سینماروزان/حامد مظفری:
منفی: ظاهر برابر باطن است؛ یک فیلم حاکمیتی با ریتمی کشدار منطبق با آغاز و پایانی مطلوب مدیران اعتدال که در حرف از امید میگویند؛ درست شبیه به «جاده قدیم» ؛ آنجا اسپانسرهای قد و نیم‌قد بودند که بودجه را فراهم کردند و اینجا پول تولید را یک آقازاده اقتصادی داده!
منفی: اگر بگوییم کپی‌برداری، دوست فرنگ‌رفته ناراحت میشود «بمب» شباهتهای انکارناپذیری با «وضعیت سفید» حمید نعمت‌الله دارد؛ البته کارگردان آرزو داشته چیزی بسازد در مایه های «زیرزمین» امیرکوستاریتسا ولی در نهایت با محصولی روبروییم در مایه‌های خلاصه قسمتهای «وضعیت سفید»!! خرده مصائب زناشویی منتج از فرهادی بازی هم که تا دلتان بخواهد در فیلم هست! البته میدانیم این شباهتها کاملا اتفاقی است و دوست فرنگ رفته مولف زاده شده؛ نشان به آن نشان که نامش پای «کما» و «شام عروسی» آمده.
منفی: نام محمود کلاری به عنوان فیلمبردار آمده اما استایل کار نه سینما که کاملا تلویزیونی است؛ هفتاد درصد قابها بسته و مابقی هم اغلب مدیوم! چرا؟ وقتی ترس لانگ شات را دارید چه کاریست داستان دهه شصتی روایت کنید؟ احتمالا چون اگر داستان به دوران معاصر میآمد فرهادی بازی بیش از پیش توی ذوق میزد؟
منفی: در بیش از نیمی از «بمب» دیالوگ است که بناست درام بسازد و جاهایی هم که نیست موتور گازی معادی(!) و استندآپ سیامک انصاری به همراه مقادیر معتنابهی مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروری است که زمان فیلم را پر میکند.
منفی: نورپردازی فاقد منطق در پناهگاه؛ با دو عدد گردسوز به اندازه چند پرورکتور نور تولید شده!
دیالوگ:
–خوشحال بودن بلدی میخواد که لابد شما بلد نیستید
–تو «ملموس» ترین چیزی هستی که منو یاد برادرت میندازه!
–به حرفات خیلی فکر کردم! عمل هم چشم! میکنم!
— … اضافی رو وقتی خوردی که از جبهه فرار کردی!
–من جنگو دوس دارم! آژیر قرمزو دوس دارم! موشک بارانو دوس دارم!
پلان:
فروریختن ساختمان بعد از حمله هوایی!
کاراکتر:
محمود کلاری که با کلاه گیس نقش پدر نگران را بازی کرده!کلاری با بازیگری مایه انبساط خاطر میشود بخصوص که بدانیم در کار اصلیش که خلق تصاویر واقع گرایانه از دهه 60 بوده تجدید شده!
گاف:
-نیروهای شهربانی با شمایل کمیته(!!) دنبال ماجرای سرقت هستند!
–تلویزیون و ضبط آیوای دهه هفتادی در داستانی دهه شصتی!
–پرچم مخمل درجه یک در اتاق مدیر مدرسه ای در دهه شصت!
— دختربچه ماتیک زده و ابرو تمیز کرده تا رنگ و لعاب فیلم جلبمان کند؟!
–کیسه های شن تا بالای مغازه ها آمده تا گافهای طراحی صحنه مشخص نشود و سربازان در شهر پراکنده اند درست مثل زمان جنگ دوم جهانی!
–در دهه شصت 110 هم وجود داشت؟!
- حامد مظفری
اسم “بمب، یک عاشقانه” بسیار لوس است ولی اگر “بمب، یک عارفانه” گذاشته بودند، لوس تر هم میشد ..
احتمال دارد رفیق خوش خنده ایشان هم پس از دیدن این فیلم احساساتی شده و اسم فیلم خود را “خوک، یک عاشقانه” بگذرد که باز از “خوک، یک عارفانه” بهتر است …