#داوود_فتحعلی‌بیگی بازیگر باسابقه متذکر شد: کسی که برای یک سریال روتین ۶ میلیارد دستمزد می‌گیرد برای بقیه نسخه نپیچد!/ نمی‌توان با جیب پر درباره کار نکردن بدنه ضعیف هنرمندان حرفی زد!/وقتی همه مشاغل به کار و فعالیت خود ادامه می‌دهند، چرا جامعه هنری باید از کسب درآمد محروم باشند؟/بدنه جامعه هنری مشکل اجاره خانه و تأمین ارزاق اولیه زندگی دارند!/اگر خواهان اصلاح جامعه خود هستیم، باید از خودمان شروع کنیم!/کسی که دستمزد همکاران خود را نداده چگونه مدعی اعتراض است؟/بهترین راه اعتراض، این است که دروغ نگوییم و از تقلب دوری کنیم!/مبارزه با دروغ‌گویی یعنی مبارزه واقعی!

سینماروزان/ندا آل طیب: کار فرهنگ، تعطیل بردار نیست و کسانی که در سریال‌ها دستمزد آنچنانی می‌گیرند، نمی‌توانند درباره کار کردن بدنه ضعیف تئاتر اظهار نظر کنند.

#داوود_فتحعلی_بیگی بازیگر باسابقه با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت:  وضعیت معیشتی هنرمندان تاسف برانگیز است و اتفاقا مشکل جامعه ما فقر فرهنگی است و این چه استدلالی است که می‌گوید فعالیت فرهنگی را تعطیل کنیم؟!

این کارگردان و مدرس تئاتر ادامه می‌دهد: فعلا همه چیز بلاتکلیف و معلق و شرایط اقتصادی هم که اسفناک است. بنابراین درک می‌کنم که بعضی از فعالان تئاتر نتوانند کار کنند چون متاسفانه در بحران‌های اقتصادی، اولین چیزی که حذف می‌شود، کالای فرهنگی است و خانواده‌ها بیشتر درگیر تامین خورد و خوراک و اجاره خانه می‌شوند، تازه اگر درآمدشان به همین‌ها هم برسد!

بازیگر فیلم #سگ_کشی می‌گوید: معضل بزرگ جامعه ما اتفاقا معضل فرهنگی است. اما چرا در این وضعیت می‌گویند تئاتر باید تعطیل شود، مگر کار فرهنگ تعطیل‌بردار است؟ کسی که برای یک سریال روتین ۶ میلیارد دستمزد می‌گیرد برای بقیه نسخه نپیچد چون کسی با جیب پر نمی‌تواند درباره کار کردن یا نکردن بدنه ضعیف هنرمندان حرفی بزند. چنین کسی تا آخر عمرش اگر کار هم نکند، با همان سود بانکی پولش می‌تواند زندگی کند ولی هنرمندانی که دستمزدی ناچیز دارند، چرا باید از همان هم محروم شوند.

فتحعلی‌بیگی اضافه می‌کند: در حال حاضر همه مشاغل به کار و فعالیت خود ادامه می‌دهند و بی‌انصافی است که فقط جامعه هنری از کار و کسب درآمد محروم باشد، آن هم بدنه جامعه هنری و بچه‌هایی که عموما درآمدهای پایینی دارند و مشکل اجاره خانه و تأمین ارزاق اولیه زندگی و هزار مساله دیگر دارند.  

بازیگر #کتاب_قانون تاکید می‌کند: اگر خواهان اصلاح جامعه خود هستیم، باید از خودمان شروع کنیم، بهترین راه اعتراض، این است که دروغ نگوییم و از تقلب دوری کنیم. مبارزه با دروغ‌گویی یعنی مبارزه اجتماعی. اگر نسبت به ناراستی و نادرستی بعضی مسئولان معترضیم، باید خودمان در وهله اول درستکار باشیم. در غیر این صورت  اگر ما هم جای آن مسئولان باشیم، همان رفتار را خواهیم داشت و ای بسا بدتر از آن را.

او با ابراز تاسف از برخی بی‌اخلاقی‌ها ادامه می‌دهد: دیده‌ام کسی که دستمزد گروه همکار خود را نداده، حالا به معترضان اجتماعی پیوسته است. در حالیکه اگر خواهان بهبود این وضعیت هستیم، اول از همه خودمان نباید حق همنوع خود را پایمال کنیم. وقتی عملکرد ما درست شود، مسئولان هم چاره‌ای جز اصلاح خود ندارند.