سینماروزان: گروه «همنوازان فاخته» به سرپرستی خشایار پارسا، امسال در جشنواره بین‌المللی دایرافست با دو اجرای ویژه به صحنه می‌آید؛ اجراهایی که به گفته پارسا، قرار است پیوستگی و تحول موسیقی دستگاهی ایران از دوره قاجار تا زمان معاصر را به تصویر بکشند.
خشایار پارسا درباره بخش نخست این اجرا که روز ۲۷ مهر (۱۹ اکتبر) برگزار می‌شود، گفت: «این بخش بازآفرینی فضای موسیقی قاجار است. ما تلاش کردیم همان فرم اجرایی دوره قاجار را با سازبندی محدود سه‌تار، کمانچه و آواز ارائه دهیم تا بداهه‌پردازی نوازندگان و خواننده به‌طور کامل زنده بماند. در این دوره موسیقی بیشتر بر بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی استوار بود و سازها تنوع چندانی نداشتند تا خلاقیت نوازنده محدود نشود. در این بخش، هدایت کلاری با سه‌تار، علیرضا رسولی با کمانچه و مهدی شهسوار در مقام خواننده ما را همراهی خواهند کرد. مدت زمان این اجرا حدود ۴۰ تا ۶۰ دقیقه است.»
او درباره فرم اجرایی بخش اول توضیح داد: «ما ساختار کلاسیک دوره قاجار را حفظ کرده‌ایم. یعنی پیش‌درآمد، آواز، چهارمضراب، تصنیف و رِنگ. پیش‌درآمد، چهارمضراب و رِنگ بدون کلام و موزون هستند، تصنیف موزون و با کلام است و آواز با وزن آزاد اجرا می‌شود. بیشترین بداهه‌پردازی در آواز و چهارمضراب اتفاق می‌افتد.»
سرپرست گروه «همنوازان فاخته» درباره بخش دوم که روز ۴ آبان (۲۶ اکتبر) برگزار می‌شود، گفت: «این بخش روایتی معاصر از موسیقی دستگاهی ایران است. ما در این قسمت تحت تأثیر موسیقی اواخر قاجار، پهلوی اول و دوم و همچنین پس از انقلاب ۱۳۵۷ بوده‌ایم. در اینجا سازبندی گسترده‌تر است، از دو خواننده زن و مرد استفاده کرده‌ایم تا تنوع صوتی ایجاد شود، و قطعات از پیش ساخته شده و تنظیمات چندصدایی را در نظر گرفته‌ایم. این چندصدایی‌ها بر پایه موسیقی ایرانی شکل گرفته‌اند، مثل پررنگ کردن نت واخوان که نقشی شبیه پدال در موسیقی غربی دارد یا استفاده از بافت هترافونیک و پولی‌فونیک. مدت زمان این اجرا حدود ۷۰ دقیقه خواهد بود.»
او افزود: «در این بخش من نوازندگی سنتور را بر عهده دارم و سرپرستی گروه را هم دنبال می‌کنم. ابوذر حسینی با عود و همچنین در مقام آهنگساز حضور دارد، آرمان حیدریان کمانچه می‌نوازد، محمدمهدی شیخ با تار و حسین گازر با تنبک گروه را همراهی می‌کنند. همچنین احمد شکوری و ندا شهسوار به‌عنوان خوانندگان زن و مرد در کنار ما خواهند بود.»
خشایار پارسا در پایان گفت: «هدف ما این است که مخاطبان در جریان این دو اجرا، هم با ریشه‌های تاریخی موسیقی دستگاهی آشنا شوند و هم با امکانات و ظرفیت‌های معاصر آن. ما می‌خواهیم نشان دهیم که این موسیقی در طول تاریخ تغییر کرده، اما شالوده اصلی خود را از دست نداده است.»
