سینماروزان: بودجه های عمومی که در سالهای اخیر صرف محافل موسوم به جهانی داخلی شده مدام افزایش یافته ولی این محافل داخلی نه تنها دستاوردی در حوزه اکران جهانی برای سینمای ایران نداشته که حضورهای گهگاه سالهای پیشین فیلمهای ایرانی در جشنواره های مطرح جهانی نیز سال به سال کمتر و کمتر شده است.
روزنامه “کیهان” با اعلام خبر عدم راهیابی هیچ فیلم ایرانی به جشنواره کارلووی واری چک نوشت: جشنواره بینالمللی فیلم «کارلو وی واری» از 28 ژوئن تا 6 جولای با حضور بیش از 180 فیلم برگزار شد، در حالی که در میان آنها حتی یک فیلم ایرانی هم وجود نداشت. جشنواره «کارلو وی واری» که از مهمترین جشنوارههای فیلم در اروپای مرکزی و شرقی محسوب شده، همه ساله در جمهوری چک برگزار میشود و طی سالهای گذشته همواره بخش مهمی از آن را فیلمهای ایرانی تشکیل میدادند که بعضا جوایزی هم دریافت میکردند. اما امسال که گفته شده دهها فیلم ایرانی تقاضای شرکت در این جشنواره را داشتهاند، هیچ یک از آنها برای هیچکدام از بخشهای مختلف و متعدد جشنواره «کارلو وی واری» انتخاب نشدند.
این روزنامه ادامه داد: کارشناسان و منتقدانی که در جشنواره فیلم کارلو وی واری حضور داشتند، اذعان دارند که برخی فیلمهای ایرانی تولید امسال از بسیاری از فیلمهای حاضر در این جشنواره به لحاظ فرم و محتوا، برتر بودند اما در حیرت هستند که چرا مسئولین جشنوارهها شده، از آنها برای حضور در «کارلو وی واری» دعوت نکردهاند.
طی چند ماه گذشته برخلاف انتظارات جهانی و در میان شگفتی اغلب ناظران، جشنوارههای مهم سینمایی مانند برلین و کن هم از پذیرش فیلمهای ایرانی خودداری کرده و علیرغم درخواست حدود 90 فیلم ایرانی برای دو جشنواره، هیچ فیلم ایرانی را در بخشهای مختلف خود قبول نکردند! این در حالی است که تقریبا همان فیلمسازان شبه روشنفکر که در سالهای قبل، فیلم ساخته و این جشنوارهها از آنها و فیلم هایشان، استقبال میکردند، بازهم با همان درونمایه سیاه و ضد خانواده و غیراسلامی- ایرانی و با همان روند فیلم ساخته و در خواست حضور کرده بودند.
این روزنامه افزود: به نظر میآید حالا دیگر پس از سالها هشدار منتقدان و کارشناسان دلسوز سینمایی به این دسته سینماگران و آن بخش از سینمای ایران که به هوای شرکت در اینگونه جشنوارههای به اصطلاح سینمایی، همه هویت و حیثیت خود و سرزمین شان را زیر پا گذاشته و برای دریافت جایزه، هر تصویر تحریف شده و سیاهی را از این کشور و ملت روی پرده بردند تا بلکه مدیران آن جشنوارهها را خوش بیاید و صلهای برایشان در نظر بگیرند، این نکته روشن شده باشد تنها موضوعی که برای چنین جشنوارهها و فستیوالهایی اهمیت ندارد، همانا سینما و هنر است و از همین روی نه در آن زمان که تعداد زیادی از فیلمهای ایرانی نمایش میدادند، دغدغه سینما و مردم ایران را داشتند و نه امروز که حتی به یک فیلم شبهروشنفکران هم گوش چشمی نمیاندازند، به دلیل ضعف سینمایی آن آثار است. امروز آنها نیز همپای ترامپ و نتانیاهو، ایران را تحریم کردهاند و دیگر حتی سیاهنمایی از جامعه ایرانی نیز برایشان افاقه نمیکند. دیگر تاریخ مصرف این دسته از سینماگران شبهروشنفکر نیز سپری شده، حالا باید به فکر دوره جدیدی باشند، یا از نظامیگری و سلطهطلبی و جنایتهای آمریکا حمایت کنند و یا به سوی مردمشان بازگردند.
