سینماروزان/ ساناز پورغفور: “دشمن/حریف” محصول ۲۰۲۳ اثری از کارگردان ایرانی-سوئدی “میلاد عالمی” با بازی “پیمان معادی” و “مارال نصیری” در نقش یک زن و شوهر پناهنده در سوئد است.
این فیلم روایتی است از کشتی‌گیری که به همراه خانواده‌اش مجبور به ترک وطن و مهاجرت به شمال سوئد می‌شود، جایی که رازهای تاریک زندگی‌اش کم‌کم فاش شده و زندگی زناشویی‌اش را تحت شعاع قرار می‌دهد. عالمی در “حریف” موضوعات زیربنایی پیرامون تمایلات غیرمتعارف و پیچیدگی‌های تجارب پناهندگی سوئد را به تصویر می‌کشد.
میلاد عالمی در مصاحبه با “آواردزرادار” توضیح می‌دهد که اصالت ایرانی او و تجربه‌ی مهاجرت و زندگی در شمال سوئد به عنوان یک مهاجر و تجربه‌ی زیستن در کمپ پناهندگان الهام‌بخش او برای ساخت این فیلم بوده است. وی افزود که در مرکز پناهندگان مردانی را می‌شناخت که پس از طی کردن تمام سختی‌های مهاجرت همچنان خود را سانسور و انکار می‌کردند دقیقا مانند شخصیت اول “دشمن”.
عالمی در گفتگو با “شین اسلتر” از بازی معادی تمجید کرد: از فکر کردن به بازیگر نقش اول می‌ترسیدم تا اینکه پیمان به من پیشنهاد شد!! فیلمهای بسیاری از او دیده بودم او همانی بود که می‌خواستم شخصی که هم نسل جوان هم نسل قدیمی ایران او را می‌شناسند. کسی که نسبتا جامعه‌ی غربی را می‌شناسد و در عین حال اصالت ایرانی دارد. او فوق‌العاده است.
وی ادامه داد: پیمان معادی خیلی عالی در نقش جا افتاد؛ از همان لحظه اول که فیلمنامه را خواند می‌دانست که نقش یک کشتی‌گیر، کار فیزیکی زیادی از او می‌طلبد و از همان زمان برای آموزش آماده شد. برای این کار از مربی تیم ملی سوئد کمک گرفتیم. پیمان در نقش غرق شد چنان که می‌دیدیم که نحوه‌ی راه رفتنش تغییر کرد. کشتی در ایران یک ورزش باستانی و بیشتر در طبقات پایین است و پیمان شروع به دگرگونی خود از همه‌ی جهات کرد.
میلاد عالمی در مورد ارتباط مخاطبان ایرانی و واکنش آنها به اثر او بیان داشت: می‌دانم که فیلمم بعید است در ایران بر روی پرده سینما برود اما مردم ایران این فیلم‌ها را به صورت زیرزمینی دانلود و تماشا می‌کنند و از فیلم بدشان نیامده.
عالمی که برای فیلم کوتاه خود در سال ۲۰۱۵ به نام “مامان” برنده جایزه “رابرت” برای بهترین داستان کوتاه در سی و سومین جایزه رابرت شد و دیگر اثر او “افسونگر” محصول ۲۰۱۷ نیز با اقبال مواجه شد در مورد تغییر سینمای سوئد و اسکاندیناوی و حتی سینمای جهان اظهار می‌کند: چهره‌ی سینمای اسکاندیناوی از روایت‌های سنتی اروپایی سفیدپوستی فاصله گرفته، سینما در حال تغییر است. امروز در سینماهای اروپا و جهان فیلمهای مختلف اکران می‌شود. مهاجران هم‌نسل من نسخه‌ای از تجارب خود را نمایش می‌دهند. ما در این فضاها زیسته‌ایم و خودمان را آموزش داده‌ایم و سیستم تامین مالی کشورهای اسکاندیناوی فرصتی عالی به ما داد تا این تجارب و واقعیات را به روی پرده سینما بیاوریم و مخاطب اروپایی را همراه خود کنیم. سینمای جهان دیگر یک سینمای غربی تک‌زبانه نیست، امروز زبان‌های مختلف و فرهنگ‌ها و پیشینه‌های متفاوتی را در بر گرفته که آن را بیش از پیش غنی کرده است.
