سینماروزان/احمد محمداسماعیلی: در سینمای تقریبا یک‌شکل و یک‌فرم ایران که تولیدات محدود به کارهای کمدی و آثار ارگانی شده‌اند، فیلمهایی مثل دو روز دیرتر با روایت داستانی ساده ، جمع و جور و مفرح و در ضمن آموزنده و سرگرم کننده یک حسن و نعمت برای سینمای ایران هستند و باید از این نوع فیلم ها حمایت بیشتری کرد؛ فیلمهای که متکی بر الگوی کمدی-رمانتیک‌های کلاسیک بی افتادن در دام ابتذال، پتانسیل کشاندن مخاطب به سینما را دارند.
اصغر نعیمی سینماگر باتجربه‌ای در سینمای بدنه است و به غیر از فیلمنامه های ماندگاری مثل زندگی خصوصی و مستانه که برای پویافیلم نوشته، کارگردانی‌اش هم در حد قابل قبول و خوبی است؛ او از یک طرف آثار تجاری موفق مثل خط استوا و بی‌وفا دارد و از آن طرف ملودرام‌های ملتهب با رگه های سیاسی یا اجتماعی نظیر سایه های موازی و هایلایت که همچنان از نظر مضمونی، آثاری قابل تامل و مماس با خطوط قرمز هستند.
دو روز دیرتر یک کمدی-رمانتیک خانوادگی درباره زوج جوانی است که تلاش برای مهاجرت دارند و چون پولی در بساط ندارند برای تامین سرمایه برای مهاجرت وارد بازی جذاب و دلنشین عمل به وصیت پدر و عمه می شوند و در این میان گره های داستانی مثل کار در عطاری و فامیل های حسابگر و حسود و وجود طلبکار سمج و غفلت از زمان‌بندی، پیچ و خم های جذاب و تماشاگر پسندی را برای فیلم خلق می کند.
اصغر نعیمی با اینکه خودش نویسنده بوده ولی بی کِبر کار نگارش فیلمنامه را به صورت گروهی و همراه با رضا مقصودی و حمید اکبری خامنه که دو فیلمنامه‌نویس از دو نسل مختلف هستند پیش برده و خروجی این تیم سه نفره در مقوله‌ای مثل فرزند آوری -که قابلیت تبدیل به کلیشه را داشته- خروجی قابل قبولی است.
بازی های موثری که اصغر نعیمی از زوج اصلی فیلم سینا مهرداد و پردیس احمدیه گرفته در کنار بازی‌های شیرین و دلنشین و ایرونی‌پسند فرهاد آئیش و گوهر خیراندیش توانسته جریان هماهنگی را در پیش چشم مخاطب قرار بدهد و لحظات مفرحی را شکل دهد.
شاید اگر دوروز دیرتر در نیمه اول سال اکران میشد فروش به مراتب بهتری داشت ولی در این تراکم اکران نیمه دوم سال باز هم توانسته جزو پرفروش‌های باکس‌آفیس باشد و البته اکران در این پاییز شلوغ سینماها یک قیاس را هم شکل میدهد میان جنس سالم کمدی-رمانتیک دوروز دیرتر با بالای ده کمدی که از اول سال اکران شدند و یا روی دوش پژمان سوار بودند و یا گرفتار تونل زمان.
دوروز دیرتر با زوجی که تقریبا هیچ تجربه تجاری موفقی نداشتند و اخیرا سریال شان هم انتقادبرانگیز شده بود، مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و این، خودش نشان‌دهنده‌ی اینکه تجربه اصغر نعیمی چه به عنوان ژورنالیست و نویسنده و چه به عنوان کارگردان، چقدر کمک حال جریان کلی سینمای بدنه بوده و چقدر او خوب توانسته با قدری تمرین و جلسات پردازش کاراکتر، توانایی اجرایی بازیگران را بالا ببرد؛ قابل توجه تهیه‌کننده ها و سرمایه‌گذارانی که مدام به‌دنبال ارسال چک سفید امضاء برای کله‌های گرانفروش هستند تا دریابند میتوان حتی با بازیگران میانه هم مخاطب داشت؛ به شرط اینکه شعور را بالا برد و کمی هم برای جذب کارگردانان و فیلم‌نامه‌نویسان کارنامه‌دار خرج کرد.
