سینماروزان: تلویزیون و سینمای بعد از انقلاب سعی زیادی کرده اند که حمایتهای هنگفت را صرف تولید محصولات مذهبی-تاریخی کنند؛ محصولاتی که برخی از آنها توانسته‌اند اقبال عمومی را هم شامل شوند با این حال هنوز اثری شایسته غدیرخم که روایتی جذاب و دراماتیک از این اتفاق ارائه دهد تولید نشده است.
جواد محرمی در روزنامه اصولگرای «جوان» با زیر سوال بردن این کمبود، گرفتاری رسانه ملی در برنامه سازی ویژه عیدغدیر را به چالش کشیده است.
متن یادداشت محرمی را بخوانید:
اگر غدیر از سوی مسلمانان نادیده گرفته نمی‌شد قطعاً عاشورا رقم نمی‌خورد، عاشورا مولود بی‌توجهی مسلمانان به امر غدیر است. به طور قطع اگر همان سروصدایی که شیعیان در طول تاریخ برای واقعه عظیم عاشورا کردند را برای غدیر هم به خرج می‌دادند به احتمال زیاد امروز شیعه در جهان اسلام به لحاظ جمعیت در اقلیت نبود. در واقع خود شیعیان هم آنطور که باید و شاید به واقعه غدیر ضریب نداده‌اند و آن را از غبار بی‌توجهی بیرون نیاورده‌اند. در این میان رسانه‌ها و عرصه هنر نیز همواره دچار سستی و کم‌کاری بوده‌اند. انقلاب اسلامی از چله خود عبور کرده، اما هنوز یک اثر نمایشی شایسته برای این واقعه نه تنها ساخته نشده که حتی فکر ساختن آن هم به ذهن اهالی فرهنگ و هنر خطور نکرده است!
سینما که جای خود را دارد. موضوع غدیر همواره در صداوسیمای جمهوری اسلامی هم مهجور بوده و همچنان است. جالب است که جمهوری اسلامی به خصوص طی سال‌های اخیر از سوی ضدانقلاب و حتی برخی خودی‌ها متهم به این نسبت ناروا شده که بیش از شاد کردن و روحیه دادن به مردم به فکر غمگین کردن فضای جامعه بوده است و شاید همین مسئله باعث شده تا رسانه ملی در موضعی انفعالی برای شاد کردن اوقات مردم با تولید جنگ‌های شادی و عیدانه‌های کاملاً سطحی رویکردی اشتباه در برنامه‌سازی پیش بگیرد. در واقع رسانه ملی در اعیاد مختلف مذهبی به ویژه عید مهمی همچون غدیر بیش از آنکه به فکر تعمیق و آگاه‌سازی مخاطبان از راه تولید آثاری با ایده‌های بکر، تازه و جذاب و البته سرگرم‌کننده باشد، بیشتر به فکر شاد کردن مردم از طریق تولید آثار دم دستی و مناسبتی بی‌محتوا بوده است.
برنامه‌هایی مثل دعوت از یک سلبریتی و گفتگو با وی پیرامون مسائل شخصی و حرفه‌ای یا جمع کردن مردم در محیطی روباز یا سربسته با اجرای دو مجری که مدام برای رقابت با یکدیگر بین حرف هم می‌پرند و به یکدیگر متلک‌پراکنی می‌کنند و برای خنده گرفتن از مخاطبان جوک تعریف می‌کنند، مثال‌های خوبی برای نزدیک کردن ذهن است. در این ایام در بهترین حالت با دعوت از یک کارشناس درباره موضوع غدیر مباحثی مطرح می‌شود؛ قالبی که اگرچه می‌تواند برای آنها که نگاهی تخصصی به امر دین دارند و حتی جامعه دینداران جذاب باشد، اما برای جامعه خاکستری که نیازمند ارائه خوراک فرهنگی به واسطه تولید آثار با قابلیت‌های بالای هنری هستند، حرفی برای گفتن ندارد. اگر قرار باشد صداوسیما روزی به طور واقعی تبدیل به یک دانشگاه عمومی شود آنگاه باید منتظر باشیم واقعه عظیم غدیر از سایه بی‌مهری‌ها و روزمرگی‌ها بیرون بیاید.
