سینماروزان: اوضاع اقتصادی بدنه سینما روزبروز خراب‌تر می‌شود و سینماداران درحال مگس‌پرانی‌اند ولی درعین حال هفته‌ای نیست که چندین پروانه ساخت برای تولید فیلم سینمایی صادر نشود؛ بدون اینکه مشخص باشد این همه فیلم بناست چگونه بازگشت مالی داشته باشند؟
به گزارش سینماروزان منصور لشکری قوچانی تهیه‌کننده سینما ضمن تأکید بر اینکه در بین اهالی سینما نا‌امیدی و خانه‌نشینی امری مشهود و غیر‌قابل انکار است به محمدصادق عابدینی در جوان می‌گوید: اگر قبل از بروز هر اتفاقی در بخش‌های مختلف یک اتاق‌فکر یا اتاق بحران متشکل از افراد متخصص و اهالی سینما وجود داشته‌باشد و در کنار این جریانات بخش‌های دولتی نیز حضور داشته‌باشند، شاید بتوان امیدوار بود که برخی بحران‌ها شبیه به اوضاع کنونی را به سلامت از سر بگذرانیم. واقعیت امر این است، در روزگاری هم که کرونا وجود نداشت، دولت فعلی نشان داد که دغدغه‌ای در مورد فرهنگ ندارد حالا هم که کرونا به جان اقتصاد نیم‌بند سینما افتاده، دولت برنامه‌ای مشهود برای مرتفع کردن مشکلات نداشته. از آنجایی که این دولت از ابتدا دغدغه فرهنگ نداشت، تعطیلی سینما برایش اصلاً مهم نبوده و به نوعی به فکر حل یا مرتفع کردن مشکلاتش نیستند که حالا ما بخواهیم با یک تلنگری به دولت امیدوار باشیم که مشکل سینما و فرهنگ را حل کند.
این تهیه‌کننده سینما در ادامه اظهارنظر می‌کند: ما امروز حدود ۵ الی ۶ هزار نفر عضو خانه سینما داریم که عده قلیلی حدود کمتر از ۱۰ درصد آنها از نظر معیشتی و سطح زندگی به دلیل داشتن منابع یا پس‌انداز، شرایط مساعد و عادی دارند؛ در حالی که ۹۰ درصد اهالی خانه سینما مشکل مالی دارند و توان تأمین مایحتاج و مخارج زندگی خودشان را ندارند که باید به این افراد کمک شود. به نظر بنده هیچ امیدی به این دولت نیست، چون دولت دغدغه فرهنگ ندارد. به همین علت من گمان می‌کنم باید یک اتاق‌فکری متشکل از اهالی سینما تشکیل بشود یا اینکه خود خانه سینما بیاید و یک برنامه‌ریزی بکند که چطور می‌شود خیرین و افراد سرمایه‌داری را که علاقه‌مند به حضور و سرمایه‌گذاری در حوزه سینما هستند، پای کار بیاورد تا این افراد در قالب قرض‌الحسنه، مشارکت یا هر شکل مشخص دیگری به سینما و آن ۹۰ درصد اهالی سینما که در این شرایط دچار مشکلات عدیده معیشتی شده‌اند، کمک بکنند.
تهیه‌کننده فیلم «قاتل اهلی» می‌افزاید: به نظر من دولت ادای کمک کردن درمی‌آورد، اینکه مدام گفته‌می‌شود دولت می‌خواهد به افراد محروم کمک کند، فقط ادایش را درمی‌آورد. دولت در تأمین حقوق کارمندان خودش مانده و برای اینکه بتواند حقوق این کارمندان را در بیاورد، از طریق بالا و پایین کردن قیمت ارز و بورس به دنبال کسب درآمد و مایحتاج خودش است، دولتی نبوده که پس‌اندازی داشته باشد و ما حالا بگوییم خیلی خب دولت از محل فلان پس‌اندازش می‌تواند حقوق کارمندانش را تأمین کند. از دولت با حجم بسیار بزرگی از کارمندان و حقوق‌بگیرانی که نه توان تأمین حقوق آنها را دارد و نه توان مدیریت خودش را دارد، نباید توقع داشته باشیم که بیاید و مشکلات بخش فرهنگ یا سینما را حل کند. گرچه وظیفه دولت در چنین اوضاعی ایفای نقش حمایتی در صیانت و مساعدت به حوزه‌هایی مانند فرهنگ و هنر است که بیشترین آسیب‌ها را در اوضاع کرونایی دیده‌است. این دولت در دورانی که کرونا وجود نداشت به وظایفش عمل نمی‌کرد، حالا و در روزگاری که توان تأمین حقوق کارمندانش را ندارد، چطور می‌تواند بیاید و به فرهنگ و سینما کمکی بکند.
تهیه‌کننده “خط ویژه” تأکید می‌کند: بنابراین اگر اتاق‌فکری قرار است تشکیل بشود یا تحولی در خانه سینما ایجاد گردد، به نظر من باید به سراغ افراد خیّر برویم. هر چند همین حالا هم هستند افرادی که به برخی پروژه‌های سینمایی کمک‌هایی می‌کنند و اعداد و ارقامی هم که گفته می‌شود بسیار زیاد و قابل‌توجه است، اما اگر همین افراد بیایند و به جای اینکه سرمایه‌هایشان را در یک یا دو پروژه خرج کنند، سعی کنند آنها را به ۵ هزارو ۵۰۰ نفر اهالی سینما که هر کدامشان نماینده یک خانوار محسوب می‌شوند، کمک کنند، اتفاق بهتری رقم می‌خورد. متأسفانه در این ایام همه چیز دست به دست هم داده تا افراد دلسوز هنر یا خانه‌نشین شوند یا اینکه نتوانند حرفی بزنند، چون مشکل دارند. به نظر بنده خانه از پای‌بست ویران است و در حال مرگ هستیم…
این تهیه‌کننده ادامه داد: تشکیل کمیته بحران زمانی معنا دارد که مثلاً یک شخصی در کما باشد، اما امروز سینمای ما در کما نیست، بلکه مرده است! به همین دلیل است که ما خانه‌نشینی را ترجیح داده‌ایم و منتظر روزگاری هستیم که بشود کار کرد.
لشکری قوچانی خاطرنشان می‌سازد: عجبا که در شرایط مرگ و رکود سهمگین سینما و گرسنگی نود درصد بدنه سینما نزدیک صد فیلم در حال تولید است و خجالت می‌کشیم که اسامی خیلی از این تازه‌واردها را که بعضا دستی هم در رقاصی دارند(!) بنویسیم!! وقتی سینما تقریبا تعطیل است و اکران آنلاین سودآوری ندارد این حجم تولید چه معنایی دارد؟؟ آیا باید باور کنیم که افراد خیر و سرمایه‌های پاک بودجه این فیلمها را فراهم کرده‌اند؟؟ اگر نمی‌توانند جلوی ورود سرمایه‌های مشکوک را بگیرند لااقل از هر سرمایه‌گذار میلیاردی، سهمی هم برای گرفتاران سینما بردارند!!
