سینماروزان/مریم آموسا: بودجه‌اي كه براي فرهنگ و هنر در نظر گرفته شده، نيم درصد است. يك درصد هم نيست. 84 درصد بودجه فرهنگ و هنر صرف ادارات موازي مي‌شود كه هيچ تعهدي نسبت به فرهنگ و هنر ندارند و تنها 16 درصدش به وزارت فرهنگ و ارشاد داده مي‌شود.
#قطب‌الدین_صادقی بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر با بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: از آن 16 درصد باقیمانده هم تنها هشت درصدش(؟؟!) به هنرهاي تجسمي، نمايشي و موسيقي اختصاص داده مي‌شود كه اگر اين سهم هم عادلانه تقسيم شود تنها سه درصد بودجه فرهنگ و هنر به تئاتر اختصاص داده مي‌شود. اين فاجعه است!!
وی ادامه داد: متاسفانه در دوره‌اي به سر مي‌بريم كه فرهنگ عمومي ما بسيار آشفته است و جامعه، مصرفي شده است و جوانان ما فاقد هر نوع الگو و آرماني شده‌اند. در چنين شرايطي آدم‌هاي بي‌سواد در هر عرصه‌اي زمام كار را برعهده گرفته‌اند و همواره در حال كپي كردن كارهاي خارجي سخيف هستند. تئاتر ما هم مستثني از اين وضعيت نيست. من كپي‌كاري را دشمن خلاقيت مي‌دانم. متاسفانه مدتي است كه در ايران دارند آثار موزيكال و ضعيف قرن نوزدهم را روي صحنه مي‌برند و چه بد! آن وقت با محتواي سلطنت‌طلبانه آن‌هم توسط آدم‌هايي كه خودشان را مخالف سلطنت‌طلبي معرفي مي‌كنند. برايم اين موضوع خيلي قابل تامل و تاسف‌آور است.
صادقی با انتقاد از مدیریت کلان فرهنگی بیان داشت: كساني كه دارند براي هنر ما تصميم‌گيري مي‌كنند تنها دغدغه‌شان وفاداري به ارزش‌هاي سياسي است و هيچ ربطي به هنر ندارند. اغلب اين افراد را من نديده‌ام. بيشترشان آدم‌هاي بدون تخصصي هستند كه از حوزه‌هاي كاري ديگري آمده‌اند و دارند براي فرهنگ و هنر ما تصميم مي‌گيرند. يك ذره شناخت از فرهنگ و هنر ندارند و به فرهنگ ما و رشد جوان و پويايي جامعه ضربه مي‌زنند.
این هنرمند باسابقه تاکید کرد: الان همه دل خوش كرده‌اند به اين سريال‌هايي كه از پلتفرم‌هاي اينترنتي پخش مي‌شوند و اين سريال‌ها بهترين راه پولشويي(؟؟!!) براي سرمايه‌گذاران‌شان است. يك عده از بازيگران نيز خودشان را وقف اين سريال‌ها كرده‌اند و كارشان واقعا مزخرف است. اين سريال‌هاي مزخرف را به خورد مردم مي‌دهند. من اين سريال‌ها را توليدات دستمال كاغذي مي‌دانم. يعني ماندگار نيستند!
صادقی خاطرنشان ساخت: داستايوفسكي مي‌گويد تا رنج نباشد به حقيقت دست پيدا نمي‌كنيد. ما برخي از اوقات به اين رنج‌ها نياز داريم تا حقيقت زندگي و حقيقت جامعه را بهتر درك كنيم؛ نه اينكه طرفدار خشونت و رنج باشم، اما ما گاهي به بعضي از رنج‌ها براي شروع يك دوره جديد نياز داريم. بعضي از اين رنج‌ها شما را براي دستيابي به حقيقت بهتر هدايت مي‌كند. به نظرم در يك زندگي معمولي بدون هيجان و فراز و فرود، خيلي نبايد منتظر يك اتفاق خاصي باشيد. ما بايد از زاويه ديد نيچه نگاه كنيم كه تراژدي زايشگر و زاينده است. به نظرم ما بايد رنج‌هايي را در آثارمان بياوريم كه در ما بي‌تابي مي‌كند.
