سینماروزان/حامد مظفری: در کنار تمام مشکلات اهالی هنر باید از مشکلات اقتصادی و دغدغه‌های تامین معاش، به‌عنوان زیرمجموعه مشکلات هنرمندان نام برد.
مشکل اول و آخر هنرمندان، مشکل معیشتی است و تقریبا تمامی هنرمندان با اینکه در صندوقی با عنوان صندوق هنر فهرست شده‌اند ولی خروجی این صندوق برای هنرمندان در شعار، پرسروصدا ولی در عمل، حداقلی بوده است. در ادامه برخی از مشکلات اساسی هنرمندان را مرور کرده‌ایم.
مشکل اول. نداشتن بیمه بیکاری:
هنرمندان هیچ بیمه بیکاری ندارند که در ایام بیکاری بتوانند از آن استفاده کنند و در شرایط کرونا، همین خلاء به شدت به ضرر هنرمندان تمام شد و متاسفانه دولت اعتدال هم که تمهیدی نیندیشید.
مشکل دوم. نداشتن بیمه درمانی جامع:
هنرمندان در سالهای اخیر یک بیمه تکمیلی تازه‌کار داشته‌اند که اخیرا هم مدیرعامل آن به‌دلیل دریافتی هنگفت، برکنار شد!!
این بیمه فارغ از محدودیت‌های فراوان در درمان هنرمندان، در بازپرداخت هزینه‌های درمان به شدت کند عمل کرده. این خواسته هنرمندان است که یک بیمه درمانی جامع داشته باشند که آنها را از هر گونه هزینه درمان، خلاص کند.
مشکل سوم. کیفیت پایین بیمه بازنشستگی:
بیمه تامین اجتماعی هنرمندان، بیمه ای خویش فرماست که نزدیک نیمی از هزینه‌اش را به‌جای دولت، خود هنرمند باید پرداخت کند و به دلیل خویش‌فرما بودن این بیمه، وقتی هنرمند بعد از سی سال پرداخت حق بیمه بازنشسته می‌شود، رقمی که بابت بازنشستگی می‌گیرد حداقلی است.
مشکل چهارم. نداشتن تعاونی مصرف و عدم ارائه تسهیلات ارزاق اولیه به هنرمندان:
در حالی که بسیاری از صنوف در تعامل با فروشگاه‌های زنجیره‌ای و با توزیع کارتهای اعتباری، شرایط تامین اقلام اولیه زندگی اعضای خود با حداقل قیمت را فراهم کرده‌اند ولی هنرمندان از هر گونه تعاونی مصرف یا تسهیلات تامین ارزاق اولیه زندگی محرومند!!
مشکل پنجم. بوروکراسی دامنگیر صندوق هنر:
صندوق هنر بعنوان متولی اصلی معیشت هنرمندان گرفتار بوروکراسی پیچیده‌ای است که در دوران کرونا این بوروکراسی ، اعتراض فراوانی را موجب شد. اینکه بسیاری از امور هنرمندان بعد از مدتها ارتباط تلفنی یا ثبت الکترونیک، در مسیر گشایش قرار نمی‌گیرد و تازه بعد از مراجعه حضوری به صندوق است که مسئولان یادشان می‌افتد، مشکل را حل کنند زیبنده دولت الکترونیک نیست. اگر صندوق هنر تیم زبده‌ای را برای پیگیری مطالبات داشت تا این حد منفعل بود؟
راه حل‌هایی اولیه برای تسکین
اول. در کوتاه مدت قبل از هر کار باید تمام هنرمندان عضو صندوق هنر که تعدادشان به صد هزار نفر هم نمی‌رسد به یک اندازه از تسهیلات بهره ببرند.
دوم. اصلی ترین تسهیلاتی که حق هنرمندان است، پرداخت کامل حق بیمه تامین اجتماعی آنهاست. به جای صرف کردن بودجه‌های دولتی برای هزینه‌های جاری و پشتیبانی نهادهای بودجه‌خوار دولتی میتوان بودجه را صرف پرداخت حق بیمه هنرمندان نمود. اصلی‌ترین کار دولت آینده باید این باشد که کل هنرمندان را از پرداخت حق بیمه، بی‌نیاز کند!
سوم. عقد یک قرارداد بلندمدت با یک فروشگاه زنجیره‌ای معتبر و ارائه تسهیلات خرید ماهانه به هنرمندان، دیگر کمکی است که در کوتاه مدت میتوان هنرمندان را از آن بهره‌مند کرد.
چهارم. انتخاب یک شرکت قدرتمند برای عقد قرارداد بیمه تکمیلی درمان، باید فعالیت دیگر دولت آتی باشد. شرکتی باید بیمه‌گزار باشد که تا ریال آخر هزینه درمان هنرمندان را دهد و بهانه نیاورد.
پنجم. برنامه‌ریزی برای ایجاد بیمه بیکاری برای هنرمندان و ارتقای بیمه بازنشستگی هنرمندان و حتی قرار دادن مشاغل هنری در فهرست مشاغل سخت برای بازنشستگی زودهنگام از دیگر کارهای هر رییس جمهوری است که به دنبال خدمت به هنرمندان است.
ششم. بیمه سطح پایین هنرمندان حتی عیدی سالانه هم به آنها نمیدهد. چه خوب است رییس جمهور بعدی توزیع حداقل عیدی کارگری را برای تمامی هنرمندان به تصویب برساند.
