سینماروزان/مهناز خدادوست: آشفتگی اکران نیمه دوم سال96 صدای اغلب تهیه‌کنندگان باتجربه سینمای ایران را درآورد؛ صدایی که موجبات شکل‌گیری نظام‌نامه‌ای تازه برای اکران شد و نوید چینشی تازه برای شورای اکران را داد اما بعد از یک ماه از سال جدید نه نمودی از نظام نامه تازه در توزیع عادلانه سالن را شاهدیم و نه حتی اعضای تازه شورای اکران معرفی شده اند.
در روزهای گذشته اخباری غیررسمی شکل گرفت درباره ورود یک چهره نورس منسوب به جریان سیاسی شهردار سابق به شورای صنفی نمایش؛ اخباری که با واکنش منفی تهیه کنندگان سینمای ایران هم روبرو شده و اغلب به صراحت از روال درپیش گرفته شده توسط دبیر شورایعالی تهیه کنندگان برای ورود یک نیروی سیاسی به شورای اکران انتقاد کرده اند.
امیر سیدزاده از تهیه کنندگان سینمای ایران که تراکم اکران96 باعث شد نتواند یکی از آخرین تولیدات خود «شماره 17 سهیلا» را روی پرده ببرد از جمله منتقدان ورود سیاسیون به شورای اکران است. سیدزاده با اشاره به اینکه تجربه غلط اکران96 باید درسی باشد برای چینش صحیح شورای اکران به سینماروزان گفت: اگر میخواهیم اتفاقات گذشته رخ ندهد باید به سمت برقراری عدالت در اکران برویم؛ عدالت هم برقرار نمیشود مگر آن که همه فیلمها به صورت مساوی فرصت اکران پیدا کنند؛ نمیشود فیلمی 200 سالن داشته باشد و فیلمی دیگر 10 سالن!! این عدالت هم ایجاد نمیشود مگر با حضور نمایندگان واقعی تهیه کنندگان در شورای اکران.
سیدزاده ادامه داد: باید تهیه کنندگانی به شورای صنفی نمایش بروند که منافع صنفی را بر منافع شخصی-جناحی ترجیح دهند؛ ما نماینده ای در شورای اکران میخواهیم که تریبون صنف باشد نه مهره فلان دفتر پخش و عمله بهمان جریان سیاسی.
سیدزاده با هشدار به شورایعالی تهیه کنندگان خاطرنشان ساخت: اینکه فردی سیاسی به شورای اکران راه یابد یقینا منجر به این خواهد شد که همسو با منافع جناح سیاسی متبوع خود، اکران را شکل دهد و قطعا این رویه با واکنش تهیه کنندگان روبرو خواهد شد پس بهتر است سران شورایعالی تهیه کنندگان نمایندگانی را به شورای اکران معرفی کنند که از هر گونه آلودگی سیاسی بری باشند.
تهیه کننده «مادر قلب اتمی» و «ناخواسته» تأکید کرد: وضعیت امروز اکران طوری است که هرچه رفتارهای سیاسی-جناحی بیشتر شود صدمه بیشتری به سینما وارد می آید. آقایان سیاسی-ارگانی با بودجه های شخصی فیلم نمی سازند که نگاه صنفی داشته باشند. آنها حتی دفتر کارشان را از نهادها و ارگانها می گیرند و بدیهی است که وقتی وارد شورایی صنفی شوند نخواهند توانست به نفع صنف کاری انجام دهند و باید حواسشان باشد که منویات ارگان و نهاد متبوع را برآورده کنند. دبیر شورایعالی تهیه کنندگان به هوش باشد و نمایندگان واقعی صنف را به شورای اکران بفرستد و نه مهره های جریانات سیاسی شکست خورده را! چون در غیر این صورت با واکنش تهیه کنندگان واقعی سینمای ایران روبرو خواهد شد.
