سینماروزان: فریدون جیرانی در یادداشتی به بیان تجربه خود از تماشای کمدی هتل در سانس وسط روز پرداخته؛ جیرانی به خیال خود حوالی یک و نیم عصر رفته هتل را ببیند تا سانس، خلوت باشد ولی مواجه گشته با انبوه مخاطب.
متن یادداشت جیرانی را بخوانید:
یک هفته پیش بود که رفتم پردیس ملت برای دیدن فیلم «هتل». ساعتی را انتخاب کردم که سالن سینما خلوت‌تر باشد. تصور می‌کردم آن ساعت خلوت‌تر است و راحت‌تر می‌شود فیلم را دید. اما در سانس یک و سی دقیقه بعدازظهر هم سالن سینما پر و دور از انتظار من بود، آن هم برای فیلمی که مدت زیادی از اکران آن گذشته بود. اما بودن در این سالن پر و همراهی و همدلی مخاطب با فیلم برایم جالب بود.
از همان لحظات نخستین فیلم این همراهی با خندیدن و دست زدن شروع شد و ادامه پیدا کرد تا پایان نمایش که فکر می‌کنم تماشاگر به یک همدلی با فیلم رسیده بود و راضی سالن سینما را ترک می‌کرد. این راضی بودن را در فضای داخل و خارج از سالن می‌شد حس کرد. فکر نمی‌کنم در نوشتن همراهی و همدلی اشتباه کرده باشم. فیلمی که زمان نگارش این متن تاکنون ۲۲۰ میلیارد (تومان) فروخته و بالای پنج میلیون بیننده داشته، نمی‌توانسته بدون همراهی و همدلی تماشاگر به این میزان فروش و بیننده رسیده باشد. درباره فیلم «فسیل» هم که بالای ۳۰۰ میلیارد (تومان) و بیش از هفت میلیون بیننده بالاتر از «هتل» ایستاده همین همدلی و همراهی وجود داشته است.
حالا در این مقاله تاکید می‌کنم با فیلمی که توانسته بالای پنج میلیون بیننده داشته باشد باید مهربانانه برخورد کنیم و تحلیلگرانه به این موضوع نگاه کنیم که دلیل این میزان بیننده چیست؟ قطعا تحلیل فیلم‌های پرفروش ما را متوجه شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه‌ای می‌کند که در حال حاضر در آن به سر می‌بریم. فروش این دو فیلم جای تامل دارد.
