سینماروزان/مسعود احمدی:
+با اینکه داستان در غرب ایران میگذرد ولی جز به‌جا و مرتبط با فیلمنامه، نما از طبیعت نمیگیرد و هدفش را بر همان روایت خودش گذاشته و کمتر بیراهه می‌رود.
+کارگردانی تکنیکی و ملزم به تریلرهای ماجراجویانه، باعث شده فیلم سروشکل آبرومندی پیدا کند. ناشی از سپردن کار به علی غفاری که سالها تجربه دستیاری داشته و در کارگردانی هم فیلم تاریخی خوش‌ساخت #استرداد را از او دیده‌ایم.
+شخصیت ها دو قطب مثبت و منفی هستند و قابل پیش‌بینی منتها بیرون نمی‌زنند و بیش از تغییر ماهیت شخصيت ها، این تعقیب و گریز طرفین ماجراست که به موتور پیش برنده درام بدل میشود.
+شمایل کوتاه احمد کاظمی در اینجا به مراتب بهتر از فیلم #احمد. تلاش برای نماهای باز از یک سردار شهید و نزدیک شدن اندک و گذری بیشتر جواب می‌دهد.
-یاللعجب؟
–آقای تهیه کننده در نقش حامی سردار قهاری در دقایق پایانی وارد میشود و همنام فیلم نقش پیشمرگ را بازی می‌کند!
-بازی های فیلم دو سو دارند؛ برخی خیلی خوب مثل مهدی نصرتی و آرش آصفی و عبدالرضا نصاری و برخی متوسط و زیر متوسط مثل الناز ملک و ساناز سعیدی.
+داستان سرراست و کلاسیک خود را راحت روایت می‌کند و سعی می‌کند جذابیت را از گره های غیرقابل حدس بگیرد.
+نفوذ و نفوذی تا بیخ گوش قهاری رخنه کرده؛ کاملا باورپذیر و هم راستا با اتفاقات اخیر و یادآور ترور اسماعیل هنیه.
+سعی می‌کند تا انتها نماهای اکشن مهیج را داشته باشد و برای پایان بندی نیز کم نمیگذارد؛ از تریلی ماک ۱۸ چرخ تا هلی کوپتر که رویش سوار است و باز درگیری و درگیری تا بلند شدن هلی کوپتر. -می‌توانست ریتم بخش پایانی و بخصوص حرکت ماک را با ریتمی تندتر قرار دهد ولي به هر شکل در سینمای خالی از اکشن، غفاری تکانی داده به این ژانر.
