سینماروزان/پیمان قادری: بالاخره با برگزاری نشست خبری جشنواره سی و نهم فیلم فجر مشخص ساخت این جشنواره نیز به مانند دیگر جشنواره‌های دولتی حتی در دل کرونا هم برگزار خواهد شد.
به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه جوان، برگزاری جشنواره فجر در دل کرونا با حذف مخاطبان و صرفا با نمایش فیلمها برای هیات داوران صورت خواهد پذیرفت. به این ترتیب چیزی به نام سیمرغ مردمی برای محک زدن آرای مخاطبان وجود نخواهد داشت و یک هیات داوران پنج یا هفت نفره خواهند بود که کارنامه یک سال کرونایی سینمای ایران را ارزیابی خواهند کرد.
تجربه نزدیک به چهار دهه‌ای جشنواره در ادوار مختلف نشان داده که خروجی هیات داوران منصوب دبیر در این جشنواره بیشتر آثاری هستند که مطلوب حلقه‌ای بسته از مدیران هستند و نه مطلوب مخاطبانی که قاعدتا سینما برای آنها بنا شده.
دبیر جشنواره فجر در نشست خود وعده تولید و ارائه برنامه‌های تلویزیونی ویژه جشنواره را در رسانه ملی و سامانه‌های ویدیوی درخواستی داد تا به کمک آنها بتوان حذف مخاطبان از جشنواره را توجیه کرد. دبیر جشنواره این را هم گفت که در این برنامه‌ها تلاش میشود با ارائه پشت صحنه فیلمها و گفتگو با سازندگان، محتوای جذابی ایجاد شود.
آنچه در ادوار مختلف جشنواره باعث جذابیت آن شده حضور مخاطبان سینمارو در سینماهای مردمی جشنواره و همراهی با سازندگان برای تماشای آثار بوده است و اساسا همین حضور مردمی بوده که اسباب تولید محتواهای رادیویی یا تلویزیونی مرتبط با جشنواره را رقم زده.
اینکه حالا دبیر جشنواره به‌خاطر کرونا، مخاطبان را حذف کرده و بناست جشنواره فقط برای هیات داوران برگزار شود بعید است شور و شوقی حتی در همان طیف ثابت سینمارو هم ایجاد کند که لازم باشد برنامه‌هایی برای این جشنواره تدارک دیده شود مگر آن که مدیران جشنواره امسال تصمیم داشته باشند بخشی از بودجه میلیاردی جشنواره را صرف تولید محتوای تلویزیونی کنند تا توجیه‌گر حذف مخاطبان باشد.
یکی از اصلی‌ترین کارهایی که در جشنواره بی‌مخاطب امسال می‌توان تدارک دید این است که به کمک فراگیری زندگی آنلاین- که خود نتیجه کروناست- شرایطی فراهم شود تا به طور مستقیم آنچه در جلسات دربسته هیات داوری رخ می‌دهد ارائه شود.
جشنواره‌ای که مخاطبش حذف شده به سختی بتواند حتی بخشی از شوق سالهای قبل را تداعی کند با این حال پخش زنده-یا با حداقل تاخیر- جلسات داوری کمک میکند به ایجاد قدری جذابیت در جشنواره.
البته که این بدعت فقط با حضور هیات داورانی پاسخگو شکل می‌گیرد یعنی هیات داورانی که هیچ ابایی نداشته باشند از اینکه هر آنچه در جلسات و در دفاع یا رد فیلمها می‌گویند را مخاطبان هم بدانند.
درست است که بسیاری از سینماگران ایرانی جرات اظهارنظر مستقیم ندارند و جز در خفا، حرف دل خویش را نمی‌زنند ولی همچنان هستند سینماگرانی که جرات و جسارت لازم برای این را دارند که تصمیمی گرفته و از تصمیم خویش دفاع کنند.
اگر دبیر جشنواره سی و نهم فجر برای چینش هیات داوران از چنین سینماگران متهوری استفاده کند و با آنها شرط کند که از تصمیمات خویش در برابر دوربین‌های پخش زنده، دفاع کنند قطعا در ساعاتی که پخش زنده جلسات هیات داوری را می‌بینیم، بازخوردی نسبی حول جشنواره ایجاد می‌گردد.
برای جشنواره‌ای که در همه سالهای برگزاری، تازگیش را از عطش مخاطبان برای تماشای فیلمهای دست‌نخورده می‌گرفت حالا حذف مخاطبان ممکن است به سکته‌ای شبیه شود که بود و نبود جشنواره را همسان کند. در این شرایط پخش آنلاین جلسات داوری شاید بتواند همچون شوکی باشد برای احیای جشنواره.
