سینماروزان: خیلی جالب است همانها که خودشان درباره چگونگی تأمین سرمایه های تولید آثارشان با پرسش مواجهند رفته رفته به جرگه تأییدکنندگان پولشویی در سینمای ایران می پیوندند و در عین حال خود را از پولشویی مبرا میدانند.
رامبد جوان که بعد از اجرای «خندوانه» چنان رشدی داشت که توانست ظرف چند ماه در تولید سه فیلم «نگار»، «قانون مورفی» و «طلا» شراکت کند بی آن که درباره چگونگی تأمین سرمایه تولید این پروژه ها سخن گوید پولشویی در سینمای ایران را تأیید کرده و حتی گفته میداند پولشویان چه کسانی هستند!! این اظهارات رامبد میتواند مورد توجه عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران قرار گیرد که پیشتر از تأیید پولشویی در سینما سخن گفته بود.
رامبد جوان با اشاره به وجود پولشویی در سینمای ایران به «مهر» گفت: من شک ندارم در سینما پولشویی اتفاق افتاده و بازهم می‌افتد. در این زمینه که شک ندارم، همه هم می‌دانیم این واقعیت است و حتی می‌دانیم چه کسانی هستند و در کدام پروژه‌ها مشغول‌اند…
جوان درباره اینکه چرا با وجود اطلاع از پولشویان فعال در سینما آنها را به دادستان معرفی نمیکند بیان داشت: (می‌خندد) مگر من پلیسم! حرفم هم چیز دیگری است. اساساً گردش مالی سینما مگر چقدر است که بخواهیم این‌قدر روی آن حساس شویم. به نسبت خیلی از صنایع دیگر، گردش مالی سینما شوخی است.
رامبد جوان بدون آن که در چگونگی تأمین سرمایه تولید سه فیلم حرف بزند ادامه داد: ما حساب کرده بودیم با پولی که داریم می‌توانیم ۴ فیلم بسازیم اما خروجی آن شد ۳ فیلم! این خیلی مهم است که ما آگاه باشیم در فرآیند تولید و سرمایه‌گذاری یک فیلم دقیقاً چه مراحلی طی میشود. نباید تصور این باشد که مثلاً این ۳.۵ میلیارد که ما اعلام می‌کنیم برای «قانون مورفی» هزینه شده، در جیبمان بوده و آن را درآورده و خرج فیلم کرده‌ایم! نه، جمع‌آوری و تأمین این بودجه خودش یک تخصص است و بلدی می‌خواهد. اینکه شما از روی فیلمنامه بتوانید برآورد مالی داشته باشیم و بدانید از چه فرآیندی می‌توانید بودجه آن را تأمین کنید، نیاز به آموزش دارد. مثل سرمایه‌گذاری در ساختمان‌سازی است که پیش‌بینی و تنظیم آن با شرایط بازار، واردی می‌خواهد. آموزش کافی در این زمینه پیش‌شرط آن شفافیتی است که از آن صحبت می‌کنیم.
رامبد در نهایت خود را مبرا از پولشویی دانسته و افزود: من سعی می‌کنم آلوده نشوم. نهایت کاری که می‌توانم بکنم این است که فیلم‌هایم را در منطقه امنی محافظت کنم تا به این جریان آلوده نشود. همیشه معتقدم که باید سعی کنم کاری نکنم فردا از صحبت درباره آن احساس شرمندگی داشته باشم. دقیقاً مانند «دروغ».
