سینماروزان: ممنوعیت نمایش فیلم پرمخاطب “خالتور” در بیشتر از ده سینمای شهرداری و واکنشهای تند حسین فرحبخش تهیه کننده فیلم و علی قائم مقامی از اعضای متفاوت هیات مدیره خانه سینما با بیانیه ای صریح از سوی جامعه صنفی تهیه کنندگان دنبال شد.
متن بیانیه جامعه صنفی تهیه کنندگان را بخوانید:
پیش از راهیابی لیست امید به شورای شهر و انتخاب دکتر محمدعلی نجفی به عنوان شهردار تهران، نامهربانی‌های زیادی از سوی برخی مسئولین شورا و شهرداری نسبت به سینما صورت گرفت که تبلور آن در ممانعت از نمایش فیلم‌های دارای مجوز در پردیس‌های شهرداری بود.
بخش عمده‌ای از سینماگران به دلیل اعتراض به آن وضع و میل به تغییر شرایط پای صندوق‌های رأی رفتند و مردم را تشویق کردند به لیستی رای دهند تا امید به سینمای ایران و کلان‌شهر تهران بازگردد، متاسفانه «تَکْرارِ» آن رفتارهای ناپسند دیروز توسط بعضی مدیران امروز جای تأمل دارد!
گویا شمارش تجمیع آراء در صندوق‌ها تنها نامها را تغییر داد و تا امروز مرام شورا و شهرداری تغییر نکرده است چرا که در بر همان پاشنه‌ی جبر و خودسری همان بعضی‌ها می‌چرخد و همچون گذشته قربانی می‌گیرد.
تازه‌ترین زخم خورده‌ی این قانون‌شکنی، فیلم کم‌هزینه و کم‌ادعای «خالتور» است که بدون سالنهای سینمایی متعلق به شهرداری موفق شده از رقبای پرخرج و پرسروصدایش پیشی بگیرد و پرفروش‌ترین فیلم این روزهای سینمای ایران شود.
درست در زمانی که سینماهای تحت مالکیت نهادهای مختلف درحال نمایش این فیلم هستند، دستور عدم نمایش این فیلم (و تعدادی فیلم دیگر) در پردیس‌های شهرداری صادر شده است.
طبق شنیده‌ها، صادرکننده‌ی این دستور، همان است که در دوران شهردار پیشین به سرعت پله‌های ترقی را طی نموده و پیش از این به خاطر ضعف مدیریتی از سوی تهیه کننده‌ی فیلم مذکور مورد انتقاد به حق قرار گرفته است. در جامعه‌ای که عالمان دینی‌اش مدام بر این فرمایش رسول خدا (ص) که «لن تقدس امة لا يوخذ للضعيف فيها حقه من القوي غير متتعتع» تأکید دارند، تهیه‌کننده‌ای کارکشته و باسابقه به خاطر انتقاد دلسوزانه از یک مدیر این‌چنین مورد ظلم قرار گرفته و فیلمش از سالنهای سینمای متعلق به شهرداری محروم مانده است.
مگر میشود با حب و بغض به مردم خدمت‌رسانی کرد؟ آقای مدیر! با چه مجوزی میتوانید سالن‌هایی که متعلق به عموم مردم است را از حق نمایش فیلم‌های پرمخاطب محروم ساخته و به اقتصاد سینمای ایران لطمه وارد کنید؟
آقای مدیر! چگونه میتوانی بگویی تا من هستم نمی‌گذارم فیلم‌های فلان تهیه‌کننده در سینماهای شهرداری اکران شود فقط به دلیل انتقادی به حق از شما در گذشته!»
سالنهای سینمای شهرداری نیز برای تأمین مخارج سالانه، هزینه نگهداری و حقوق پرسنل به اکران چنین فیلم‌هایی نیاز دارند، آیا بالادستی‌های او که با آرای مردم روی کار آمده‌اند حق این را دارند که با مماشات با چنین مدیری به ملت پشت نمایند؟
آیا مردم و سینماگران به لیست امید رأی دادند تا برخوردهای شخصی و سلیقه ای بدتر از گذشته تداوم داشته باشد و موجب آزار و اذیت مردم واهل فرهنگ‌وهنر شود؟ احدی از مسئولین حق ندارد که به خاطر تحمیل سلیقه یا حتی کینه‌توزی، مانع اکران فیلم‌های دارای مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سالنهای سینما شود.
جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکنون برای حفظ مصلحت‌هایی صبر پیشه کرده بود اما از این پس دیگر سکوت را جایز نمی‌شمارد و این‌گونه اقدامات – که ضد منافع ملی و اقتصادی کشور هستند – را تقبیح می‌نماید و خواهان برخورد قاطع با عاملان آن است.
کاری که یک مدیر مدعی انجام می‌دهد بدون تردید پایه‌گذاری و شراکت در یک مقابله‌ی فرهنگی‌ست که پیش از سینما بزرگ‌ترین خسران و آسیب‌ها را متوجه شهرداری پایتخت خواهد نمود. خواست ما از شهردار فرهیخته و محترم تهران، رسیدگی به این دادخواهی، برخورد قاطع و ریشه‌کن نمودن رفتارهای فراقانونی است.
جناب دکتر محمدعلی نجفی بهتر می‌دانند زوال اخلاق و رواج دکان ریا و میدان دار شدن کارگزاران بی لیاقت و مال‌اندوز، بر پریشانی اوضاع آفت بزرگ امروز و موجب نابسامانی‌های اجتماعی و عدم اعتماد هر چه بیشتر به منتخبین انتخابات خواهد شد.
انتظار می‌رود در سایه تدبیرشان با اقدامی عاجل و به جا در این خصوص قدمی مثبت برداشته شود و حس خوب اعتماد در میان اقشار مختلف مردم خصوص اهل فرهنگ وهنر پر رنگ تر گردد.
