به جز تراکم اکران، تهیهکنندههای و پخشکنندگان حقالعملکار، باعث فیلمسوزی گسترده شدهاند/گروهی از تهیهکنندگان طرفدار ورشکستگی در گیشه هستند!/بعضی از پخشکنندگان بیمسئولیت به عامل نابودی فیلمها بدل شدهاند!/باید اعتبار را به پروانههای ارشاد برگرداند وگرنه سنگ روی سنگ بند نخواهد شد/با ادامه توقیف آثار مجوزدار در شهرستان، هیچ بعید نیست که سینماداران تهرانی هم از شهرستانها یاد بگیرند و اقدام به ممیزی و توقیف خودسرانه کنند!
سینماروزان: اینکه در نیمهی دوم سال به ناگاه با انبوهی فیلم روی پرده مواجهیم درظاهر معلولِ سیاست غلط تنگ کردن حلقهی اکران در شش ماهه اول سال است که مربوط به امروز و دیروز نیست و سالهاست چنین رویهای را شاهدیم.
حامد مظفری منتقد و روزنامهنگار با بیان مطلب فوق در رادیوتهران گفت: تعییر و تحول شورای صنفی نمایش در دوره های مختلف فقط به صورت موضعی باعث شده فیلمسوزی کمتر شود ولی همچنان هیچ برنامه ای برای جلوگیری از تراکم اکران و فیلمسوزی در نیمه دوم سال نمیبینیم. یک دهه پیش روسای صنف سینما دلیل فیلمسوزی را کمبود سالن سینما میدانستند ولی میبینیم که حالا تعداد سالنهای سینمای مان به نزدیکی هزار سالن رسیده ولی باز هم مشکل فیلمسوزی حل نشده.
مدیر رسانه تحلیلی سینماروزان ادامه داد: همین حالا بالای ۲۰ فیلم روی پرده است ولی درنهایت فقط ۴ تا ۵ فیلم فروش معقول دارند و مابقی ازمنظر گیشه درحال ضرردهی هستند؛ میگوییم از نظر گیشه چون برخی از تهیهکنندگان حقالعملکار که هیچ پولی بابت تولید نمیدهند طرفدار ورشکستگی در گیشه هستند تا با اعلام تراز منفی به سرمایهگذار، او را بدهکار کنند! پس به غیر از تراکم اکران، یک دلیل دیگر فیلمسوزی تهیهکنندههایی هستند که هیچ برنامهای برای جلب مخاطب-نه در تولید و نه در اکران- ندارند و از خدایشان است که فیلمشان نفروشد چون سود را در تولید کردهاند ولی جریان سینمای ایران به سمتی میرود که این گونه حقالعملکاران در حال حذف شدن هستند و حتی صاحبان سرمایه های بادآورده هم ترجیح میدهند با تهیهکنندههایی کار کنند که قادرند فضایی مناسب برای اکران ایجاد کنند تا لااقل ازمنظر شوآف رسانهای، بتوانند پز سرمایهگذاری را بدهند.
این منتقد درباره عامل سوم فیلمسوزی از پخشکنندگانی یاد کرد که مجوز پخش دارند و بهجای کمک به فروش فیلم، فقط میخواهند فیلم اکران کنند تا مجوزشان، تعلیق نشود. حامد مظفری گفت: به غیر از پخشکنندههای فعالی که هم سهمی مناسب از سانس را برای فیلمها میگیرند و هم برنامه های تبلیغاتی ویژه دارند، یکی دو پخشکننده هستند که فقط فیلم پخش میکنند که کرده باشند و به نظرم یکی از عوامل فیلمسوزی و نابودی آثار در اکران، همین پخشکنندگان هستند که اینها هم مثل همان حقالعملکاران برایشان فرقی ندارد که فیلم بفروشد یا نه چون درنهایت اگر فیلم هم نفروشد بابت اقلام تبلیغاتی اولیه، فاکتورسازی کرده و تهیهکننده را بدهکار میکنند.
این منتقد خاطرنشان ساخت: خوشبختانه آگاهی نسبی و جاهطلبی در سینما افزایش یافته و دیگر مثل قبل نه تهیهکنندگان حقالعملکار میتوانند مدام کار کنند و نه پخشکنندگان منفعل چندان فیلم خوبی برای اکران مییابند و کمکم در حال حذف شدن هستند...
حامد مظفری درباره حواشی ایجاد شده حول برخی آثار مجوزدار که نمایش آنها در شهرستانها ممنوع شده، بیان داشت: به هر حال این اتفاق خوبی نیست که مجوزهای صادره در ادارات استانی، ابطال گردد. به نظر میرسد وزارت ارشاد باید با ترمیم معاونت نظارت سینمایی و استفاده از مدیرانی که قدرت لازم را برای رایزنی با نهادهای خاص دارند، مشکل را حل کند. یادمان نمیرود در همین معاونت نظارت و در ادوار مختلف افرادی مثل منوچهر محمدی، علیرضا سجادپور، ابراهیم داروغهزاده و اخیرا روحالله سهرابی را داشتیم که اولا جز مسئولیت اصلی، شغلی دیگر نمیپذیرفتند و ثانیا تا زمانی که مدیر بودند سعی میکردند پای پروانه های صادره بایستند. در همان ماههای ابتدایی دولت چهاردهم که روحالله سهرابی در اداره نظارت به کار ادامه داد، کمترین مشکل در توقیف برای آثار مجوزدار ایجاد شد و سهرابی بی سروصدا و در آرامش، مشکلات را حل کرد.
این روزنامهنگار باسابقه ابراز امیدواری کرد: باید امیدوار باشیم که با ترمیم زیرمجموعههای نظارتی مجددا اعتبار به پروانه های ارشاد برگردد وگرنه دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد و ممکن است سینماداران تهرانی هم از شهرستانها یاد بگیرند و پروانه نمایش ارشاد را کنار گذاشته و خودشان اقدام به حذف و ممیزی و حتی توقیف کنند.
