سینماژورنال: وفات پدر شهید جهان‌آرا، موج تازه‌ای از یادآوری خاطرات محمد جهان‌آرا را در شبکه‌های مجازی به راه انداخته.
به گزارش سینماژورنال و به نقل از “شرق” اگرچه دنیای قهرمانانه این شهید در ذهن ایرانی‌ها با آهنگ «ممد نبودی ببینی» کویتی‌پور حک شده اما به‌تازگی آهنگ «ممد» با صدای هومن اژدری سعی کرده در فضایی غیرمتعارف، روایتی دیگر از قهرمانی‌های جهان‌آرا را به ثبت برساند.
هومن اژدری نه به سیاق موسیقی‌های حماسی و نه در دستگاه‌های موسیقی ایرانی، بلکه به سبک راک از دلاوری‌های جهان‌آرا گفته تا به قول خودش «یک قهرمان ملی را برای نسل امروز دوباره معرفی کند».
داستان زندگی جهان آرا را از زبان پدرش شنیدم و موزیک-ویدئو ساخته شد
اژدری که متولد سال ٥٦ است، بخش عمده‌ای از خاطرات خود را مرتبط با جنگ می‌داند: «قصه جنگ از بچگی همراه من و نسل من بوده اما همیشه دنبال فرم خاصی برای بیان آن می‌گشتم تا اینکه سه سال پیش و بعد از بازگشتم به ایران تصمیم گرفتم محور داستانم را برپایه داستان قهرمانانه جهان‌آرا بگذارم و این موزیک‌ویدئو با همین رویکرد ساخته شد».
برخلاف تصور عمومی، اصلی‌ترین مشکل اژدری در این مسیر، نبود اطلاعات کافی درباره جهان‌آرا بوده است: «اصولا کمترین و مختصرترین اطلاعات در این حوزه وجود داشت که کمک چندانی نمی‌کرد درحالی‌که امثال جهان‌آرا قهرمان‌های ملی ما هستند و می‌توانند در دوره‌ای که چندان قهرمانی برایمان نمانده، از آنها الگو‌برداری کنیم».
در نهایت او برای ساخت این کلیپ از مناطق جنگی بازدید می‌کند و در همین زمان است که داستان زندگی جهان‌آرا را از زبان پدرش- در یک مصاحبه- می‌شنود و موزیک‌ویدئو ساخته می‌شود: «چندروز پیش که شنیدم پدر ایشان فوت کرده، واقعا حسرت خوردم، دوست داشتم ایشان هم نتیجه کار را ببینند.»
دوست داشتم در سبک راک از جهان آرا بگویم
اما شنیدن نام جهان‌آرا در یک آهنگ راک موضوع تازه‌ای است که اژدری درباره‌اش این‌طور توضیح می‌دهد: «دوست داشتم چیزی که می‌سازم برای مردم و از زبان مردم باشد؛ سبک من راک است و دلم میخواست در همین سبک با لحنی بومی و مختص به جنوب کشور از جهان‌آرا بگویم».
بااین‌همه خاطره ایرانی‌ها از محمد جهان‌آرا، تصویری است که از او در ترانه «ممد نبودی ببینی» با صدای کویتی‌پور جاودانه شده. اژدری، آهنگ خودش را نه در رقابت با آهنگ کویتی‌پور می‌بیند و نه در سودای آن.
صدای کویتی پور مرا یاد دایی شهیدم می اندازد
وی می گوید: «یک‌سری آهنگ نوستالژیک هستند و در خون ما جریان دارند. خود من وقتی که آهنگ آقای کویتی‌پور را می‌شنوم، یاد دایی شهید و بستگان جانبازم می‌افتم. آن آهنگ دنیای خاصی برای خودش ساخته، همچنان که آهنگ من هم به‌دنبال ساختن چنین دنیایی است. حالا طیف وسیعی از مخاطبان از طریق آهنگ‌هایی این‌چنینی در پی کشف دوباره یک شهید هستند و این به نظرم برای موسیقی ما یک افتخار است که راهی باشد برای شناساندن قهرمانان ملی‌مان».
- هومن اژدری
