سینماژورنال: اهدای جایزه خرس طلایی جشنواره فیلم برلین به “تاکسی” تازه ترین فیلم جعفر پناهی همچنان محل بحث و مناقشه در میان مطبوعات داخلی است.
به گزارش سینماژورنال برخی از رسانه ها سعی بر آن دارند که این جایزه را ارزشمند قلمداد کنند و برخی نیز آن را نشأت گرفته از سیاسی کاریهای دست اندرکاران جشنواره های غربی می دانند.
پژمان کریمی منتقد “کیهان” در شمار گروه دوم است. وی در یادداشتی با عنوان “نشانهای جعلی در دست ستارگان جعلی” با انتقاد از رویه جشنواره برلین این پرسش را مطرح کرده که آیا در این جشنواره فیلمی ارزشمندتر از “تاکسی” نبود.
سینماژورنال بخشهایی از یادداشت کریمی را ارائه می دهد:
به پناهی خرس طلایی دادند تا مخاطب او را نخبه بداند
جشنواره برلین در آخرین دوره خود، فیلم ضعیف و احمقانه «تاکسی» را تحسین کرد و به سازنده آن، خرس طلایی جایزه داد! تحسین کرد و جایزه داد تا مخاطب داخل ایران و بلکه جهان، دریافت کننده خرس طلایی را یک ستاره، یک نخبه، یک حجت پندارد و فرض نماید تا عمل مجرمانه فیلم‌ساز- در سیاه‌نمایی علیه جمهوری اسلامی ایران- حکمی مستدل قلمداد شود. تا ساخت غیرقانونی یک فیلم، حق جلوه کند. تا مجازات قضایی «مجرم»، سرکوب اندیشه او در سایه نظامی قرون وسطایی! تلقی شود.
فیلمی جذابتر از “تاکسی” نبود؟
به واقع در جشنواره امسال برلین، فیلمی جذابتر نسبت به فیلم تخت و جعلی «تاکسی»، وجود نداشت و به نمایش درنیامد؟
آیا هر کس که بدون مجوز فیلم بسازد، شایسته تکریم است؟
آیا هر فیلم‌سازی که بدون مجوز فیلم بسازد، شایسته تکریم است؟ آیا ستاره معرفی کردن فیلم‌سازی درجه چندم که کارهایش از مخاطب بی‌بهره است، اثبات سیاست‌پیشگی برلین‌نشینان و بی‌ارزش بودن خرس هر چند طلایی فاشیستهای سینمایی معنا نمی‌گردد؟!
مخاطب آگاه تر شده و راه تحمیق دشوارتر
امپریالیسم خبری، کارکرد خود را از دست داده است! به گفته‌ای؛ تحمیق رسانه‌ای مختص به دورانی بود که گوبلز و گوبلز، با «دروغ بزرگ» طرح‌های نازیستی را توجیه می‌کرد!
مخاطب، دیگر یک دریافتگر منفعل در برابر پروژه فریب و فرآیند «ستاره‌سازی» تلقی نمی‌شود! مخاطب جهانی آگاه‌تر شده است و چون آگاه‌تر است، راه تحمیق دشوار و ناهموار است!
