سینماروزان: هرچند پیش بینی می شد با حضور محمدمهدی حیدریان در رأس سازمان سینمایی تلاش شود در جهت کاهش تصدی گری دولت در سینما و تعدیل ساختارهای دیوان سالارانه ای که توسط رییس معزول به ساختار سازمان سینمایی منگنه شده بود اما انگار حیدریان پابه سن گذاشته و محافظه کارتر از آن است که بخواهد یا حتی بتواند در این ساختار تعدیل ایجاد کند.
به گزارش سینماروزان در این شرایط حداقل تلاشی که باید بشود جلوگیری از افزایش دیوان سالاری ساختار فعلی است که با راه اندازی شوراهایی مانند مقاومت، اجتماعی و معناگرا عملا این امر هم صورت نگرفته است. اینکه چرا مدام شورا در ساختار دولتی سینما راه می افتد جای سوال دارد و سوال مهمتر کیفیت کارنامه کاری افرادی است که در این شوراها طرف مشورت قرار گرفته میشوند؛ افرادی که برخی از آنها کارنامه روشنی در بخش تولید نداشته اند و قطعا نمی توانند مشاوره های مفیدی به مدیران سینمایی دهند.(اینجا را بخوانید)
از جمله شوراهای تازه تأسیس شورای سینمای معناگرا است؛ شورایی که مسعود نقاش زاده معاون فرهنگی فارابی که پسوند دکتر هم ضمیمه نامش شده عضو آن است. اینکه ایشان در چه رشته ای تحصیل کرده و مدرک دکترا دارند به کنار، نکته اینجاست که نقاش زاده علاوه بر این هم عضو شورای پروانه ساخت است و هم عضو شوراهای اجتماعی و مقاومت و یک‌نفره 5مسئولیت را دراختیار گرفته است!(اینجا را بخوانید)
احمد طالبی نژاد منتقد سینمای ایران در گفتگو با «شرق» درباره تلاشهای راه اندازی سینمای معناگرا از طریق راه اندازی شورای معناگرا گفت: سال‌ها قبل نیز این ماجرا جریان‌ساز شد و اصطلاح سینمای دینی یا سینمای معناگرا فراگیر شده بود. مفهوم این سینما همان زمان هم خیلی روشن نبود و بازخوردهای خوبی نداشت و در عمل ساخت این‌گونه فیلم‌ها تبدیل شد به یک ماجرای فرصت‌طلبانه که فیلمسازی با قراردادن پلان‌هایی از نماز یا قرآن‌خواندن اسم فیلمش را معناگرا می‌گذاشت.
این منتقد در ادامه گفت: به گمانم نخستین فردی که این بازی را شروع کرد، مخملباف بود که بعد نوع فیلم‌سازی‌اش را تغییر داد و مسیر دیگری رفت. بعد از مدتی بنیاد فارابی این جریان را ادامه داد و باز فیلم‌هایي معناگرا نامیده می‌شدند که حال و هوای دینی و مذهبی داشتند و این شائبه به وجود آمد که فیلم‌های تارکوفسکی فیلم‌های معناگرایی هستند که البته از جهاتی می‌توان آن را درست دانست چراکه تارکوفسکی در نظام ضد دین فیلم‌هایي در مورد خدا می‌ساخت و فیلم‌سازي او در چنین شرایطی امر مهم و پسندیده‌ای بود. اما در کشور ما که اساسا حکومت دینی داریم، هر فیلمی که به این صورت ساخته شود، فیلمی ایدئولوژیک محسوب می‌شود و به این دلیل است که این قضیه هیچ‌گاه جدی نمی‌شود. مگر اینکه کسانی از ته قلبشان و با تمام اعتقاد فیلم بسازند.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: حتی زمانی فیلم‌های هیچکاک به‌عنوان فیلم‌های معناگرا شناخته شدند؛ خاطرم هست آقای آوینی صحبتی در این مورد داشت. اما جدا از این مثال‌ها به نظرم سینمای معناگرا در ایران راه به جایی نخواهد برد مگر اینکه کسانی با باور دینی فیلم بسازند نه اینکه از فرصت استفاده کنند. به نظرم ما تنها یک فیلم معناگرا به معنی واقعی داریم که فیلم «روز واقعه» است به این دلیل که فیلم‌نامه آن با اعتقاد نوشته شده است.
