سینماروزان/مهدی فلاح: مرضیه برومند مدیرعامل خانه سینما در مراسم تشییع داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر، به ناگاه از آمادگی برای جنگیدن با اسرائیل گفت ولی کمتر از یک روز بعد با انتشار متنی در صفحه اجتماعی خود، حرفش را پس گرفت و مدعی شد بدون تمرکز، حرف زده!
مرضیه برومند در تشییع مهرجویی چه گفت؟ او منطبق با فیلمی مستند از گفته‌هایش، بیان داشت: ما همه بودیم در این سرزمین برای اینکه سرزمین‌مون و خاک‌مون‌و دوست داریم. با ما خوب باشین! ما کنار شما با اسرائیل و رژیم صهیونیستی هم می‌جنگیم…
حرفهای مدیر خانه سینما درباره جنگ با اسرائیل هرچند در همان مراسم تشییع هم با هو شدن از سوی سینماگرانی مواجه شد که ماه‌هاست انفعال روسای خانه سینما برای حل مشکلات معیشتی خود را می‌بینند ولی به هر حال بازتاب گسترده این حرفها سبب شکل گیری واکنش‌هایی هم شد در این باره که مدیرعامل خانه سینما حتما در این قضیه به وعده‌ای که داده وفادار باشد و برای ثبت کودک‌کشی‌های اسرائیل هم که شده به همراه همکارانش در هیأت مدیره جهت ساخت یک مستند به غزه بروند؛ پیشنهادی که منطقی می‌نمود.
با این حال پس از گذشت کمتر از یک روز، مرضیه برومند متنی در صفحه اجتماعی خود منتشر کرد و نه فقط جنگ با اسرائیل که کلا جنگ را زیر سوال برد و مدعی شد حرفهایش در تشییع مهرجویی ناشی از آشفتگی و فقدان تمرکز ذهن بوده است!! و از احترام به افکار سینماگران نوشته ولی نگفته که احترام به افکار کدام سینماگران او را واداشته به تکذیب حرفهای روز قبل؟ دقیقا کدام سینماگران هستند که با جنایات اسرائیل مشکلی ندارند؟ و قساوت آنها را زیر سوال نبرده‌اند؟ و اصلا احترام یعنی اینکه بدون تمرکز ذهن سخن راندن؟؟
برومند در صفحه اجتماعی خود نوشت: در مراسم تشییع هنرمند بزرگ کشورمان داریوش مهرجویی، من‌هم مثل همه دوستان و همکارانم بسیار غمگین و آشفته و پریشان بودم و تمرکز کافی برای حرف زدن نداشتم، اما به حکم جایگاه حقوقی‌ام و به درخواست همکارانم در خانه سینما بی‌آنکه متنی را از پیش آماده کرده باشم روی صحنه رفتم و درباره جایگاه آقای مهرجویی و تاثیر اجتماعی آثارش صحبت کردم. پس از آن روی سخنم بیشتر با مسئولین فرهنگی بود، ابتدا از ایشان بابت همراهیشان در برگزاری مراسم و همچنین مراسم تشییع زنده‌یاد آتیلا پسیانی که هفته گذشته برگزار شده بود تشکر کردم و گفتم قدر هنرمندان را باید تا زنده هستند بدانند، روح حساس و زودرنج انها را درک کنند و بگذارند اثرشان را دور از تنش و در آرامش خلق کنند. درباره فیلمسازان جوان هم صحبت کردم و تاکید کردم که باید آنها را دریابند و قدر استعدادهای درخشانشان را بدانند زیرا آنها بذر سینماگران به‌نام گذشته در جانشان در حال جوانه زدن است و باید شرایط بالندگیشان فراهم شود. گفتم ما همه، مردم این سرزمین هستیم، به مردم و کشورمان عشق می‌ورزیم و به همین دلیل مانده‌ایم و ترک وطن نکرده‌ایم. ناگهان به یاد فجایع غزه افتادم، می‌خواستم بگویم اگر رفتار مسئولین با هنرمندان و آثارشان جز این بود که متاسفانه هست، بدون شک آنها هم آنچه را که در دل داشتند به زبان می‌آوردند، حوادث غمبار غزه و آنچه را که سال‌هاست بر ملت بی‌پناه فلسطین می‌گذرد محکوم و در آثارشان ثبت می‌کردند، اما متاسفانه به اشتباه واژه جنگ را به کار بردم. من هم مثل همه هنرمندان از جنگ و خونریزی و کشتار بیزارم، هنرمندان همواره مدافع صلح و آرامش بوده‌اند و هر جنایتی را از سوی هر جنایتکاری در هرجای جهان محکوم کرده و می‌کنند، هیچ انتظاری هم از هیچ کس ندارند جز احترام به هنرشان و آثاری که خلق می‌کنند، هنری که اصلی ترین هدفش نفی خشونت، جنگ، نابرابری و بی‌عدالتی است. و اما آنچه مرا به نوشتن این متن واداشته است احترام به افکار سینماگران، هنرمندان و مردم ایران است نه پاسخ به واکنش‌های مغرضانه و جعلی که به راه افتاده و پیش از این هم آن‌را تجربه کرده بودم. آنها که آثار مرا دیده‌اند و با کارهای من بزرگ شده‌اند می‌دانند که من چگونه می‌اندیشم. به عنوان مدیرعامل خانه سینما باز هم تأکید می‌کنم و از مدیران و مسئولان فرهنگی می‌خواهم که در رفتار خود با سینما و سینماگران تجدیدنظر کنند.
