‌خاطر درگیری با برخی پرونده‌های تخلفات اقتصادی، اعتبار سرمایه‌گذاری‌های فرهنگی را زیر سوال می‌برند.
علیرغم مخالفت بدنه سینما با این بریز و بپاشها، این گونه سرمایه‌گذاران که از بیت‌کوین‌باز تا دلال گوشت منجمد برزیلی و از وابسته یک کاندیدای دائم المردود انتخابات تا کنتراتچی نمایشگاه‌های انرژی شیخ‌نشین‌های جنوب را شامل میشود آن قدر روسای صنوف را نمک‌گیر کرده‌اند که حتی در جشن‌های صنفی هم بر صدر می‌نشینند و قدر می‌بینند.
این صدرنشینی نوکیسه‌گان، پرسش‌هایی جدی را شکل داده پیرامون خرید کارت تهیه‌کنندگی توسط این جماعت؟؟ با توجه به سابقه صدور کارت تهیه‌کنندگی برای تهیه‌کننده‌ای اوین‌نشین(!) این پرسشها را باید جدی گرفت.
غلامرضا موسوی تهیه‌کننده قدیمی سینمای ایران در پاسخ به این پرسش “ایلنا” که برخی افراد با پول کارت تهیه‌کنندگی می‌خرند، گفت: روند تهیه‌کننده شدن دو وجه دارد؛ یک وجه آن تهیه‌کننده‌ای است که به وزارت ارشاد معرفی میشود که قطعا باید ضوابطی را داشته باشد تا مجوز بگیرد اما هرکدام از چهار تشکیلات تهیه‌کنندگی ضوابط خود را دارد و افراد می‌توانند عضو هرکدام از این چهار تشکیلات بشوند اما اینکه فرد عضو یکی از این تشکیلات بشود به معنی این نیست که بتواند پروانه ساخت بگیرد.
موسوی ادامه داد: کسی که عضو هرکدام از این شوراهای چهارگانه تهیه‌کنندگی باشد باید بیاید و در جلسه مصاحبه شورای عالی شرکت کند و حداقل 60 امتیاز را بگیرد تا بتواند به عنوان تهیه‌کننده، پروانه ساخت بگیرد.
تهیه‌کننده “قرمز” و “من مادر هستم” تاکید کرد: اینکه کسی به هر شکلی بتواند عضو یکی از این چهار تشکل بشود و به او بگویند با عضویت در یکی از این تشکل‌ها می‌توانند تهیه‌کننده بشوند، صحت ندارد و امکان‌پذیر نیست. تا به امروز به جز یک مورد وزارت ارشاد و سازمان سینمایی به هیچ عنوان کارت تهیه‌کنندگی را به صورت مستقیم صادر نکرده است و هر که میخواهد به عنوان تهیه‌کننده پروانه ساخت بگیرد قطعا باید از کانال شورایعالی تهیه‌کنندگان عبور کند.
براساس گفته‌های موسوی هرچند دریافت پروانه ساخت به عنوان تهیه‌کننده فقط و فقط منوط است به تایید صلاحیت توسط شورایعالی تهیه‌کنندگان ولی آنچه آشکار است اینکه هر کدام از چهار صنف تهیه‌کنندگی هم می‌توانند بنا به صلاحدید خود برای افراد متبوع خویش، کارت صادر کرده و آنها را برای تائیدیه نهایی به شورایعالی معرفی کنند!
بدیهی است که تمام اتفاقات مرتبط با این سیکل و از جمله پرسشهای پیرامون فروش کارت تهیه‌کنندگی، به یکی از این چهار صنف تهیه‌کنندگی بازمی‌گردد! این طور نیست؟؟
