سینماروزان: حضور ارگانهایی که بودجه های هنگفت برای تولید محصولاتی خاص هزینه میکنند و ایجاد فضایی که فقط معدودی از هنرمندان امکان استفاده از این بودجه های عمومی را دارند همواره محل نقد و نظر بوده است.
سازمان هنری-رسانه ای اوج از جمله سازمانهایی است که در سالهای اخیر بودجه فراوانی را برای تولید آثار سینمایی گذاشته است. «تنگه ابوقریب» تازه ترین محصول روی پرده این سازمان است که تلاش زیادی شده که از یک طرف با تخصیص حجم بالای سالن و از طرف دیگر با تبلیغات مختلف از پخش تیزرهای فراوان تلویزیونی تا تخصیص تبلیغات محیطی اسباب رونق گیشه اش فراهم آورد آن هم در شرایطی که برخی از آثار روی پرده نه تنها ممنوع از پخش تیزرند بلکه حتی تعداد سینماهایشان هم یک چهارم این گونه آثار نیست.
ایوب آقاخانی از جمله کارگردانان و بازیگران سرشناس حیطه تئاتر که در رادیو هم فعالیت داشته با اشاره به تخصیص بودجه‌های میلیاردی برای چنین آثاری به «اعتماد» گفت: اگر بودجه‌اي به همان ميزان كه مثلا براي فيلم سينمايي «تنگه ابوقريب» هزينه شد براي خلق و اجراي نمايش هم هزينه شود به راحتي مي‌توان اثر بزرگ و با كيفيت خلق كرد. فقط بايد متوجه باشيم، اين پول به چه كارگردان و نويسنده‌اي داده مي‌شود و فاصله اين فرد با آنچه پيش‌تر اشاره شد، چقدر است. يعني بدانيم كه قرار است دوباره همان كليشه‌هاي نازل گذشته تكرار شوند يا نه، قرار است به سوي كارهاي پيش‌رو، باكيفيت و جسور حركت كنيم. اگر كارگرداني كه اين پول در اختيارش قرار مي‌گيرد فردي متعصب باشد و به سلايقي از اين دست تن دهد قطعا با نمايشنامه يا نمايش‌هاي مورد نظر مواجه نخواهيم شد.
آقاخانی ادامه داد: اگر دست هنرمند باز گذاشته شود حتما در تئاتر هم مي‌توانيم خلق كنيم. فكر مي‌كنم بيشتر نهادهايي كه مي‌توانند چنين بودجه‌هايي هزينه كنند عموما نهادهاي توانمند و متمكني از نظر مالي هستند كه عموما نگاهشان به تئاتر، نگاه علمي و آكادميك قابل دفاعي نيست. آنها بيشتر نگاه شخصي و تشريفاتي و تبليغاتي دارند. يكي، دو نمونه هم اتفاق افتاده كه هزينه‌هاي آنچناني براي تئاترهايي شده كه فاقد هرگونه ارزش هنري و معنايي بودند.
این فعال تئاتر که سابقه اجرای نمایشهایی در حیطه دفاع مقدس نظیر «تکه های سنگین سرب» را در کارنامه دارد افزود: اين كارهای پرهزینه اتفاقا به لحاظ وسعت در فضاي بزرگ هم اجرا شدند اما به طور طبيعي شاهد هستيم امروز هيچ يك از آنها محل پرسش و مثال قرار نمي‌گيرند. چرا؟ چون نتيجه نداشتند و به طور طبيعي با ارزش‌هاي كيفي فاصله داشته‌اند. به نظرم زاويه ديد سرمايه‌گذار در اين مقوله بسيار داراي اهميت است.
