سینماروزان: مژگان بیات که بعد از مدتها تجربه بازیگری، #فیلم_شوماه را با محوریت شهدای غواص و به تهیه‌کنندگی همسرش عبدالمحمد نجیبی ساخته به گلایه از بی‌‌توجهی ارگان‌های مختلف به فعالیت بخش خصوصی در سینمای جنگ پرداخت.
مژگان بیات با اشاره به اینکه حتی برای دریافت تجهیزات جنگی هم کمکی به #شوماه نشده به خبرگزاری ایسنا گفت: به تمام ارگان‌های مرتبط از جمله انجمن سینمایی دفاع مقدس، بنیاد سینمایی فارابی و… مراجعه کردیم ولی هیچ کدام برخورد مناسبی با ما و در شأن فیلمی مرتبط با شهدای غواص انجام ندادند.
وی ادامه داد: از آنجایی که معمولاً نحوه پرداخت‌ها توسط نهادها و ارگان‌ها با تاخیر زمانی مواجه می‌شود، ما سرمایه خود را گذاشته بودیم چون پرداخت به موقع دستمزد عوامل برای ما اهمیت بسیاری داشت و انتظار داشتیم حین یا پس از تولید حمایت دریافت کنیم ولی دریغ از سر سوزن کمک.
بیات با اشاره به اینکه پنج جلسه نمایش برای فارابی گذاشته شده، گفت: برخی از این ارگان‌ها به بهانه ارزشی‌سازی از ساخت فیلمهای کمدی و اجتماعی هم حمایت نمی‌کنند و وقتی از فیلمی درباره شهدای غواص هم حمایت نمی‌کنند، فقط این شائبه را به وجود می‌آورند که مسئله، شخص است نه کیفیت فیلم!
بازیگر فیلمهای چک و پریناز تاکید کرد: یعنی انگاری اشخاص و به عبارتی خودی‌ها هستند که حمایت می‌شوند نه آثار. وزیر ارشاد بارها در صحبت‌های خود تاکید کرده بود که از فیلمهای ارزشی، انقلابی، دفاع مقدسی حمایت می‌کنند ولی چطور می‌شود فیلمی که نظر تایید شورای پروانه نمایش سازمان سینمایی را گرفته، مشاور وزیر در امور سینمایی و مدیران دیگر در دستگاه‌های مرتبط با این حوزه هم آن را دیده و ایرادی نگرفته‌اند، باز هم بدون حمایت باقی می‌ماند تا برای گرفتن هر وسیله و تجهیزاتی که در ارتباط با موضوع فیلم است حتی گرفتن تابوت و پرچم به دردسر و متحمل شدن هزینه زیاد بیفتد؟
بیات درباره اینکه آیا برای نمایش فیلم در جشنواره فجر متقاضی شده است؟ گفت: «شوماه» فعلا در مرحله پست پروداکشن است و بدهی هم دارد. ما برای اینکه فیلم به اینجا برسد یک وام سنگین از بانک خصوصی گرفتیم. زمانی هم که در حال مذاکره با فارابی بودیم، گفتند که در جشنواره ثبت نام کنیم تا کارها عقب نیفتد. ما هم پس از انتشار فراخوان، فیلم را ثبت نام کردیم چون اعتماد داشتیم که از فیلم حمایت می‌شود اما وقتی به نتیجه نرسیدیم، دیدیم چه لزومی دارد که فیلم تولید شده در بخش خصوصی را به جشنواره‌ای بدهیم که احتمالا در برابر یک قضاوت ناعادلانه در رقابت با فیلم هایی ارگانی قرار می‌گیرد که با بودجه‌های سنگین و حمایت دولت ساخته شده‌اند. ضمن اینکه همیشه آرزوی من این بود که بتوانم سیمرغ مردمی را دریافت کنم و این جایزه حتی از جایزه کارگردانی هم برایم مهم‌تر بوده، حالا که حمایتی اتفاق نیافتاده ترجیح می‌دهم فیلم را برای اکران باقی بگذارم.
وی گفت: در حال حاضر بنای من برای شرکت نکردن در جشنواره، به این دلیل است که در سال‌های اخیر به عنوان بخش خصوصی فضا را برای رقابت و قضاوت عادلانه مناسب نمی‌بینم اما درباره کلیت جشنواره فجر معتقدم که این جشنواره متعلق به ماست و چرا باید خود را از آن محروم کنیم؟ آن بخشی از مردم که در مقابل حضور هنرمندان جبهه‌گیری می‌کنند اگر منطقی فکر کنند می‌بینند که پول این جشنواره از بیت‌المال است، پس متعلق به خود ماست نه دولت. چرا نباید در آن باشیم و حرف بزنیم؟ چرا باید از آن عقب‌نشینی کنیم؟ هر آنچه در این مملکت هست، متعلق به ماست و تا زمانی که مردم به این آگاهی نرسند، فرصت و تریبون در فرصت و تریبون در اختیار افرادی بدون جایگاه درست قرار می‌گیرد.
