سینماروزان/معصومه طاهری: «این جنگ یک گنج است که آن را باید استخراج کرد.» این صحبت مقام معظم رهبری است که سال‌ها پیش برای معرفی دفاع مقدس به مسئولان فرمودند، اما آیا این گنج به درستی استخراج شده است؟!

به نقل از روزنامه جوان، مسعود ده‌نمکی، رزمنده پیشین و خبرنگار دهه ۷۰ و مستند‌ساز و فیلمساز دهه ۸۰ و ۹۰ است که در کنار فعالیت‌های خود در هنر هفتم، کار دیگری را رقم‌زده است؛ کاری که کمتر کسی مگر کارشناسان دفاع مقدس از اهمیت آن اطلاع دارد. فرهنگنامه ۲۰ جلدی «اسارت و آزادگان» بهانه‌ای شد تا روزنامه «جوان» با وی گفتگو کند.

متن کامل گفتگوی روزنامه جوان با مسعود ده‌نمکی را بخوانید:

*شما علاوه بر فیلمسازی و کارگردانی، در حوزه تحقیق و پژوهش دفاع مقدس هم فعال هستید. لطفاً کمی درباره فرهنگنامه «اسارت و آزادگان» که تهیه کرده‌اید، بفرمایید.
مجموعه اسارت و آزادگان را که فصل اول آن ۷۰ جلد و قریب به ۸۰ هزار صفحه است، بعد از سال‌ها پژوهش، نگارش و تدوین تهیه کردم. این کار حدود ۲۰ سال طول کشید؛ یعنی از زمان ورود آزادگان در سال ۶۹ من مشغول کار در ستاد امور آزادگان شدم و در همان مراحل گزینش آزادگان متوجه خاطرات مهم‌شان شدم و به این نتیجه رسیدم که ما به یک روایت جمعی از آن مقطع نیاز داریم؛ چراکه از یک سو زوایای مختلف اسارت را آدم‌های مختلف دیده‌اند و از سوی دیگر به یک کار مرجع در این باره احتیاج داشتیم. البته کار خاطره‌نگاری و تاریخ شفاهی را دوستان انجام می‌دهند و نهاد‌های زیادی هم وجود دارد، بنابراین من پیشنهاد این کار پژوهشی را به ستاد آزادگان دادم. خٌب در آن مقطع چند جلد کتاب موضوعی مثل مقاومت در اسارت، معنویت در اسارت و… چاپ شد که کتاب‌های حجیمی نبودند و بیشتر بر مبنای خاطرات نوشته شده بودند. من دنبال یک کار بنیادی‌تر بودم. برای همین وقتی از ستاد بیرون آمدم و وارد کار مطبوعاتی شدم، احساس کردم کار باید ادامه پیدا کند.

*روند کار چطور بود؟
به صورت جهادی وارد کار شدیم. تقریباً ۵۰ محقق بر اساس مصاحبه‌ها و تحقیقات اولیه من شروع به جمع‌آوری مصاحبه‌ها کردند. بعد مجموعه‌ای را تعریف کردیم تا همه اطلاعات مرجع مثل اسارت و آزادگان در اخبار، اسارت و آزادگان به روایت تصویر، از لحظه اسارت تا آزادی و… را جمع‌آوری کنیم تا آیندگان در موضوعات مختلف بتوانند از این اطلاعات بهره ببرند. پنج جلد هم درباره اسلام و اسارت تعریف کردم و از منابع فقهی و قرآنی در زمینه اسارت و منشور اسیرداری در اسلام همچنین مقایسه رفتار ما با اسیران عراق یا فیلم‌های سینمایی که درباره اسارت ساخته شده بود، استفاده کردم. بعد از آن مجموعه فصول اردوگاه‌ها را دارم که برای هر اردوگاه ۳۰ تا اردو تعریف کردیم و برای هر کدام دو تا سه جلد تعریف شده است که ۱۰ فصل دارد. مثل ساختار فیزیکی اردوگاه، فرمانده اردوگاه عراقی، فرمانده ایرانی، روزشمار اسارت و یک روایت جمعی از منابع دست اول پیدا کردیم. در هر اردوگاه بر اساس ترجمه اسناد صلیب سرخ و هلال احمر اطلاعات را در کنار روایت شفاهی آزادگان قرار دادیم که یک مجموعه ۷۸ جلدی شد. در فاز دوم هم فرهنگنامه موضوعی ایجاد کردیم مثل بهداشت و درمان، تغذیه، تبادل و غیره. تمام این مجموعه ۲۰ سال طول کشید که بیش از ۵ هزار ساعت مصاحبه و حدود ۲ هزار ساعت فیلم است. این فرهنگنامه مرجع قابلیت صد‌ها جلد کتاب را دارد و برای محققان، نویسندگان، فیلمسازان و علاقه‌مندان بسیار جامع و مفید است.

*مصاحبه‌ها از همان زمان پیاده‌سازی و تنظیم شدند؟
ما با یک شیب ملایم کار را افزایش دادیم. در مرحله اول خودم تنها مصاحبه را شروع کردم، بعد کم کم نیرو‌ها را پنج نفر و ۱۰ نفر اضافه کردم و تا مراحل پایانی کار ۵۰ نیرو داشتیم و هر کدام بخشی را به عهده داشتند. در مقطعی هم گروه ویراستاران و تنظیم‌کنندگان را شکل دادم تا کار جامع و کامل شود.

*زیر نظر ارگان یا نهاد خاصی فعالیت داشتید؟
این مجموعه را تحویل نهاد کتابخانه عمومی کشور دادیم و از یک فصلی به بعد به ما حق‌التألیف دادند و امتیاز کار را گرفتند. در سال ۹۲ طی مراسمی نسخه صفر آن چاپ و رونمایی شد و جلد صفر آن هم که معرفی ۷۸ جلد بود، چاپ شد ولی بعد از آن با توجه به تغییر دولت و مسئولیت‌ها در کتابخانه‌های عمومی انتشارش به تعویق افتاد، ولی بخشی از این اطلاعات که حدود شش ترابایت اطلاعات بود برای اینکه از بین نرود به جا‌های دیگری مثل مرکز نشر آثار دفاع مقدس، بنیاد شهید، حوزه هنری دفتر ادبیات مقاومت به صورت رایگان اهدا شد تا آن‌ها نیز این اطلاعات را ذخیره و آیندگان بتوانند از آن استفاده کنند. امیدوارم مشکلات چاپ برطرف و کتاب منتشر شود.

*مصاحبه‌ها را حضوری انجام می‌دادید؟
همه مصاحبه‌ها در دفتر انجام می‌شد و بخشی از مصاحبه‌ها حضوری بود، اما برای کم کردن هزینه‌ها، چون در بخش خصوصی کار انجام می‌شد اگر افرادی تهران نبودند و امکان آمدن برایشان نبود و ما هم نیرو و امکاناتی برای سفر نداشتیم، مصاحبه‌ها را تلفنی انجام می‌دادیم. برای شروع کار خودم ۱۰۰ ساعت مصاحبه با چهره‌های شاخص اسارت داشتم تا پایه اول پژوهش انجام بشود و بر اساس آن برای هر اردوگاه یک کارشناس تعیین می‌کردیم و اطلاعات پایه به دست آمده را در اختیار محقق‌ها قرار می‌دادیم. سؤالات و پرسشنامه‌ها تهیه شده بود و محقق‌ها بر اساس آن مصاحبه‌ها را انجام می‌دادند. کار‌ها تنظیم و پیاده می‌شد سپس سرفصل‌ها را فیش‌برداری می‌کردیم. تقریباً به اذعان برخی از کارشناسان باتجربه حتی خارجی‌هایی که برای تحقیق در زمینه جنگ به کشور آمده بودند، این کار بزرگ‌ترین کار مرجع جنگ در دنیاست؛ یعنی ۸۰ هزار صفحه کتاب در یک مجموعه اطلاعات درباره اسارت در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

*چطور شد وارد این کار شدید؟
سال ۶۹ که من در ستاد آزادگان مشغول به کار شدم، کار پژوهش را شروع کردم ولی ارتباط تنگاتنگی که با مرحوم حاج‌آقا ترابی و مرحوم وکیلی، مسئولان وقت ستاد آزادگان و حاج آقا طایفی نوروز که خودشان هم از رهبران آزادگان در اسارت بودند داشتم، باعث شد تا مسیر کار برای من تسهیل شود و اطلاعات اولیه، اسامی، آدرس‌ها و هرچه لازم بود را در اختیار ما می‌گذاشتند. البته بخشی از اطلاعات را به ستاد آزادگان دادیم و بعد از آن اطلاعات را بدون هیچ دریافت وجهی در اختیار بنیاد شهید گذاشتیم. انصافاً آقای ابوترابی و طایفی‌نوروز مشوق اصلی من بودند.

*تعداد اسرا چقدر بودند؟
حدود ۴۲ هزار آزاده در کشور داریم که بخشی از آن‌ها آزادگان مفقود و ثبت‌نام نشده بودند، بخشی دست منافقان اسیر بودند، بخشی در دست گروهک‌ها بودند، بخشی هم بر اساس قانون آزادگان که هرکس برای دفاع از اسلام و انقلاب هر کجای دنیا شش ماه اسیر باشد آزاده محسوب می‌شوند. البته این رویه مدنظر ما نبود. بخشی هم که در دوران طاغوت بیش از شش ماه زندانی سیاسی بوده باشند آزاده محسوب می‌شوند که آن‌ها هم مورد مطالعه ما نبودند.

*با چنددرصد از آزادگان مصاحبه کردید؟
ما سعی کردیم در هر اردوگاه به طور متوسط با ۵۰ نفر مصاحبه کنیم. برخی به صورت کارشناس اصلی و دائمی هستند که ما ساعت‌ها با آن‌ها مصاحبه داشتیم و با توجه به تخصصی که در اردوگاه داشتند بر اساس موضوع مصاحبه می‌گرفتیم.

*چیز‌های جالبی هم بین آزادگان مشترک بود؟
یکی از نکات جالب این است که فضای هر اردوگاه با اردوگاه دیگر فرق داشته است. مثلاً فضای اردوگاه مفقودین با اسیران ثبت‌نام شده متفاوت بود. وقتی پای مصاحبه آن‌ها می‌نشستیم، می‌دیدیم در شرایط متفاوتی بودند. حتی بین اسیران ثبت‌نام شده سطح معنویت متفاوت بود؛ آن‌هایی که معنویت بالاتری داشتند را اردوگاه پاسداران می‌گفتند یا اردوگاه رهبران و در کمپ‌ها فضا متفاوت بود. اردوگاه ارتشی‌ها و اردوگاه تبعیدی با هم فرق داشتند. برای همین احتیاج به یک روایت جمعی بود تا افراد دچار خودسانسوری نشوند یا همدیگر را تکذیب نکنند و احساس نکنند اطلاعات تحریف شده، چون فضای اردوگاه‌ها با هم فرق داشته است.

*آزادگانی که با آن‌ها مصاحبه شده پیگیر هستند تا درباره مصاحبه‌ها بدانند؟
این کتاب مرجع و سنگین است و قیمت فروش آن بالاست ولی هر آزاده‌ای که مصاحبه خودش را بخواهد ما اطلاعات را در اختیارشان قرار می‌دهیم. در حال حاضر هم منتظر چاپ آن هستیم.

*نسخه الکترونیکی هم دارد؟
فعلاً نه، چون ناشر باید در این زمینه تصمیم‌گیرنده باشد، ولی اگر موافق باشد درباره نسخه الکترونیکی هم اقدام می‌کنیم.

*این کار چقدر شما را در پروسه فیلمنامه‌نویسی و سینما کمک کرد؟
من یک کار درباره آزادگان ساختم. فیلم اخراجی‌ها ۲ که بر اساس اتفاقات اردوگاه رومادی بود، یک هواپیمایی را دزدیده بودند و اسیران را برای کار تبلیغاتی به اردوگاه آزادگان برده بودند و قصه اخراجی‌ها ۲ را بر اساس آن شکل دادم؛ یعنی تخیل و واقعیت را با هم ادغام کردم و در طراحی صحنه و فضا همه پژوهش‌ها به کار آمد. تفاوت فضای اردوگاهی اینقدر زیاد است که حتی خود آزادگان هم می‌گفتند این وضعیت اردوگاه غیرممکن است. درحالی که واقعیت ربودن هواپیما به اردوگاه اسیران ایرانی واقعیت داشت و من بر اساس واقعی بودن در فیلم آوردم.

سینماروزان/مهدی فلاح: در انتخاب اغلب فیلم‌های جشنواره، بحث مخاطب‌پسند بودن اهمیت داشت و امری بدیهی بود چون اصولا فیلمی که مخاطب ندارد، مشکل دارد.

بهروز افخمی از اعضای هیات انتخاب جشنواره فجر چهلم با بیان مطلب فوق در برنامه حوض نقره رادیوایران گفت: اغلب اعضای هیات انتخاب جشنواره چهلم از نظر سینمایی، هم‌سلیقه بودند و از لحاظ عقیدتی هم مشکلی نداشتیم. امثال اسفندیار شهیدی و اسماعیل بنی‌اردلان که در هیات انتخاب بودند، اساتید ما هستند. شهیدی در انتخاب فیلم خیلی سختگیر ولی بسیار اهل منطق است.

افخمی ادامه داد: فضای خوبی داشتیم در هیات انتخاب بخصوص که فرصت آشنایی نزدیک با مجید شاه‌حسینی برایم پیش آمد. هر حرفی که شاه‌حسینی بزند با آن موافقم و حتی در جاهایی رأی خودم را به نفع رأی او تغییر دادم چون فکر کردم استدلالش در مواردی خاص، درست است.

بهروز افخمی اظهار داشت: سعی کردیم حجم فیلم‌های مناسب پرده عریض در جشنواره، بالا باشد. یکی از فیلم‌های جشنواره با عنوان “دِرب” که درباره یک کارمند اداره برق در جای دورافتاده است، فیلمی است مناسب تماشا در سالن سینما و البته سالنی که خلوت باشد. این فیلم به درد دیدن در سالن نسبتا خالی و پرده بزرگ است ولی به درد سالن شلوغ نمی‌خورد!

افخمی افزود: برخی از فیلم‌هایی که برای جشنواره امسال انتخاب شده، قابل پخش توسط پخش‌کنندگان بخش خصوصی نیست! فیلمی مثل “دِرب” امکان پخش در ساختار فعلی اکران را ندارد یا فیلمی مثل “شهرک” امکان پخش در این ساختار را ندارد ولی از منظر ساختار سینمایی، اثری قابل توجه است.

بهروز افخمی اظهار داشت: پخش‌کنندگان به‌دنبال کمدی‌هایی مشابه کنسرت‌های طنازانه هستند که مخاطب را به سینماها بازگردانند و در چنین شرایطی معلوم است که فقط یک سلسله فیلم تجاری کنسرت‌گونه می‌توانند اکران گسترده داشته باشند.

این عضو هیات انتخاب تاکید کرد: دقیقا ۵۹ فیلم دیدیم و درباره هیچ فیلمی بحث و تقابل جدی شکل نگرفت و جملگی بر همین لیست فعلی، همراهی داشتند. حذف اغلب فیلم‌ها و مثلا “مسیح پسر مریم” ساخته اوج هم بیشتر از منظر تکنیکی است. این فیلم داستان یک فاحشه‌خانه پیش از انقلاب را روایت می‌کند. زنان این فیلم در سکانس‌هایی کلاه‌گیس به سر دارند، اما مشکل کلاه‌گیس نیست و این فیلم خیلی سطحی و سهل‌الوصول به ماجرا ورود کرده و زنان فاحشه را خنده‌دار و غیرقابل باور نشان داده!

سینماروزان/فرزانه سبزعلی: فکر می‌کنم که هموطنانم و در نهایت تمام مردم کره زمین در شرایط فعلی در فشار خاصی زندگی می‌کنند؛ از شرایط محیط زیست و تغییرات آب و هوایی گرفته تا کرونا و فقر و گرسنگی که متاسفانه در حال گستردگی است. امیدوارم روزی تمام این مشکلات حل شود تا حال ما هم خوب باشد.

کتایون ریاحی در شصتمین سال تولدش با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت:  درباره بهبود تلویزیون واقعاً نمی دانم چه پیشنهاد یا راهکاری بدهم چون طبیعتا کسانی هستند که از حرف هایی که من می زنم خوششان نمی‌آید؛ بنابراین درباره صداوسیما فقط می‌توانم بگویم با کدام پیشنهاد می شود درست کرد خانه ای را که از پای بست ویران است و اینکه اصلا آیا کسی به پیشنهاد من گوش می دهد؟

این هنرمند سپس درباره اینکه دوست دارد باز هم برای مردم کشورش کار کند؟ اظهار می کند: به نظرم در حال حاضر بزرگترین معضل صداوسیما این است که تلویزیون برای مردم نیست و به یک سخنگو و ابزاری برای گروهی خاص تبدیل شده که متاسفانه نمی‌دانیم آیا حقیقتا دوست هستند؟! مسلم است که من هنرمند دوست دارم باز هم برای مردم کشورم کار کنم، مگر به غیر از مردم برای چه کسی می توانم کار کنم؟ کار من برای مردم است اما آنهایی که می گویند هنرمندان چه کار کرده‌اند، من در اینجا در پاسخ می‌گویم هنرمندان واقعا چه ها نکرده اند؟ البته منظورم از این صحبت ها هنرمندان اصیلی هستند که زحمت می کشند. ما هنرمندان اصیلی داریم که واقعاً دوست دارند کار کنند، آیا به آنها اجازه می دهند که کار کنند؟ چرا شرایط کار برای هنرمندان اصیل فراهم نیست؟

ریاحی در ادامه در پاسخ به این پرسش که کارنامه هنری و اجتماعی اش را در این سالها چطور ارزیابی می کند و آیا از عملکرد خودش راضی است؟ اینگونه پاسخ داد: نه اینکه از خود راضی باشم، خیر؛ اما فکر می‌کنم با وجود بی حاشیه بودن و خلوت گزینی که همیشه داشتم و اینکه همیشه کمتر مصاحبه کردم، از خودم راضی هستم. من تا زمانی که حرفی برای گفتن نداشته باشم، صحبت نمی کنم و اگر بعضاً صحبت می‌کنم، امروز یکی از  مسائلم بنیاد کمک است و بعد مسائلی مثل فرهنگ و هنر و شغل بازیگری ام که برایم مهم است. من هرگز روابط ویژه‌ای در کار هنری ام نداشتم که مرا حمایت کند، همین کارنامه ای هم که تا به حال دارم، تمامش خواست خداوند بوده و حامی همیشگی و رابطه محکم و همیشگی ام با خداوند، همواره مرا در این سالها هدایت و حمایت کرده است.

او سپس به سریال «یوسف پیامبر(ع)»  اشاره می کند و آن را جزو آثاری می داند که ایران را به دنیا معرفی کرد. بازیگر نقش زلیخا می گوید: همچنان فکر می‌کنم آن کاری که من برای تلویزیون به عنوان یک بازیگر در سریال «یوسف پیامبر» انجام دادم، نه تلویزیون و کمتر مسئولی برای مردم انجام دادند. «یوسف پیامبر» ایران را به دنیا معرفی کرد و اگر ما حق کپی رایت در سرزمین مان داشتیم، تمام کسانی که در این سریال بودند، از منافع آن منتفع می‌شدند ولی تنها کسی که از منافعش منتفع شد، خود تلویزیون بود. آنهایی که می‌گویند هنرمندان برای مردم چه کردند، چرا زحمت هنرمندان و سریالهایی مانند “یوسف پیامبر” را نمی بینند؟

این هنرمند سینما و تلویزیون در عین حال با تاکید بر لزوم حمایت از هنرمندان، اینگونه بیان می کند: صنعت فیلم سازی، صنعت گران‌قیمتی است و به حمایت نیاز دارد؛ البته منظورم قشری نیستند که خودشان فیلم میسازند، حرف‌هایشان را می زنند و فکر می کنند مردم متوجه نمی شوند که آنها را فریب می دهند، بلکه منظورم کسانی هستند که در کارهایشان از اندیشه و خرد استفاده می‌کنند و واقعا لیاقت کار کردن دارند و باید هم کار کنند اما اغلب آنها حمایت نمی‌شوند؛ بنابراین من در چنین شرایطی ترجیح میدهم کار نکنم، مگر اینکه شرایط فراهم شود و من احساس کنم اولاً کاری که انجام می دهم، رضایت خودم را به وجود می‌آورد و دوم اینکه حضورم برای مردم کشورم رضایت مندی ایجاد می کند.

بازیگر سریال های “یوسف پیامبر”، “پدر سالار”، “شب دهم” و “پس از باران” در پاسخ به اینکه طی این سالها آیا نقشی بوده که دوست داشته باشید در تلویزیون آن را ایفا کنید و این اتفاق نیفتاده است؟ خاطرنشان میکند: خیر، نقشی نبوده که بخواهم بازی کنم. من فکر می‌کنم هرکدام از ما، اول نقش اول زندگی خودمان هستیم و باید بتوانیم از پسش بربیایم و این از همه مهم تر است.

این هنرمند همچنین در پاسخ به اینکه در روز تولدتان چه آرزویی برای خودتان و مردم کشور دارید؟ اینگونه می گوید: وقتی برای سرزمینم ایران آرزو می کنم، در واقع آرزویم برای تمام هموطنانم در کشور و مردم عزیزمان است. همین طور برای مردم جهان آرزو می کنم زمین از ریاکاران و دولتمردان‌دنیا که دستشان آلوده است پاک شود. در واقع تمام آرزوهایم برای مردم عزیزم است، همیشه پسرم به من می گوید ما برای اطرافیان و دیگران آرزوهای خوب می کنیم تا خودمان حالمان خوب شود و واقعاً هم این حرفش درست است. من آرزویی برای خودم ندارم، فقط برای مردم دنیا خیر و خوبی می خواهم.

کتایون ریاحی دغدغه اصلی این روزهایش را بنیاد خیریه ای عنوان می کند که خود نیز مدیریت آنجا را بر عهده دارد. وی می گوید: مسئله و دغدغه اصلی ام در شرایط فعلی، فقط بنیاد کمک است. همانطور که می دانید، این موسسه برای کودکان نیازمند ناشنوای مادرزاد است که برایشان کاشت حلزونی انجام می دهد و این توقع زیادی نیست که وظیفه مسئولین است وقتی خیری در حال خدمت به مردم است و در نهایت این خدمت به نفع خود مسئولین هم هست، تمام تلاششان را بکنند تا این خدمات بهتر به دست مردم برسد نه اینکه بعد از گذشت ۷ سال، امسال برای این موسسه مالیاتی به مبلغ ۱۲۵ میلیون تومان بیاید! که به هیچ وجه به هیچ بهانه ای قابل قبول نیست، نه در ایران و نه در هیچ کجای جهان، حتی اگر بهزیستی این بهانه را بیاورد که مجوز شما تمدید نشده، باز هم قابل قبول نیست. اگر ظرف سه ماه گذشته شما مجوز تمدید نکردید، امروز باید پاسخگو می بودید، چه برسد که ظرف هفت سال گذشته شما مجوز را تمدید نکردید و پاسخگو هم نیستید. من فکر می کنم تمام کسانی که ظرف این ۷ سال آمدند و رفتند و فکر کردند که کارم را راه نمی اندازند و به نفرات بعدی می‌سپارند، تمام کسانی که در این مسئله دخیل بودند و کارشکنی کردند و مجوز بنیاد را ندادند و امروز برای بنیاد چنین مالیاتی آمده، باید پاسخگو باشند. ما باید پاسخ بخواهیم تا مسئولینی که وقتی می‌خواهند انتخاب شوند و رای بیاورند، می‌گویند نوکر مردم هستند. باید به آنها یادآوری کنیم که بله نوکران مردم باید در تمام عرصه ها پاسخگو باشند چه برسد به عرصه های مثل خیریه و ان جی او که در تمام دنیا حمایت می‌شوند و از آنها به عنوان الگو استفاده می شود. من نمی دانم به جای تشکر، کارشکنی چیست؟ من تا روزی که پاسخی بگیرم، پیگیر ماجرا خواهم بود.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: فروش فیلم‌های متاخر اکران بسیار نازل است.

به گزارش سینماروزان دو فیلم “ازدواج جنجالی” و “عطر شیرین…” در هفته اخیر روی پرده رفته‌اند که رویهم فقط ده میلیون و نیم(!) فروش داشته‌اند!!

در صدر آمار فروش “دینامیت” و “گشت۳” قرار دارند که رویهم نزدیک به هفتاد میلیارد فروخته‌اند.

“قهرمان” فروش خود را به ۱۱میلیارد نزدیک می‌کند و “آتابای” ۴میلیاردی شده.

تنها فیلم کودک روی پرده یعنی “شهر گربه‌ها” ۳میلیاردی شده و “گربه سیاه”، میلیاردی شده. “صحنه زنی” هم از نیم میلیارد عبور کرده.

آمار کامل فروش سینماهای ایران تا ابتدای ۱۰ دی۱۴۰۰ به شرح زیر است:
(تمام ارقام به تومان است)

–دینامیت ۳۶میلیارد و ۴۰۰میلیون(۱۸۳روز/۳۵۰سالن)

–گشت ارشاد(قسمت سوم)
۳۰میلیارد(۴۴روز/۳۷۰سالن)

–قهرمان ۱۰میلیارد و ۸۵۰میلیون(۶۵روز/۲۶۰ سالن)

–آتابای ۴میلیارد و ۳۰میلیون(۳۷روز/۱۱۶سالن)

–درخت گردو ۳میلیارد و ۶۵۰میلیون(۱۲۱روز/۱۳۰سالن)

–شهر گربه‌ها  ۳میلیارد و ۱۲۰میلیون(۳۷روز/۱۲۰سالن)

–بی همه چیز ۳میلیارد و ۵۰میلیون(۱۶روز/۱۵۰سالن)

–منصور ۲میلیارد و ۹۳۰ ميليون(۵۱روز/۲۰۴سالن)

–گربه سیاه ۱میلیارد و ۵۰میلیون(۱۶روز/۱۱۰سالن)

–صحنه زنی ۶۰۰میلیون(۹روز/۱۲۸ سالن)

–آپاچی ۴۴۰میلیون(۴۴روز/۱۵۵سالن)

–حکم تجدیدنظر ۲۶۷میلیون(۴۴روز/۸۰سالن)

–جنایت بی‌دقت ۱۸۰میلیون(۲۳روز/۲۵سالن)

–تومان ۱۳۵میلیون(۵۸روز/۲۰سالن)

–بندربند ۷۰میلیون(۲۳روز/۵۰سالن)

–اتومبیل ۴۰میلیون(۱۶روز/۵۰سالن)

–ازدواج جنجالی ۱۰میلیون(۲روز/۲۰سالن)

–عطر شیرین عطر تلخ نیم میلیون(۲روز/۱۰سالن)

سینماروزان/امیر صباغ: مبنای انتخاب فیلم در جشنواره، سلیقه شخصی نبود و هیچ کاری با نام تهیه‌کننده، کارگردان و نهاد پشت سر فیلم نداشتیم و همین الان نام تهیه کننده بعضی فیلم ها را به خاطر ندارم.

اسماعیل بنی‌اردلان از اعضای هیات انتخاب جشنواره فجر چهل با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو، اظهار داشت:  همه ۲۲ فیلمی که انتخاب کرده ایم فیلم های قابل قبولی هستند و هم در انتخاب این ۲۲ فیلم و هم کنار گذاشتن بقیه فیلم ها میان هیات داوران کمترین اختلاف نظر وجود داشت و می.توانم این جمع بندی را از ۲۲ فیلم جشنواره داشته باشم که اکثریت این فیلم ها حرف خوبی را به شکلی خوب بیان می کنند.

اسماعیل بنی اردلان گفت: سه شاخص اصلی و کلیدی در انتخاب فیلم ها داشتیم. اول اینکه فیلم ها توان تعریف کردن قصه را داشته باشند چون امروز همه تمایل دارند قصه بشنوند و بزرگترین مزیت  متون دینی و ملی ما همین قصه گویی شان بوده است و در کنار این در فیلم ها دنبال حرف تازه ای بودیم که مخاطب را از حرف های کسل کننده روزمره بالاتر ببرد.

وی ادامه داد: دوم داشتن یک افق و امید دادن به تماشاگر بود. من این جمله که سینما باید انعکاس جامعه باشد را به شرطی قبول دارم که ما را به یک دانایی برتر و امید برساند وگرنه نمایش یک تلخی که فقط ما را ناامید کند چه معنایی دارد؟! فیلمسازان بزرگ اگر تلخی را نشان می دهند یک افق و ایستادگی و مبارزه را برای مخاطب شان تعریف می کنند و باید به مخاطب بگوییم علی رغم همه شرایط می توان به روزهای خوب رسید و امیدوار بود. و سوم اینکه فیلم باید برای مخاطب ساخته شود و به مخاطب الویت دهد.

وی افزود: بجز این ۳ شاخص ، شاخص های کوچک دیگری را هم مد نظر داشتیم مانند انتخاب لوکیشن، چگونگی بهره برداری از آن لوکیشن، کیفیت بصری و رعایت استانداردهای سینمایی و…

بنی اردلان گفت: در هیات انتخاب ۶۰ فیلم را دیدیم و همه اعضا برای تک تک فیلم ها یادداشت برداری کردند و در خصوص برخی آثار مانند “مرد بازنده”ی مهدویان که هنوز نسخه نهایی آنها آماده نشده است با تماشای نسخه موجودشان تشخیص مان این بود در صورت آماده شدن فیلم شرایط شرکت در جشنواره را خواهند داشت.

وی گفت: اینکه چطور سریالی به فیلم بدل شده و وارد جشنواره گشته، بحث دبیرخانه است ولی از منظر کیفی، فیلم “موقعیت مهدی” هادی حجازی فر درباره شهید باکری را بسیار پسندیدم و البته این نظر من است.

این عضو هیات انتخاب با اشاره به کیفیت پایین فیلم ارگانی “مسیح پسر مریم” بیان داشت: راجع به کنار گذاشتن فیلم موسسه اوج برای مان فرقی نداشت فارابی فیلم را تولید کرده یا بخش خصوصی و یا موسسه اوج! که آن انتخاب دیگری ست. ربطی هم به حجاب بازیگران زن فیلم نداشت که این موضوع در فیلم های دیگری هم بود و تشخیص این مساله به عهده شورای پروانه نمایش است. برای ما کیفیت نحوه بیان موضوع و زبان سینمایی داشتن و شکل بیان قصه اهمیت دارد و از این حیث، فیلم کیفیت لازم را نداشت.

سینمامعیار با اجرا و سردبیری امیرعباس صباغ و تهیه کنندگی محمدجواد طالبی پنجشنبه ها ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۵:۴۰ بصورت زنده از رادیو گفتگو پخش می شود.

سینماروزان/مهدی فلاح: صبح روز چهارشنبه هشتم دی ماه ساختمان بهارستان میزبان نشست صمیمانه سینماگران صاحب نام مسیحی با رییس سازمان سینمایی بود.

به گزارش سینماروزان در این دیدار که به مناسبت ایام میلاد حضرت عیسی مسیح (ع) شکل گرفت، حضار به گفتگو و تبادل نظر پیرامون وضعیت سینما و نقش ارزنده هنرمندان مسیحی از ابتدای شکل گیری سینما در کشورمان و چگونگی استمرار این حضور موثر پرداختند. همچین توجه به مشترکات اعتقادی و فرهنگی فیمابین از جمله مواردی بود که در این نشست مورد تاکید قرار گرفت.

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در این نشست صمیمانه، ضمن تبریک میلاد حضرت عیسی مسیح (ع) و فرارسیدن سال نوی میلادی به نقش ارزنده سینماگران و فعالان مسیحی سینما در رشته‌ها و تخصص‌های مختلف اشاره کرد و اظهار داشت: وقتی تاریخ سینمای ایران را ورق می‌زنیم، به روشنی درمی‌یابیم که سینماگران مسیحی تاثیر به‌سزایی در روند رشد سینمای ایران داشته و بخش قابل توجهی از موفقیت سینمای ما مدیون آنان است و این مسئله تا زمان حاضر هم ادامه دارد و باید قدر این جایگاه را بدانیم.

وی افزود: علی‌رغم تمام مشکلاتی که وجود دارد امیدوارم حال همه دوستان خوب باشد. من به سهم خودم بابت تمام زحماتی که شما در سینمای ایران کشیدید و می‌کشید سپاسگزارم. قصدم از این نشست تبریک میلاد حضرت عیسی مسیح (ع) و سال نوی میلادی بود و درکنارشما بودن دراین ایام ، چراکه همین دور هم بودن‌هاست که حال ما را متحول می‌کند.

او ادامه داد: مشکلات و مسائل سینما زیاد است ولی وظیفه خود می دانم تا جایی که از دستم برآید، در سازمان سینمایی و زیرمجموعه های آن از استمرار فعالیت های ارزنده شما حمایت و پشتیبانی کنم.

خزاعی افزود: در ایران نگاه مثبت و خاصی به مسیحیان وجود دارد و مردم به ویژه به هموطنان هنرمند مسیحی و آثارشان علاقمند هستند ما می‌توانیم فیلمی هایی بسازیم که با آن ها پیوندهای فرهنگی مان را نشان دهیم و همه را نسبت به ارتباطات فرهنگی مان آگاه کنیم . در این زمینه ها همواره می توانید روی حمایت سازمان سینمایی حساب کنید.

رئیس سازمان سینمایی درباره تولیدات مشترک با سایر کشورها توضیح داد: تولیدات مشترک فرهنگی و سینمایی باعث می‌شود ملت ها و مردم کشور ها به هم نزدیک تر شوند. شناخت ملت ها از یکدیگر در دنیای امروز تا حدود بسیار زیادی معطوف به سینما است و من احساس می‌کنم با این اتفاق و نزدیک شدن فرهنگ‌ها، خیلی از فاصله ها کاسته می‌شود.

خزاعی در ادامه گفت: شخصا درباره مباحث مربوط به معیشت و بیمه اهالی سینما حساس و پیگر هستم و دست به اقدامات جدی خواهم زد.

خزاعی با اشاره به اشتراکات اعتقادی و فرهنگی بین مسلمانان و سینماگران وهنرمندان مسیحی کشورمان، ضرورت بهره‌گیری از تجارب گذشته هنرمندان مسیحی و نسل حاضر این هنرمندان را یادآورشد.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس سازمان سینمایی ضمن درخواست از سینماگران حاضر برای بیان دیدگاه‌ها و نظرات‌شان برای بهبود وضعیت کنونی سینما، بر لزوم ادامه چنین نشست‌هایی تأکید کرد.

واروژ کریم مسیحی کارگردان “پرده آخر”، ژرژ پطرسی دوبلور پیشکسوت که دوبله‌اش بر کاراکتر “رابین هود” در کارتون “رابین هود” از یادها نخواهد رفت، وارطان ساهاکیان آهنگساز “سگ کشی”، سیمون سیمونیان، آناهید آباد دستیار کارگردان آثاری مثل “عاشقانه” و “سرزمین خورشید”، رایموند هواکیمیان دستیار کارگردان “کاکو” و “سه قاپ”، مانفرد اسماعیلی دستیار کارگردان و برنامه‌ریز آثاری همچون “آقایوسف” و “خاک آشنا”، دیگرانوهی هواکیمیان، ادوین خاچیکیان فرزند ساموئل خاچکیان و سازنده “باباسبیلو”، آلبرت آراکلیان آهنگساز و… از جمله هنرمندان مسیحی حاضر در جلسه بودند.

سینماروزان/مهدی فلاح: سازمان سینمایی کشور با نمایش گسترده مستند «قاسم» همزمان با دومین سالگرد شهادت سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی در سینماهای سراسر کشور (۱۱۰سینما) به این شهید بزرگوار ادای احترام می‌کند.

به گزارش سینماروزان، همزمان با فرا رسیدن دومین سالگرد عروج ملکوتی سردار دلها، سازمان سینمایی در نظر دارد با همکاری حوزه هنری، فیلم مستند «قاسم» محصول مرکز مستندحقیقت را در برنامه‌ای گسترده و سراسری در سینماهای کشور اکران نماید.

این مستند که محصول مرکز مستند حقیقت است نگاهی متفاوت به زندگی این قهرمان ملی و الگوی مقاومت دارد. مستند «قاسم» به تهیه کنندگی مرتضی شعبانی، کارگردانی مهدی فارسی و نویسندگی محمدرضا ابوالحسنی است.

مستند «قاسم» قرار است روز دوشنبه 13 دی ماه در سینماهای سراسر ایران به صورت رایگان نمایش داده می‌شود.

علاقه‌مندان برای تماشای این مستند و تهیه بلیت رایگان باید به سامانه سمفا مراجعه کنند.

سینماروزان: علی زرنگار فیلمنامه‌نویس سینمای ایران که اولین فیلم سینمایی خود در مقام کارگردان را با نام «علت مرگ: نامعلوم» به تهیه‌کنندگی مجید برزگر ساخته و در چهلمین جشنواره فیلم فجر شرکت کرده بود، در یادداشتی که در صفحه مجازی خود منتشر کرد، به حذف فیلمش از این رقابت انتقاد کرد.

علی زرنگار به عنوان نویسنده، آثاری همچون «بدون تاریخ، بدون امضا»، «مغز استخوان» و «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» را در کارنامه خود داشته است.

متن یادداشت وی بدین شرح است:

سینما تاریخ‌نگاریِ اجتماعی‌ست. فیلمِ اجتماعی، روایتگرِ روزگاری‌ست که بر مردمان می‌رود. و “علت مرگ: نامعلوم” یک فیلمِ اجتماعی‌ست که وفادارانه به واقعیت می‌پردازد. آنچه شما را وادار کرده است که علی‌رغمِ رایِ شش به یکِ هیات انتخاب(!!؟) آن را کنار بگذارید، همین واقعیتِ فاش و آشکاری‌ست که هر روزه مردمان با آن دست به گریبانند.

رازِ مگویِ شما سال‌هاست که دهان به دهانِ هر که در این جامعه نفس کشیده، گشته است. روی سخنم با شماست که به خودتان حق می‌دهید رویِ رای هیات انتخاب خط بکشید و با نگاه واپس‌گرای کژ و ناموزونتان آن را به هیچ بیانگارید. روی سخنم با شماست، “شما” یعنی کسانی که همیشه سویِ دیگر ما ایستاده‌اید و در زمینِ دیگری به جز فرهنگ، به بازی حذف و جرح و ابطالتان پرداختید. روی سخنم با شماست؛ شمایی که سینما را مِلکِ شخصیِ خود می‌دانید و اختیارِ دست بردن در لیستِ نهایی هیات انتخاب را دارید،  تا هروقت که لازم باشد بیایید و دلواپسانه فیلمی را از لیستِ نهایی خارج کنید.

دارم از سینما حرف می‌زنم. با شما دارم از سینما حرف می‌زنم، بیهوده است اما دارم از زحمتِ بسیار حرف می‌زنم. این خشم و اندوهم کمتر به خاطرِ خودم و بیشتر به خاطرِ عواملی‌ست که دلسوزانه پابه پایم آمدند تا سرآخر آن فیلمی که آرزو داشتیم به انجام برسد.

دارم از سینما حرف می‌زنم؛ سینمایی که آن را نه با هزینه‌ی ارگان‌های دولتی ساختم و نه با پول‌های کثیفِ سرگردان، بلکه با خونِ دلی که تاوان آن را با توانی که دیگر برایم نمانده دارم پس می‌دهم. آنان که در این مسیر، کنارم بودند می‌دانند از چه روزهایی دارم حرف می‌زنم.  به حقیقت و راستیِ این سخن، هیاتِ انتخاب می‌تواند گواهی دهد. ای‌کاش هیاتِ انتخاب، لیستِ انتخابی خود را آشکار می‌کرد تا تفاوت میانِ انتخاب و انتصاب مشخص گردد. این فیلم با اکثریتِ آراء، جزوِ منتخبین حضور در چهلمین جشنواره‌ی فیلم فجر بوده است که در لحظاتِ آخر از لیست، کنار گذاشته شد. من برای فیلمم چانه نمی‌زنم. دارم از اعتبارِ جشنواره حرف می‌زنم، از تراکمِ اندیشه‌های ناهمگون که در مواجهه با هم بارور می‌شوند و شما در این نسل‌افکنی اندیشه، درختِ فرهنگ را به سترونی می‌کشانید.

حقیقت پنهان نمی‌ماند. فرهنگ راه خود را باز می‌کند. هیچ واژه‌ای در قفس نخواهد ماند و معنایی پنهان در آستینِ هیچ هنرمندی. قلم در دستِ من است. و کاغذهای کاهیِ  منتظر که بر آنها می‌نویسم. از آنچه که بر ما می‌رود سخن خواهم گفت. از مردمِ روزگارِ خویش،  بیشتر، وفادارانه‌تر، چنانچه تا به امروز نوشته‌ام. پس این قصه ادامه خواهد داشت، این قصه با تمام توانم ادامه خواهد داشت… که رنجِ کوه بریدن نصیبِ فرهاد است.

سینماروزان: تاكيد رامبد جوان برای احترام به حقوق حیوانات در جریان مسابقه “خنداننده‌شو۳” خود را نشان داد.

رامبد جوان از كمدين‌های این مسابقه می‌خواهد که از توهین به حیوانات خودداری کنند و از نام حیوانات به عنوان دشنام و‌ فحش استفاده نکنند.

تاکید بر حمایت از حقوق حیوانات در ایران، چندی است باب شده؛ امید که این حمایت اولا شکل ظاهری به خود نگیرد و ثانیا حیوانات ناطق را هم دربرگیرد.

برای تماشای فیلم گفته‌های رامبد، اینجا را ببینید.

سینماروزان: کارگردان فیلم “پوست”- مرتبط با اجنه- از دلایل عدم حضور هادی حجازی‌فر و بابک حمیدیان در این فیلم گفت؛ گویا بنا بوده در ابتدا دو بازیگر اصلی “به وقت شام” در “پوست” بازی کنند که درنهایت نشده.

به گزارش سینماروزان، بهمن ارک یکی از دو کارگردان “پوست” به روزنامه صبح نو گفت: بازیگران فیلم همه بومی‌اند و خیلی هم خوب بازی میکنند ولی لزوما این اولین انتخاب نبود.

بهمن ارک بیان داشت: ابتدا می‌خواستم از بازیگر حرفه‌ای در نقشهای اصلی استفاده کنم. تهیه‌کننده هم همین نظر را داشت. در این راستا، با هادی حجازی‌فر و بابک حمیدیان نیز تلفنی حرف زده بودیم. خودم اما دوست داشتم از بازیگر بومی استفاده کنم.

این کارگردان جوان بیان داشت: می‌خواستم فضای فیلم “پوست”، مستندگونه باشد، زیرا وقتی مخاطب بازیگر را می‌شناسد دیگر فضا را باور نمی‌کند.

بهمن ارک تاکید کرد: از بازی بازیگران و جواد قامتی در نقش اصلی بسیار راضی‌ام. این بازیگر همکاری بسیار خوبی با ما داشت. او بازیگری حرفه‌ای و جزء بهترین‌های بازیگری است.

سینماروزان: مشاور وزیر ارشاد دولت سیزدهم به افشاگری درباره چرایی عدم نمایش “قاتل و وحشی” در دولت اعتدال پرداخت.

محمدحسین نیرومند عضو شورای بازبینی و مشاور وزیر ارشاد برای اولین بار از دلیل اصلی جلوگیری از حضور «قاتل و وحشی» در جشنواره سی و هشتم گفت.

در این جشنواره در حالی که فیلم حمید نعمت‌الله با رای هیات انتخاب به جشنواره راه یافته بود جشنواره فجر با انتشار اطلاعیه‌ای مشکل مالکیت و اختلاف سرمایه‌گذاران را مانع از حضور این فیلم دانست؛ ماجرایی که پس از دو سال مشاور وزیر ارشاد می‌گوید بهانه‌ای برای نمایش ندادن فیلم بوده.

نیرومند در گفت و گو با خبرگزاری فارس درباره فیلم «قاتل و وحشی» گفت: یکی از عزیزان عضو هیأت انتخاب جشنواره سی و هشتم با من تماس گرفت و گفت این فیلم بازبینی شد ولی درباره رد و یا تایید آن تصمیم‌گیری نشد. واقعیت آن است مدیران وقت سینمایی در آن سال، به دلیل مشکلات ممیزی، اکران فیلم را در جشنواره فیلم فجر صلاح ندانستند. بنابراین با تصمیم‌گیری هوشمندانه(!) مباحث اختلافی سرمایه‌گذاران فیلم در شورای داوری خانه سینما را بهانه کرده، فیلم را عملاً به این ترتیب پس از بازبینی رد می‌کنند. فیلم مجدداً در سال گذشته متقاضی شرکت در جشنواره فجر۳۹ می شود اما دبیرخانه جشنواره سی ونهم به استناد پخش فیلم برای هیات انتخاب جشنواره سی و هشتم از پذیرش فیلم خودداری می‌کنند!!

نیرومند درباره عدم پذیرش فیلم در جشنواره فجر۴۰ تاکید کرد: در آیین نامه جشنواره چهلم شرط پذیرش فیلم در جشنواره و نمایش آن برای هیأت انتخاب این است که تولید آن سال ۹۹ به بعد باشد. این فیلم در سال ۹۸ تولید شده است و امکان ثبت نام در جشنواره را ندارد.

سینماروزان/مهدی فلاح: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با یک فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان محمد احمدی تهیه‌کننده‌ای که فیلم “کوسه” را آماده اکران دارد، پروانه تازه ای گرفته.

فیلم‌نامه “میان صخره‌ها” به تهیه‌کنندگی محمد احمدی، کارگردانی و نویسندگی مختار عبدالهی موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کرد.

سینماروزان/مریم آموسا: مستند “رضاروزنامه” به نویسندگی و کارگردانی فرزین پارسی‌کیا پنج شنبه نهم دی ماه در خانه تاریخی عودلاجان اکران می شود.

به گزارش سینماروزان، “مستند رضا روزنامه” نخستین فیلم فرزین پارسی کیا در مقام نویسنده و کارگردان به شمار می رود. این فیلم ساعت ۱۷ تا ۱۹ پنج شنبه نهم دی ماه در خانه تاریخی  اردیبهشت عودلاجان اکران می شود و پس از اکران نشست و گفت وگو پیرامون فیلم برگزار خواهد شد.

پارسی کیا در این فیلم زندگی و شغل روزنامه‌فروشی دوره‌ گرد را به تصویر کشیده است. رضا روزنامه در سال ۹۹ تولید شده است.

کارگردان در این مستند سعی داشته به مشاغلی که در حال از بین رفتن هستند، بپردازد و مصائب و مشکلات مرد روزنامه فروش را به تصویر بکشد؛ پیرمرد روزنامه‌فروشی هنوز و بیش از شش‌دهه است به صورت‌ سیار و با دوچرخه به کسبه و اهالی محله روزنامه و نشریات روز را می‌رساند.

با توجه به تولید فیلم در اوج همه‌گیری کرونا این اثر پیش از این امکان اکران نداشت و برای نخستین بار است که اکران عمومی می شود.

لازم به ذکر است این اکران در دو نوبت، ساعت‌ ۱۷ و ۱۸ و رایگان و به صورت محدود خواهد بود.

تدوین و فیلمبرداری “رضاروزنامه” توسط مجید عابدی و صدابرداری و صداگذاری فیلم توسط سپیده بهرامی انجام شده و طراحی آرم و پوستر از استودیو پارسی و زیر نظر فرشید پارسی‌کیا صورت پذیرفته است.
صداپیشه‌ اثر رها مولوی و با حمایت نسترن اسماعیل‌نیا به انجام رسیده است.

از فرزین پارسی‌کيا (نویسنده و کارگردان این اثر) پیش از این چندین کتاب شعر، ترانه، داستان و ترانه‌ کودک منتشر شده که آخرین  مجموعه شعر او “جراحت کلمه” است.

این مستند برای اولین‌بار در خانه‌ تاریخی اردیبهشت عودلاجان اکران می‌شود که طی یک‌سال گذشته با مدیریت بهروز مرباغی پایگاهی برای پخش فیلم‌های مستند و جلسات نقد و بررسی حرفه‌ای فیلم‌ شده است.

خانه تاریخی اردیبهشت عودلاجان در  پامنار، کوچه‌ خلیلی‌مفرد، کوچه‌ آقاموسی، بن‌بست اول (سمت چپ)، انتهای کوچه‌ (سمت راست) واقع شده است.

سینماروزان/امین اعتمادی: داوران پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم پرواز (ویژه مسائل معلولیت) معرفی شدند.

به گزارش سینماروزان اسامی هیأت داوران سه بخش ملی، بین‌الملل و فیلمنامه پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی به شرح زیر اعلام شد:
داوران بخش ملی: محمدحسین لطیفی، پوران درخشنده، مهدی محمدنژادیان، رهبر قنبری، دکتر فتانه امیری
داوران بخش بین‌الملل: فرهاد توحیدی، محمدحسین لطیفی، دکتر فتانه امیری، مایک لی (ایرلند جنوبی)، ژولی ژاکوا (جمهوری چک)، ماریا سید (هندوستان)، خشایار محمودآبادی
داوران بخش فیلم‌نامه: فرهاد توحیدی، مهدی محمدنژادیان، رهبر قنبری، دکتر فتانه امیری، مصطفی انصافی

جشنواره فیلم پرواز با هدف فرهنگ‌سازی در مورد مسائل معلولیت، از 22 تا 24 دی ماه به دبیری محمدرضا شرف‌الدین در فرهنگسرای اندیشه برگزار خواهد شد. محمدحسین لطیفی به عنوان رئیس هیأت داوران و محمدعلی خبیر نیز به عنوان دبیر اجرایی در این دوره از جشنواره حضور دارند.

سینماروزان/رضا اورنگ(منتقد و روزنامه‌نگار): آیا فرهنگ برخی از رانندگان اتوبوس به سینما و تلویزیون منتقل شده؟

امروز نیز کم و بیش دیده می شود، اما در گذشته که شرکت های اتوبوسرانی تبدیل به تعاونی های بزرگ نشده بودند،هر کدام از راننده ها، بین راه مقابل رستوران ها و قهوه خانه هایی نشان شده توقف میکردند که با آنها قراردادی نانوشته داشتند.

در عهد بوق قرارداد به این صورت بود که در قبال توقف اتوبوس یا مینی بوس‌ها مقابل رستوران و هجوم مسافران به داخل،رستوران داران و صاحبان قهوه خانه غذای مجانی مخصوص و چربی به راننده و کمک او می‌دادند. در حقیقت هرکس که همراه راننده بود از این غذای رایگان لذت می برد.

چند سال پیش هم راننده های کرایه خط رشت-تهران از میانه راه اتوبان و از یک زیر گذر ماشین خود را به جاده قدیم هدایت و مقابل رستوران یا قهوه خانه ای خاص توقف می کردند تا مسافران مجبور شوند در این مکان ها غذا بخورند یا چای بنوشند. به این رانندگان غذای مجانی نمی دادند، اما به جای آن یک یا دوبسته سیگار دستخوش می دادند!

با توجه به افزایش اتوبان‌ها و ساخت استراحتگاه‌های مجهز بین راه، رستوران ها و قهوه خانه ها از رونق افتادند و قرارداد نانوشته هم خودبه خود ملغی شد.

امروز این فرهنگ به سینما و تلویزیون راه یافته است. برخی از عوامل سینما و تلویزیون-بیشتر بازیگران درجه چندم- با رستوران‌ها و کافی شاپ های خاص تهران چنین قراردادهای نانوشته ای بسته اند.

آنان به عنوان جلسه معارفه یا کاری، سرمایه گذار،تهیه‌کننده و برخی از عوامل سینما و تلویزیون را به رستوران و کافی شاپ مورد نظر خود برده و غیر از خوردن غذای مجانی و گران، صاحبان این مکان ها برای اینکه همواره چنین جلساتی در آنجا برگزار شود، شکم آورنده مهمانان و خانواده‌اش را نیز همواره با انواع غذا سیر می‌کنند.

ناگفته نماند که برای هر دو طرف سود است،اما برای پرداخت کننده صورت حساب، صدالبته ضرر!

رانندگان به ناهار یا شامی قانع بودند،اما این عوامل سینما و تلویزیون،علاوه بر خوردن انواع غذا از شیشلیک و برگ گرفته تا گردن و بریونی(!) از صاحب رستوران و کافی شاپ مورد نظر،مبلغی هم پول به عنوان ناز شست دریافت می کنند!

این افراد ضمن استفاده از فرهنگ ناب(!) راننده اتوبوس‌ها و مینی بوس‌ها، گرفتن ناز شست را هم به آن اضافه کرده و باب جدیدی را پیش روی همه باز کرده اند!

از نظر ما کار این عوامل سینما و تلویزیون درست نیست،اما نمی توانیم برای دیگران تعیین تکلیف کرده و امر به معروف و نهی از منکر راه بیندازیم.

امیدواریم سرمایه گذاران سینما و تلویزیون و تهیه‌کنندگان چشم و گوش خود را بیشتر باز کنند تا به چنین دام هایی نیفتند.

اگر خودشان دوست دارند که مدام دست در جیب کنند و ریخت و پاش راه بیندازند که اختیار با خودشان است. صاحب مال را هرگز نمی توان نصیحت کرد، چون جواب شان مشخص است؛ مال خودم است، دوست دارم خرج کنم یا دور بریزم، به کسی مربوط است؟!
ولی اگر بی اطلاع صاحب مال چنین قرار و مدارهایی را گذاشته و به اصطلاح او را در عمل انجام شده قرار می‌دهند جز خفت برای خود نمی‌خرند.

سینماروزان/حامد مظفری: گزارش تحلیلی دو روز قبل سینماروزان در معرفی خط و ربط آثار حاضر در جشنواره فجر چهلم، در بسیاری از رسانه‌ها بازنشر یافت.(اینجا را ببینید)

به گزارش سینماروزان، بار اول نبود که گزارشی تحلیلی از سینماروزان در رسانه‌های دیگر بازنشر شد ولی در دفعات قبل، کم و بیش شاهد رعایت حق مولف و ذکر منبع بودیم ولی در مورد اخیر تقریبا هیچ رسانه‌ای، منبع را ذکر نکرده بود.

از ماجرای پدران و پسران حاضر در فجر گرفته تا رسوخ آقازاده‌ها و ماجرای ورود یک سریال سیمافیلم(!) بدون پروانه سینمایی به فجر، ازجمله موارد گزارش سینماروزان بود که در رسانه‌های مختلف ارگانی و غیرارگانی از همشهری و جام‌جم تا فرهیختگان و هفت‌صبح و… بدون ذکر منبع بازنشر یافت.

اینکه چرا رسانه‌‌هایی که عمدتا بودجه‌های خوبی هم نصیب‌شان می‌شود در ذکر تحلیل‌های موثر و پیشران مرتبط با اتفاقات روز این قدر دست‌شان خالی است که مجبورند گزارش سینماروزان را بازنشر کنند به کنار، پرسش این است که چرا سردبیران رسانه‌ها، نیروهای زیردست را مجاب نمی‌کنند به ذکر منبع؟؟

جالب است که مدیران تازه معاونت مطبوعاتی الزام بالایی نشان داده‌اند برای کارگاه‌دار کردن رسانه‌های مجوزدار و اجبار بر دریافت کد کارگاهی؛ آیا بهتر نیست به‌جای این الزام، فکری کنند برای رعایت حق مولف در رسانه‌هایی که سهمی بالا از یارانه‌های ارشاد دارند؟

سینماروزان/مهدی فلاح: به منظور بررسی راهکارهای دستیابی کمک و حمایت از اقتصاد هنر و سینمای ایران نشست مشترکی میان مسئولان فرهنگی و سینمایی با محمدرضا پورابراهیمی رییس کمیسیون اقتصادی و اعضای کمیسیون، رئیس کمیسیون بودجه مجلس، معاون سازان برنامه و بودجه، معاون وزارت تعاون و کار و امور اجتماعی، معاون بانک مرکزی، مدیرعامل بانک کارآفرین، و …  برگزار شد.

در این نشست محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد خزاعی معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی، سید محمود اسلامی معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید محمد هاشمی معاون حقوقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ و از سینماگران منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، سیدضیاء هاشمی، سیدجمال ساداتیان، و محمدیاشار نادری مدیرعامل بنیاد روایت حضور داشتند.

محمد خزاعی در خصوص این نشست مشترک گفت: در این جلسه به بررسی راهکارهای دستیابی حمایت از اقتصاد سینمای ایران پرداخته شد و گزارشی از فعالیت های جاری، برنامه‌های آتی، مشکلات و کمبودها ارائه کردیم و به مسائل مهم و مباحث کلان اقتصاد سینما  پرداخته شد.

وی ادامه داد: البته پیش از این نیز نشست‌های مشترک و جلسات متعددی برای برنامه ریزی، زمینه سازی و بررسی اختصاص تسهیلات به سینمای ایران در سطوح دیگر برگزار شده بود که فرایندهای مطالعاتی مطلوب و خوبی شکل گرفت.

رئیس سازمان سینمای کشور، با بیان اینکه اقتصاد سینما بسیار ضعیف و شکننده است، تصریح کرد: قطعا، یکی از مهم ترین اولویت ها و محورهای فعالیت و سیاستگذاری سینمایی ترسیم وضعیت، چالش ها، نیازسنجی، ظرفیت شناسی و تعریف و شناسایی منابع و امکانات برای پویایی سینما و رونق و تقویت آن در سطوح مختلف است.

به گفته وی بدون تردید، با عزم و نگاه ملی و عدالت محورانه ای که هم در دولت و هم در مجلس شاهد بودم به وضعیت آینده سینما و بهبود و روند رشد آن خوش بین هستم.  این گونه نشست ها و کارگروه های تخصصی و موضوعی کمک می کند تا چالش ها، راه حل ها و ساز و کارهای گوناگون شناسایی بررسی و عملیاتی کنیم.

وی افزود: در جمع برنامه ریزان اقتصادی گزارش و چشم اندازی از وضعیت زیرساخت های سینمای کشور و همچنین، مقایسه ای با صنعت سینماسازی در جهان و کشورهای منطقه ارائه دادم و جایگاهی که ما قرار داریم اصلا قابل مقایسه با این کشورها نیست.

خزاعی با بیان اینکه بزرگترین سرمایه سینمای ایران نیروی انسانی و توانمندی و غنای آن هاست خاطر نشان ساخت: در کشورهای منطقه امروز می‌بینیم سرمایه گذاری کلانی برای حوزه سینما، سالن سازی و برگزاری جشنواره های سینمایی در حال انجام است. به عنوان مثال عربستان سعودی جشنواره “دریای سرخ” را با بودجه‌های هنگفت طراحی و برگزار کرده است و برای آن برنامه توسعه هم دارد یا کشور امارات متحده عربی جشنواره فیلم دبی را برگزار می‌کند. این نشان می دهد منطقه برای آینده سینما نقشه‌های ویژه دارد.

وی اضافه کرد: کشور ما با این غنای محتوایی و نیروی انسانی ارزشمند در عرصه هنر و سینما متاسفانه به لحاظ زیرساخت بسیار ضعیف است. اگر بخواهیم در چشم انداز آینده سینمای منطقه در محاق قرار نگیریم ناچاریم برغم همه مشکلاتی که داریم – هم، در زمینه تقویت منابع برای امور رفاهی و معیشتی سینماگران و هم در زمینه توسعه سالن ها و ظرفیت های زیرساختی گامهای اساسی بر داشته شود.

وی با اشاره به خانواده 10 هزار نفری سینمای ایران در تهران و شهرستان ها تاکید کرد: این ظرفیت انسانی سرمایه غنی فرهنگی و اجتماعی به شمار می آیند و باید برنامه ریزی پایداری برای بهره گیری از این پتانسیل بالقوه صورت گیرد.

رئیس سازمان سینمایی عنوان کرد: خوشبختانه این همت و عزم راسخ در مدیران حوزه فرهنگ و هنر و سینما بویژه  وزیر محترم و همکارانش وجود دارد. باید کمک کنیم با همگرایی و هم افزایی یک دوره طلایی برای سینمای ایران رقم بخورد.

وی ادامه داد: سینما مانند پارک که مکانی تفریحی و از پیوست های ضروری زندگی شهری است  و یا دانشگاه که جایگاه راهبردی در عرصه آموزش است یک ضرورت و نیاز ملی و حاکمیتی است و باید برای آن سرمایه گذاری شود. سرمایه گذاری در این حوزه کارکردها و دستاوردهای ماندگار دارد و این دستاوردها هم شامل داخل کشور می شود و هم در زمینه تقویت دیپلماسی عمومی و مناسبات فرهنگی بین المللی تاثیرگذار است.

به گفته وی، تشریح وضعیت بغرنج سینما از لحاظ اقتصادی و فقدان منابع  و اعتبارات مهم ترین محور و موضوع این نشست بوده و امیدواریم به نتایج ملموس و واقعی برسد.

وی اظهار داشت: در این جلسه هزار میلیارد تومان تسهیلات در قالب وام های کم بهره برای سرمایه گذاری و سینماسازی، تولید آثار سینمایی، حمایت از محصولات سینمایی، و بحث های حمایتی در زمینه معشیت و کارگشایی مشکلات خانواده سینما و …  درخواست کرده ایم.

وی عنوان کرد: همچنان که وزیر محترم اشاره کردند چهارصد سالن سینما در حال ساخت و احداث داریم که امیدواریم با کمک موثر مجلس و کمیسیون اقتصادی این تعداد سینما را تکمیل کرده و تا پایان سال 1401به تعداد هزار سینما در کشور، برسیم.

وی گفت: با چشم انداز ترسیم شده می‌توان خوش‌بین بود با کمک سازمان برنامه و بودجه و کمیسیون اقتصادی مجلس و منابع بانکی تحولات چشمگیری در حوزه عمران و توسعه زیرساخت های سینمایی ایجاد شود.

سینماروزان/میلاد جلیل‌زاده: به غیر از «قهرمان» که نماینده ایران در  اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان است، «ماشین منو بران» (ژاپن)، «بدترین آدم دنیا» (نروژ)، «کوپه شماره ۶» (فنلاند)، «من مرد تو هستم» (آلمان)، «رئیس خوب» (اسپانیا)، «دست خدا» (ایتالیا)، «کندو» (کوزوو)، «فرار» (دانمارک)، «آزادی بزرگ» (اتریش)، «زمین بازی» (بلژیک)، «بَره» (ایسلند)، «دعا برای ربوده‌شده» (مکزیک)، «لونانا: قایقی در کلاس» (بوتان) و «کلیسای جامع پلازا» (پاناما) نام این 14 فیلم باقی‌مانده این فهرست است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه فرهیختگان، مضامین جنسی عجیب و زنانی که در جوامع مردسالار مختلف مورد ظلم و ستم واقع می‌شوند، عمده مضامینی هستند که در این فیلمها به چشم می‌خورند.

از میان این فیلم‌ها دو اثر به زبان آلمانی و سه اثر به زبان اسپانیایی ساخته شده‌اند اما اگر فیلم فرار از دانمارک که البته آن هم مستند است، نبود، زبان فرانسوی در اسکار امسال غایب می‌شد. با توجه به جنگ زبان‌ها در اتحادیه اروپا که فرانسه به کمک بعضی دیگر از کشورهای اروپایی آن را علیه زبان انگلیسی به راه انداخته و خروج انگلستان از اتحادیه اروپا را بهانه و مستمسکی برای آن قرار داده، غیبت آثار فرانسوی در فهرست کوتاه اسکار حساسیت بیشتری پیدا می‌کند؛ بااین‌حال بیشتر آثار حاضر در لیست 15تایی اسکار، قبلا در فستیوال کن به نمایش درآمده بودند.

لونانا در کلاس درس/ بوتان

یک فیلم درام از کشور بوتان محصول سال ۲۰۱۹ به کارگردانی پاوو چوینینگ دورجی است که اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم BFI لندن داشت. این فیلم به‌عنوان نماینده بوتان برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودو‌سومین دوره جوایز اسکار معرفی شد اما صلاحیت آن مورد تایید قرار نگرفت. با این‌حال مجددا به‌عنوان نماینده بوتان برای سال بعد ارائه شد و تا فهرست 15 تایی بالا آمد. ماجرای فیلم از این قرار است که اوگین، یک معلم مدرسه (با بازی خود کارگردان) در آخرین سال تحصیلی خود، به شهر دورافتاده لونانا در شمال بوتان فرستاده شده است. او باید در ارتفاع بالا، کمبود امکانات رفاهی و سوز بی‌رحمانه زمستان مقاومت کند.

آزادی بزرگ/ اتریش

آزادی بزرگ یک فیلم درام اتریشی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی سباستین میز است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاهUn Certain Regard در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و نهایتا توانست برنده جایزه هیات داوران این بخش بشود. این فیلم برنده ژیرالدیلو طلایی در جشنواره فیلم اروپایی سویا هم شد و به‌عنوان نماینده اتریش برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و به فهرست 15 اثر شورت‌لیست راه پیدا کرد. آزادی بزرگ یکی دیگر از آثار جنسی حاضر در فهرست اسکار امسال است. داستان فیلم درباره هانس، مردی در آلمان پس از جنگ جهانی دوم است که به دلیل همجنسگرا بودن به زندان افتاده است و با هم‌سلولی‌اش ویکتور رابطه برقرار می‌کند.

زمین بازی/ بلژیک

زمین بازی یک فیلم درام بلژیکی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی لورا واندل است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاه در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و در کن توانست برنده جایزه فیپرشی FIPRESCI در این بخش شود. این فیلم به‌عنوان فیلم نماینده بلژیک برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. فرانسه اگرچه امسال فیلمی به نمایندگی مستقیم از خودش در مراسم اسکار ندارد اما این فیلم فرانسوی‌زبان به‌نوعی می‌تواند در جنگ زبان‌های اروپایی -که اخیرا بالا گرفته و به وضع قوانینی توسط اتحادیه اروپا برای جلوگیری از گسترش زبان انگلیسی منجر شده است- یک نماینده به‌حساب بیاید. داستان فیلم از این قرار است که دختری هفت‌ساله شاهد آزار و اذیت برادر بزرگ‌ترش می‌شود. اگرچه او قسم می‌خورد که رازداری کند اما قضیه را به پدرشان می‌گوید و به‌زودی خودش را قربانی قلدری می‌بیند.

فرار/ دانمارک

فرار یک فیلم مستند پویانمایی محصول مشترک بین‌المللی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یوناس پوهر راسموسن است. ریزاحمد و نیکولای کوستر والداو به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی فعالیت می‌کنند. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم ساندنس 2021 در 28 ژانویه 2021 داشت. این فیلم در 3 دسامبر 2021 توسط نئون و شرکت‌کننده در سینماهای ایالات‌متحده اکران شد. این فیلم به‌عنوان نماینده دانمارک برای جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. علاوه‌بر این در فهرست نهایی بهترین فیلم مستند هم قرار گرفت. این فیلم درباره امین نوابی است که در آستانه ازدواج با همسرش، برای اولین‌بار داستان خود را در مورد گذشته پنهانش و فرار از کشور افغانستان به دانمارک به‌عنوان پناهنده به اشتراک می‌گذارد.

کوپه شماره 6 / فنلاند

کوپه شماره 6 یک فیلم درام محصول سال ۲۰۲۱ است که به نویسندگی و کارگردانی جوهو کوسمانن، براساس رمانی به همین نام در سال ۲۰۱۱ اثر رزا لیکسوم ساخته شده است. این فیلم در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و حضور داشت و جایزه بزرگ را به‌طور مشترک با قهرمان اصغر فرهادی برنده شد. حالا این فیلم به‌عنوان نماینده فنلاند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و تا فهرست 15تای نیمه‌نهایی بالا آمد. داستان فیلم از این قرار است که در سفر با قطار از مسکو به مورمانسک، یک دانش‌آموز فنلاندی با یک معدنچی خشن روسی دوستی دور از انتظاری پیدا می‌کند. در متاکریتیک، این فیلم براساس 12 منتقد، امتیاز 78 از 100 را دارد که نشان‌دهنده «بررسی‌های عموما مطلوب» است و در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes هم براساس 26 نقد دارای 85 درصد تاییدیه است.

من آدم تو هستم/ آلمان

من آدم تو هستم یک فیلم درام آلمانی به کارگردانی ماریا شرادر، هنرپیشه و کارگردان آلمانی است که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد و پیش از آن برای نخستین‌بار در هفتادویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به‌نمایش درآمده بود. داستان از این قرار است که زنی به نام دکتر آلما فلسر، یک باستان‌شناس به یک باشگاه رقص می‌رسد که در آنجا یک کارمند او را به تام معرفی می‌کند. آلما از تام با یک مساله پیچیده ریاضی و جزئیات بی‌اهمیت درباره شعر مورد علاقه‌اش سوال می‌کند و او به‌راحتی پاسخ می‌دهد، سپس تام آلما را به رقص دعوت می‌کند اما معلوم می‌شود که تام در حقیقت یک ربات است… وبسایت گردآورنده نقد و بررسی Rotten Tomatoes براساس 122 نقد، 96درصد تایید را به فیلم می‌دهد و در متاکریتیک، این فیلم براساس نظر 26 منتقد، امتیاز 78 از 100 را به‌دست آورده است که نشان‌دهنده نقدهای عموما مطلوب به‌حساب می‌آید.

بره/ ایسلند

بره یک فیلم درام ایسلندی محصول سال ۲۰۲۱، اولین کارگردانی بلند سینمایی والدیمار یوهانسون است. این فیلم پس از نمایش در جشنواره کن 2021، در 24 سپتامبر 2021 در ایسلند اکران شد و به‌عنوان نماینده ایسلند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد.  در Rotten Tomatoes این فیلم براساس 127 نقد دارای 83 درصد محبوبیت است و در متاکریتیک، فیلم براساس 28 منتقد، میانگین وزنی 69 از 100 را دارد. ماجرای فیلم از این قرار است که در ایسلند، یک زوج کشاورز به نام‌های ماریا و شوهرش اینگوار، از اینکه می‌فهمند یکی از گوسفندان باردارشان یک هیبرید عجیب‌وغریب انسان/گوسفند به دنیا آورده است، شوکه می‌شوند. ماریا و اینگوار بره دورگه را به‌عنوان فرزند خود دوست می‌دارند و نام آن را آدا به نام دختر متوفی ماریا می‌گذارند، پس از مدتی مادر بیولوژیکی آدا شروع به دردسرسازی می‌کند و سعی دارد دائما با آدا تماس بگیرد… .

کندو/ کوزوو

کندو یک فیلم درام از کشور کوزوو محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی بلرتا باشولی در اولین کارگردانی خود است. این فیلم برای اولین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس 2021 به‌نمایش درآمد و اولین فیلم درتاریخ ساندنس بود که هر سه جایزه اصلی جایزه بزرگ هیات داوران، جایزه تماشاگران و جایزه کارگردانی را در رقابت دراماتیک سینمای جهانی برد. این فیلم به‌عنوان نماینده کوزوو برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. این فیلم با الهام از داستان زندگی فهریجه هوتی ساخته شده است. شوهر این زن آلبانیایی اهل کوزوو، یک روز پس از آغاز حملات هوایی ناتو، در پی کشتار نیروهای صرب در روستای Krushe e Madhe در 25 مارس 1999 مفقود شد. خانه هوتی سوخت و او مجبور شد به تنهایی از دو فرزند و پدر و مادر شوهرش مراقبت کند. این زن که به‌عنوان یک زن بیوه مورد تبعیض قرار می‌گرفت، سعی کرد همسایگان خود را که تقریبا همگی شوهران‌شان را در جنگ از دست داده بودند، متقاعد کند که می‌توانند با فروش خیار و پیچک خانگی درآمد کسب کنند.

ماشین من را بران/ ژاپن

ماشین من را بران یک فیلم درام ژاپنی محصول ۲۰۲۱ به نویسندگی و کارگردانی ریوسکه هاماگوچی است. این فیلم براساس داستان کوتاهی به همین نام توسط هاروکی موراکامی از مجموعه داستان کوتاه او در سال 2014، با نام مردان بدون‌زنان است. ماشین من را بران در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 شرکت داشت که در آن سه جایزه ازجمله بهترین فیلمنامه را از آن خود کرد و حالا به‌عنوان نماینده ژاپن برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار حضور دارد. خیلی‌ها این فیلم را با توجه به فضای حاکم بر جو آکادمی، شانس اول جایزه اسکار می‌دانند. این فیلم پر از صحنه‌های جنسی است و اقبال سینمای آمریکا به آن -که نسبت به سینمای اروپا و ژاپن، چنین چهارچوب‌هایی را بیشتر رعایت می‌کرد- نشان از تغییراتی جدی در جو آکادمی طی این سال‌ها می‌دهد. ورود پذیرش افرادی جدید به دایره اعضای آکادمی که حق رای پیدا کرده‌اند، شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل چنین وضعی باشد. در این فیلم شخصیت‌های اصلی به حرفه تئاتر اشتغال دارند و روابط جنسی آنها ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه است، مثلا یکی از شخصیت‌ها که نویسنده هم هست، در طول رابطه جنسی داستان می‌سازد.

دست خدا/ ایتالیا

دست خدا ۲۰۲۱ به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی پائولو سورنتینو برای شیر طلایی در هفتاد‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز رقابت کرد؛ جایی که خود فیلم جایزه بزرگ هیات داوران و بازیگر آن فیلیپو اسکاتی، جایزه مارچلو ماسترویانی را دریافت کرد. این فیلم قرار بود در اکران محدود 24 نوامبر 2021 اکران شود و پس از آن در نتفلیکس 15 دسامبر 2021 پخش شد. این فیلم به‌عنوان نامزد ایتالیایی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. در این فیلم هم روابط جنسی ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه دیده می‌شود و برخلاف نام آن -که با اشاره به گل تاریخی مارادونا «دست خدا» است- نگاه ماتریالیستی آشکاری دارد. در دهه 1980، فابیتو جوان در ناپل زندگی می‌کند. او دوستان زیادی ندارد و می‌خواهد در کالج فلسفه بخواند. درحال‌حاضر او عمدتا به موسیقی گوش می‌دهد و بازی دیگو مارادونا را برای تیم ناپولی تماشا می‌کند. برادرش مارکینو او را به تست‌های بازیگری می‌برد، پس از اینها یک تراژدی خانواده شیسا را درگیر می‌کند و فابیتو به شیوه‌ای بی‌رحمانه و وحشیانه به بلوغ می‌رسد.

دعاهایی برای یک ربوده‌شده/ مکزیک

دعاهایی برای یک ربوده‌شده، فیلمی به کارگردانی و نویسندگی تاتیانا هوئزو است که اقتباسی از رمان جنیفر کلمنت، به همین نام است. این فیلم تداعی‌کننده دوران بلوغ کارگردانش در یکی از شهرهای کوهستانی مکزیک، زیر دست کارتل‌های مواد مخدر است. قبل از نمایش یک تصویر واحد، نفس کوتاه و دردناکی را می‌شنویم که به‌نظر می‌رساند کودکی مضطرب است اما در واقع یک دختر دبستانی و مادرش هستند که با سرعتی که دستان‌شان یاری می‌کند، در زمین چاله‌ای حفر می‌کنند؛ این حفره برای آنا 9 ساله است تا زمانی که مردان کارتل با خودروهای شاسی‌بلند خود در جاده‌های پرپیچ‌وخم برای ربودن دختران شهر، حتی از خانه‌های خانواده‌هایی می‌آیند که برای آنها در کشت خشخاش کار می‌کنند، پنهان شود. هوئزو متولد سالوادور و بزرگ شده در مکزیک، با مستندهای «El lugar más pequeño» (کوچک‌ترین مکان) و «Tempestad» با مضمون قاچاق، خود را به‌عنوان کارگردانی شاعرانه در مورد آمریکای لاتین جنگ‌زده معرفی کرد. اگرچه دعاهایی برای یک ربوده‌شده اولین فیلم داستانی اوست اما نشانه‌های حساسیت غیرداستانی هوئزو را در خود دارد.

بدترین فرد جهان/ نروژ

بدترین فرد جهان یک فیلم کمدی-درام رمانتیک تیره نروژی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یواخیم تریر است. این سومین فیلم کارگردانش پس از تکرار و اسلو، در «سه‌گانه اسلو» است. این فیلم برای اولین‌بار در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن 2021 به نمایش درآمد و رنته رینزو جایزه بهترین بازیگر زن را برای بازی در این فیلم برد.  بدترین فرد جهان به‌عنوان نامزد نروژی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. این فیلم یک روایت اپیزودیک دارد. در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes تمام 56 بررسی مربوط به این فیلم مثبت هستند. اجماع انتقادی این وب‌سایت گفته است: «یواخیم تریر سه‌گانه اسلو را با یک کمدی رمانتیک به‌پایان می‌رساند که به‌طرز لذت‌بخشی تمهیدات فرسوده این ژانر را زیر و رو می‌کند.» در متاکریتیک، این فیلم دارای امتیاز 88 از 100 است. براساس 16منتقد که نشان‌دهنده تحسین جهانی است. در گاردین، پیتر بردشاو فیلم را به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کن توصیف کرد و ریچارد لاوسون درVanity Fair آن را نفیس و غم‌انگیز نامید.

کلیسای جامع پلازا/ پاناما

کلیسای جامع پلازا یک فیلم درام پانامایی به کارگردانی آبنر بنین است. این فیلم به‌عنوان ورودی پاناما برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در دسامبر 2021 در فهرست نهایی بهترین فیلم بلند بین‌المللی ظاهر شد. فرناندو خاویر د کاستا، بازیگر جوان، جایزه مزکال بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین‌المللی فیلم گوادالاخارا را دریافت کرد اما قبل از اکران بین‌المللی فیلم در پاناما به ضرب گلوله کشته شد. این سومین‌باری است که فیلمی از بنین به‌عنوان ورودی پاناما برای اسکار بین‌المللی انتخاب می‌شود اما دو فیلم قبلی مستند بودند.
(2014 Invasion و 2018 Ruben Blades Is Not My Name) این بار این فیلمساز در دومین فیلم داستانی خود، بخشی از حساسیت مستندسازی خود را به سینمای داستانی می‌آورد. آلیسیا و همسرش دیگو درپی از دست دادن پسر 6 ساله خود در یک تصادف عجیب‌وغریب از هم جدا شدند و آلیسیا اکنون در یک آپارتمان هوشمند و مجهز در پلازا زندگی می‌کند. در اینجا یک پسر 13 ساله هست که او را با نام مستعار «رئیس» به پارکینگ می‌برد؛ همان بازیگر مقتول فیلم.

رئیس خوب/ اسپانیا

رئیس خوب، یک فیلم کمدی اسپانیایی محصول سال ۲۰۲۱ به کارگردانی فرناندو لئون ده آرانوآ و با بازی خاویر باردم است. این فیلم که در موستولز و مکان‌های دیگر در سراسر منطقه مادرید فیلمبرداری شده، به‌عنوان نماینده اسپانیا در بخش بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. باردم در این فیلم درحالی‌که موهایش به رنگ خاکستری یکدست رنگ شده و کاملا به سبک ترامپ درآمده، یک شخصیت جدید را در کارنامه مردان شیطان‌صفت خود با عنوان کنایه‌آمیز (The Good Boss (El Buen Patrón ثبت می‌کند. با توجه به موضوع نسبتا سنگینش، این درام تاریک و کارمندی بسیار سرگرم‌کننده است، این بازیگر کهنه‌کار در نقش رئیس یک کارخانه خانوادگی که گرفتار مشکلات اقتصادی، مشکلات کارمندان و درگیری‌های ناشی از چندفرهنگی رو به رشد اسپانیا شده است. این فیلم براساس 10 نقد، امتیاز 90 درصدی را در Rotten Tomatoes دارد، همچنین Guy Lodge of Variety نقد مثبتی به فیلم دارد و جردن مینتزر از هالیوود ریپورتر نیز نقد مثبتی به این فیلم دارد و نوشت: «با توجه به موضوع نسبتا سنگین آن بسیار سرگرم‌کننده است.»

سینماروزان/مهدی فلاح: مدیرکل عرضه سینما تاکید کرد که تهیه‌کننده «قاتل وحشی» از  تاریخ اول بهمن ۹۹ تاکنون تقاضای بازبینی جهت صدور پروانه نمایش نداده است!!

به گزارش سینماروزان محمدرضا فرجی مدیرکل نظارت بر عرضه نمایش فیلم سازمان سینمایی، درباره فیلم «قاتل وحشی» گفت: پروانه ساخت فیلم «قاتل وحشی» در تاریخ ۲۲ آبان ۹۷ صادر شده و تا سال 98 این پروانه چندبار تمدید شده است.

‎وی ادامه داد: این فیلم برای اولین بار در تاریخ اول بهمن ۹۹ در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در شورای ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی بازبینی شده و در هر دو بار این بازبینی به فیلم اصلاحیه خورده بود، از همان تاریخ تاکنون تهیه‌کننده این فیلم تقاضایی برای بازبینی جهت صدور پروانه نمایش به سازمان سینمایی ارائه نداده است

مدیر کل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی عنوان کرد: فیلم «قاتل و وحشی» بیشترین وقت خود را درگیر اختلافات تهیه کنندگی در محاکم قضایی و داوری خانه سینما داشتند تا درخواست رسمی جهت بازبینی و صدور پروانه نمایش.

‎به گفته وی، تهیه‌کننده این فیلم در طول ساخت کار، دچار اختلاف و مشکلاتی می‌شود و در زمان ساخت، تهیه‌کننده دیگری وارد این داستان می‌شود. جهت رفع این موضوع، صاحبان فیلم وارد مراحل قضایی می‌شوند و خانه سینما ورود پیدا می‌کند تا مشکل آن‌ها را رفع کند و با صدور چند نوبت صورتجلسه، گفته می‌شود این مشکل رفع شده است.

‎فرجی خاطرنشان ساخت: در اول بهمن ۹۹ زمانی که این فیلم به شورا ارائه شد، از سوی شورای پروانه نمایش وقت با اصلاحیه روبه‌رو شد. در تاریخ پنجم بهمن ۹۹  فیلم را دوباره با اصلاحیه فرستادند، اما این فیلم مجددا دچار همان مشکلات قبلی بود و
مورد تایید شورای بازبینی قرار نگرفت.

سینماروزان/هاتف مظفری: برخلاف نشیب سالهای پیشین حوزه هنری که بیش از تولید بر سالن‌سازی تاکید داشت، حوزه هنری امسال با دست پر به جشنواره فجر چهلم آمده است.

به گزارش سینماروزان حوزه هنری که در دهه‌های ابتدایی انقلاب اسلامی یکی از تولیدکنندگان مهم سینمای ایران بود در یک دهه اخیر از منظر کمی بسیار کم‌کار شده بود و هرچند هرازگاهی فیلم‌هایی ساختارشکن همچون “دیدن این فیلم جرم است” را ارائه می‌داد ولی از منظر تولید، کم‌کار بود.

امسال انگار اوضاع تغییر یافته و حوزه هنری با چهار فیلم مختلف در بخش مسابقه جشنواره فجر چهلم حضور یافته است. این چهار فیلم که عمدتا هم با کارگردانان جوان تولید شده از منظر ژانری، آثاری متنوع به شمار می‌روند.

“ضد” ساخته امیرعباس ربیعی یک تریلر سیاسی است که به مانند ساخته قبلی کارگردان به بحران‌های ابتدای انقلاب می‌پردازد. امیرعباس ربیعی پیشتر در “لباس شخصی” کوشیده بود ماجراهای حول حذف حزب توده از ساختار سیاسی ابتدای انقلاب را روایت کند و حالا در “ضد” به سراغ بخشی دیگر از فعالیت‌های چریکی ابتدای انقلاب رفته.

“صورت فلکی” به کارگردانی حسین دارابی یک درام اجتماعی از منظر داستانی ملتهب به نظر می‌رسد که از یک طرف ماهیت زنانه آن و از طرف دیگر ارتباطش با رخدادی تراژیک مرتبط با حذف‌های سیاسی دهه نود می‌تواند کنجکاوی‌برانگیز باشد. حسین دارابی پیشتر فیلم “مصلحت” را با آسیب‌شناسی صریح از جریان آقازادگی ساخته بود.

“دسته دختران” ساخته منیر قیدی از دیگر آثار حوزه در جشنواره امسال است‌. فیلمی که فارابی هم شریک تولید آن است و به مانند ساخته قبلی کارگردانش “ویلاییها” هم زنانه است و هم مرتبط با جنگ تحمیلی. “دسته دختران” از منظر تولید یک اثر بیگ‌پروداکشن جنگی به شمار می‌رود با قصه‌ای درباره ورود یک دسته دختر جوان به خط مقدم!

“شادوران” به کارگردانی حسین نمازی دیگر فیلمی است که حوزه با همراهی فارابی تولید کرده. “شادروان” یک فیلم شاداب خانوادگی است که در کنار طرح مصائب در تقابل با نگاه سیاه‌نمایان موسوم،  میخواهد به مشکلات بخندد؛ ترکیبی از یک فیلم اجتماعی تلخ با رگه های امیدبخش!

ورای انتخاب‌های هیات داوران، نقطه نظر مخاطبان نسبت به این چهار فیلم مهمتر از هر چیز دیگر است.
اینکه کدام یک از این چهار فیلم بتواند بیش از بقیه مورد توجه مخاطبان فجر چهلم قرار گرفته و در فهرست بالای آرای مخاطبان قرار گیرد را زمان مشخص خواهد کرد.
حوزه هنری بعد از یک دوره رکود بالاخره تلاشی داشته برای بازگشت به تنوع تولید دهه‌های ابتدایی انقلاب و باید دید این تنوع تولید به اقبال مخاطبان هم منجر خواهد شد؟