سینماروزان: تهران سالهاست که فقط معدودی از روزهای سال که منتهی می شود به ابتدای نوروز و خالی شدن پایتخت هوایی قابل تحمل دارد.
به گزارش سینماروزان در بقیه روزهای سال یا مانند این روزها آلودگی هواست که ملت را بیچاره می کند و یا مگسهای سفید هستند که در شهر جولان می دهند و از هر حفره ای استفاده می کند برای ورود به ریه های شهروندان!
منیژه حکمت بانوی تهیه کننده و کارگردان سینمای ایران که تولید آثاری مانند “شهر موشها2″، “ورود آقایان مممنوع” و کارگردانی “زندان زنان” را در کارنامه دارد در یادداشتی که به بهانه آلودگی هوا برای “اعتماد” نوشته به شدت گلایه کرده از فقدان احساس مسئولیت در میان مدیران رده بالا برای کاهش آلودگی هوا.
متن یادداشت حکمت را بخوانید:
این وضعیت تا کی ادامه دارد؟
داشتم خفه مي‌شدم. تهران براي من تبديل به موجودي شده بود كه دست به گردنم انداخته و نمي‌گذاشت نفس بكشم. ديگر نفسم در تهران در نمي‌آمد… حالا چند روزي هست كه خارج از تهران به سر مي‌برم. در اين چند روز مدام به اين موضوع فكر مي‌كنم كه اين وضعيت تا كي ادامه دارد. كار و زندگي‌ام چه مي‌شود؟ بقيه مردم چه مي‌كنند؟ اما به اين نتيجه رسيده‌ام كه كاربرد يك كلماتي ديگر ارزش خود را از دست داده است. يكي از اين كلمات كه به دست فراموشي سپرده شده است، كلمه‌اي به اسم «پيشگيري» است.
اما انگار مسئولين با اين كلمه بيگانه هستند. حالا سالهاست عادت كرده‌ايم وقتي وارد شرايط بحراني شديم و اتفاق ناخوشايندي رقم خورد، بگوييم چه كنيم كه از اين وضعيت خارج شويم.
مي‌شد از ماه‌ها قبل از اينكه آلودگي هوا به اين حد خطرناك برسد، طرح زوج و فرد از در خانه مردم به اجرا گذاشته مي‌شد. مي‌شد از عبور و مرور موتوسيكلت‌ها در شهر جلوگيري كرد. حتي مي‌شد به جاي اينكه هرشب اعلام كنند مدارس فردا تعطيل است، از چند روز قبل تعطيلي‌ها را اعلام مي‌كردند تا خانواده‌ها تكليف‌شان مشخص بود و براي تعطيلات خود برنامه‌ريزي مي‌كردند.
آیا دولت پاسخگوی سرطان و مشکلاتی که به علت آلودگی هوا ایجاد می شود هست؟
حتي به اين موضوع هم فكر نشد بچه‌هايي كه تعطيل مي‌شوند وضعيت زندگي خانواده‌ها نيز به هم مي‌ريزد. اين‌روزها اكثر پدر و مادرها كارمند هستند. من در اين نوشته منيژه حكمت نيستم. يك شهروند عادي هستم و از مسوولان و دولت سوال دارم.
سوال دارم كه آيا دولت سال‌هاي بعد پاسخگوي سرطان‌ها و مشكلاتي كه مردم به علت آلودگي هوا به آن دچار مي‌شوند، هست؟ هزينه‌هاي درمان شهروندان كه به واسطه آلودگي هوا به آن دچار شده‌اند را چه كسي پرداخت مي‌كند؟ چه كسي پاسخگوي نسل آينده است؟ چه كسي پاسخگوي آسيب ديدن شهروندان در اين هوا هست؟ قلب‌هاي پدربزرگ و مادربزرگ‌هايمان را چگونه نجات مي‌دهيم؟ چه كسي مسوول به وجود آوردن اين شرايط براي ما بوده است؟
فقط پشت میکروفون خوب صحبت می کنند
متاسفانه يا خوشبختانه مسوولان پشت ميكروفن خوب صحبت مي‌كنند اما در عمل خبري از فعاليت‌هايي كه فضاي كشور را براي زندگي سالم و مناسب كند نيست. اين موضوع خيلي دردناك است و هر سال هم در حال تكرار است.
