سینماروزان/پیمان طالبی: آنهايي كه همسن يا بزرگ‌تر از من هستند، خوب به ياد دارند زماني را كه سر يك ساعتي، خيابان‌هاي خيلي از شهرهاي كشور خلوت مي‌شد، تنها به اين دليل كه قرار بود سريالي از تلويزيون پخش شود. هركسي هرجايي كه بود، زمانش را طوري مديريت مي‌كرد كه مثلا سر ساعت هشت‌وسي دقيقه شب برسد خانه و بتواند سريالي را كه قرار است قسمت جديدش پخش شود، تماشا كند.
به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه اعتماد، ما كه آن روزها دانش‌آموز يا دانشجو بوديم، فرداي آن شب، در مدرسه يا دانشگاه، موضوع اصلي همه گپ زدن‌ها و گعده‌هاي‌مان، قسمت جديد همان سريال بود كه ديشب پخش شده بود.
براي من كه آن فضا و حال و هوا را درك كرده‌ام تا حدي عجيب و حتي حيرت‌آور است كه مدت‌هاست درباره هيچ برنامه‌اي از تلويزيون چنين حس و حالي را تجربه نكرده‌ام. يعني نه‌تنها خودم، برنامه يا سريالي تلويزيوني را واجد حرف زدن و تحليل نيافته‌ام، بلكه در اطرافيانم هم نديده‌ام كه كسي يا كساني جايي دور هم بنشينند و درباره- مثلا- «مهيار عيار» حرف بزنند! راستي اصلا شما مي‌دانيد همين اسمي كه بردم چيست و از كدام شبكه تلويزيون پخش مي‌شود؟!
اما در ميان خواب زمستاني صداوسيما، گويا شبكه نمايش خانگي به جد مشغول كار است و بعد از تجربيات موفق متعدد اين پلتفرم، حالا شاهد اين هستيم كه اين تجربيات با جديت هرچه بيشتر مشغول استمرار و تقويت خود هستند. از سريال «هزار و يك شب» گرفته كه با حضور بازيگران مطرح دو كشور ايران و تركيه، همزمان در دو كشور، پخش خواهد شد، تا «جادوي سفيد» آيدا پناهنده كه سريال تازه او بعد از تجربه بسيار موفق «در انتهاي شب» است. از طرف ديگر در خبرها خواندم كه ميني‌سريال «شكارگاه» به كارگرداني نيما جاويدي از اول پاييز كليد خورده و سريال ديگري به نام «محكوم» نيز، به تهيه‌كنندگي محمدرضا منصوري و كارگرداني سيامك مردانه به زودي براي پخش به نمايش خانگي مي‌آيد. به همه اينها اضافه كنيد سريال تازه كارگردان كاربلد «خاتون» يعني تينا پاكروان را كه «تاسيان» نام دارد و از همين حالا تيزرهايي كه از اين سريال عاشقانه پخش شده، توجه خيلي از مخاطبان شبكه نمايش خانگي را به خود جلب كرده است.
حتما پروژه‌هاي ديگري هم، در حال حاضر در شبكه نمايش خانگي در جريان انعقاد قرارداد يا كليد خوردن هست كه نگارنده از آنها خبري ندارد. اما در اين ميان، برايم بسيارجالب است كه صداوسيما ابدا نقشي در اين بازي ندارد. صداوسيمايي كه يك روز يكه‌تاز عرصه نمايش و تماشا بود و حتي سينما نيز در بسياري از مواقع، توان رويارويي با آن را نداشت. اين مي‌تواند سوژه يك پژوهش علمي و تاريخي- حتي با رويكرد جامعه‌شناختي- باشد: چه بر سر تلويزيون آمد؟
