سینماروزان/کیوان بهارلویی: در خلق هر اثر تصویری، شکل‌گیری فضای بصری مناسب از مهم‌ترین عواملی است که می‌تواند یک سریال را تبدیل به اثری موفق یا عکس آن کند.
نمونه این اتفاق را می‌توان در سریال «زخم کاری ۳» به صورت ملموسی حس کرد. فصل سوم این سریال جدا از قصه یا هر ویژگی دیگری، با بهره‌گیری از تکنیک‌های بصری و قاب‌بندی‌های خلاقانه، توانسته است یک تجربه تماشایی جدید و جذاب را برای مخاطبان به ارمغان بیاورد.
یکی از ویژگی‌های بارز «زخم کاری ۳» تحولی است که در ساختار بصری و دکوپاژ سریال دیده می‌شود. در این فصل بر خلاف فصل قبل، شاهد قاب‌بندی‌های دوربین و دکوپاژی هستیم که تازگی در آن موج می‌زند. یکی از این موارد استفاده از قاب‌بندی‌های عمودی در بسیاری از سکانس‌ها است؛ نکته‌ای که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. این نوع قاب‌بندی که کم‌تر در قالب ساخت سریال‌ها دیده می‌شود، توانسته جلوهای جالب توجه به صحنه‌های سریال ببخشد.
قاب‌بندی‌های عمودی، با ایجاد حس نزدیکی و ارتباط بیشتر بین بیننده و کاراکترها، نه تنها به جذابیت بصری سریال افزوده‌اند بلکه توانسته‌اند تنش‌ها و احساسات موجود در داستان را به شکلی عمیق‌تر و موثرتر به مخاطب منتقل کنند.چرا که این ذات چنین تصاویری است که در صورت استفاده مناسب از آن می‌تواند کشش بصری لازم را در بیننده ایجاد کند.
این سبک قاب‌بندی، بی‌شک یادآور ساختار فصل اول «زخم کاری» است که خود تجربه‌ای موفق برای گروه مهدویان محسوب می‌شود.
در فصل اول نیز، تیم تولید با بهره‌گیری از تکنیک‌های بصری خاص و دکوپاژ خلاقانه، توانستند هویت بصری را برای سریال ایجاد کنند که مورد استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. این تجربه، اکنون در فصل سوم نیز به شکلی تکرار شده است. استفاده از قاب‌بندی‌های عمودی در این فصل، نه تنها یادآور آن تجربه است، بلکه نشان از رشد و پیشرفت تیم تولید در بهره‌گیری از تکنیک‌های بصری جدید دارد.
در فصل سوم «زخم کاری»، دکوپاژ هوشمندانه‌ای به چشم می‌خورد که توانسته است به شکل‌گیری فضاهای دراماتیک و پرتنش کمک شایانی کند. این دکوپاژ، با بهره‌گیری از زوایا و قاب‌بندی‌های غیرمتعارف، به تأثیرگذاری و دیدنی شدن صحنه‌ها افزوده است، همچنین توجه به جزئیات در هر صحنه، استفاده از نورپردازی‌های مناسب و خلق فضاسازی‌هایی که هرچه بیشتر به کمک انتقال قصه پر خشم و انتقام «زخم کاری» می‌آید نیز، همگی از جمله ویژگی‌هایی هستند که در فصل سوم این سریال به چشم می‌خورند و نشان از دقت تیم تولید آن دارند.
محمدحسین مهدویان و تیمش در «زخم کاری ۳»، فارغ از فراز و نشیب قصه و نقدهایی که از این حیث به مجموعه وارد است، توانسته‌اند یک اثر هنری و زیباشناسانه خلق کنند که در حوزه تصویربرداری سریال‌های ایرانی بی‌نظیر است. این سریال با بهره‌گیری از این تکنیک‌ها، توانسته است هویتی بصری متفاوت و به یادماندنی را شکل دهد که بدون شک به یکی از نقاط قوت و جذابیت‌های اصلی آن تبدیل شده است. در نهایت، «زخم کاری ۳» نه تنها از نظر داستانی و محتوایی، بلکه از نظر بصری نیز تجربه‌ای تازه را به مخاطبان خود ارائه می‌دهد که نشان از اهمیت این موضوع یعنی پرداخت اصولی به دکوپاژ، رنگ و نور دارد.
