سینماروزان: رحیم شهریاری خواننده موسیقی پاپ آذربایجانی با انتشار متنی خطاب به سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن انتقاد از برخی سیاست‌های خانه موسیقی در مواجهه با هنرمندان فعال این عرصه از او خواست تا درباره بهبود وضعیت معیشتی هنرمندان در روزهای کرونایی چاره اندیشی کند.
متن نامه رحیم شهریاری را بخوانید:
جناب آقای عباس صالحی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی!
من رحیم شهریاری به عنوان کوچک‌ترین عضو جامعه هنری در ایران، در این شرایط ناخوشایند تعطیلی کسب و کارها خواستار رسیدگی هر چه سریع‌تر به مشکلات فعالین این حوزه هستم.
بی شک مستحضرید که در یکسال و نیم گذشته، که شرایط اقتصادی اهالی هنر و موسیقی در بدترین دوران خود به سر می‌برد و هنرمندان و فعالین این حوزه سخت‌ترین اوضاع معیشتی را دارند، کوچک‌ترین اتفاق عملی برای جبران این خسارت‌ها برای فعالین حوزه موسیقی صورت نگرفته است.
ایده‌ها و رفتارهای پوپولیستی وزارت ارشاد که در تلاش بود نشان دهد به فکر معیشت اهالی هنر است، تنها در صفحات خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها مشاهده شد و هیچ اتفاق عملی جدی در این حوزه صورت نگرفت. شاید تنها رفتاری که صورت پذیرفت، اعطای کمک هزینه یک میلیون و پانصد هزار تومانی برای برخی چهره‌های گزینش شده موسیقی بود که از دید من توهینی بیش به اهالی شریف این عرصه نیست.
اغلب شاهد حضور شما در کنار آقای رئیس جمهوریم و تماشاگر عکس‌های یادگاری شما با ایشان در رسانه‌هایتان. هر لحظه منتظریم اتفاق و رفتاری عملی برای بهبود اوضاع ناخوشایند معیشتی هنرمندان موسیقی رخ دهد اما دریغ از یک موضوع عملیاتی. اطرافیان و اعضای ارکسترها و نوازنده‌ها، از طعنه‌ها و کنایه‌های خانواده‌هایشان می‌گویند که: «اگر به جای موسیقی و هنر پیک موتوری بودی، اوضاع بهتری در زندگی‌مان جریان داشت».اینها همه درد است آقای وزیر، درد هم گویی این روزها نهایتی ندارد و پایانی برایش قابل تصور نیست.
آقای وزیر! دستِ کم چهار خانواده از اطرافیان موزیسین من در تهران تا امروز، در راهروهای دادگاه خانواده منتظر صدور حکم طلاق خود هستند. چه بسیار اتفاقات مشابهی در سایر حوزه‌های هنر که به دلیل شرایط ویژه کشور و بی کفایتی مدیران فرهنگی، خانواده‌های زیادی در آستانه از هم پاشیدن قرار دارند. مقایسه کوچکی که اگر قرار باشد بین رفتار کشورهای دیگر با هنرمندان خود در این اوضاع داشته باشیم، بیشتر و بیشتر باید به ضعف عده‌ای از مدیران فرهنگی وطنی پی برد.
در فرانسه و آلمان ماهانه سه هزار دلار برای هنرمندان حوزه‌های مختلف هنر اختصاص پیدا کرده و علاوه بر این، بیمه بیکاری و چندین کمک هزینه معیشتی به آنها پرداخت می‌شود و همین روال است که باعث شده سیستم فرهنگی و اجتماعی آنها تا این حد پیشرو و تأثیرگذار باشد. از دید شما مقایسه پرداخت‌های وزارت ارشاد، پرداختی‌های گزینشی یک میلیون و پانصد هزار تومانی، در شأن هنرمندان ایرانی است!؟
در آستانه انتخابات، شاهد اتهام زنی و توهین‌های باورنکردنی به ریاست جمهوری در رسانه ملی بودیم و سکوت اهالی هنر درباره این رفتار توهین‌آمیز در قبال آقای رئیس جمهور نشان دهنده میزان نارضایتی‌ها از ایشان و کابینه‌شان است. دولتی که با حمایت همین هنرمندان و اهالی موسیقی کارناوال‌های انتخاباتی خود را در سراسر کشور رنگ و جلا داد، امروز در بدترین شرایط مقبولیت اجتماعی قرار دارد و متأسفم که بگویم شما بازنده‌های دوران معاصر سیاسی اجتماعی در ایران از نگاه اهالی موسیقی هستید.
صحبت پایانی من هم درباره ساختار خانه موسیقی است. این مرجع ظاهراً دولتی، هشت سال پیش از من و بسیاری دیگر از اعضای خانه موسیقی که از جمله هنرمندان شریف موسیقی در ایران هستند حدود ۴۰ میلیون تومان دریافت کرده و پس از ۹ سال هیچ گونه پاسخگویی درباره آخر و عاقبت واگذاری آپارتمان‌های تهران نیست و دسترسی به مدیران خانه موسیقی از دسترسی به مدیران ریاست جمهوری هم دشوار تر شده. خواستار پیگیری این رفتار هستم.
