سینماروزان: انتقادات سینماگران به خصوص سینماگران مستقل به تراکم اکران در نیمه دوم سال و اکران همزمان بیش از 20فیلم و پرسشهای مبنی بر خالی نگه داشتن گروهی مهم به نام استقلال برای روی پرده فرستادن فیلمی به نام «آینه بغل» که دو ماه از صدور پروانه نمایشش نگذشته همچنان ادامه دارد.
به گزارش سینماروزان در این شرایط حداقل انتظار از شورای صنفی نمایش ارائه ای روشی تازه برای پاسخگویی مستدل به انتقادات است؛ اتفاقی که تاکنون رخ نداده است.
مهدی کرم پور کارگردانی که خود زمانی در شورای صنفی نمایش حضور داشت با اشاره به کمیت سرگروههای سینمایی در «فارسینما» گفت: سرگروه باید زیر گروه داشته باشد ما یک موقع اکران بندی را به صورت گروهی طراحی می کنیم که باید زیر گروه برای سرگروه در نظر بگیریم که این امر صورت نگرفته است. من به شخصه نقش فعلی شورا را متوجه نمی‌شوم و نمی‌دانم چرا مسئولیت اختلافات را به عهده نمی گیرد؟
وی ادامه داد: من همیشه معتقد بودم این نوع اداره شورا به گونه ای است که باید منحل شود. نقش شورا به سمت بازار عرضه و تقاضا رفته و در وضعیت فعلی شورا در اکران دخالت می کند و از آن به عنوان اهرم بهره می برد اما پاسخگو نیست. مسئولیت و اختیارات شورا باید تناسب داشته باشد که شاهد این مهم نیستیم.
کرم پور در بخش دیگر صحبتهایش گفت: در تمام دنیا باید مشخص باشد که در حوزه سینما چگونه برخورد می کنیم؛ اگر نظام سرمایه داری و لیبرالیستی حاکم است باز هم اهرم هایی برای کنترل داریم و قوانین آنتی تراست وجود دارد تا اجازه ایجاد تراست ندهد. همواره برای کنترل گروه های زیاده خواه قوانین متقنی وجود دارد. در شورای صنفی نمایش یک وضعیت شتر گاو پلنگ حاکم است. اعضای شورا قرار بود عدالت را در حوزه اکران فراهم کنند و اگر نمی توانند به سینمادارها امر و نهی کنند علت وجودی شان چیست؟ کنار بروند تا صاحب اثر تکلیفش را با سینمادار بداند یا فیلمش را برای اکران به دولت بسپارد. الان شورای صنفی نمایش به محفلی بدل شده که هرجا بخواهد وارد می شود و اگر نخواهد وارد نمی شود؛ این محل مناقشه است.
کرم پور با اشاره به سوابق خود در شورای صنفی نمایش ادامه داد: ساختار فعلی در شورای صنفی نمایش جواب نمی دهد هرکسی وارد آن بشود همین اتفاق می افتد. در سال 88 که ریاست شورای صنفی نمایش را عهده دار بودم منحنی ریزش مخاطب را متوقف کردیم و طرح اذان تا اذان را مصوب کردیم و فکرهایی برای اکران می شد. شورای صنفی باید به فکر برای توزیع عدالت و بهبود وضعیت اکران باشد وگرنه عملکردش مثل محضر است هرکسی می آید قراردادش را ثبت می کند. یک منشی لازم دارد و نیاز به این نمایندگان نیست در نهایت شکایت را به ارشاد می برند.
وی ادامه داد: شورا باید اختیارات بگیرد و مسئولیت داشته باشد. یا مسئولیت در اختیار بخش خصوصی باشد و حوزه هنری و دولت کنار برود و اجازه بدهند ما مستقیما عمل کنیم یا دولت در اختیار بگیرد.
کرم پور درباره محل برگزاری شورای صنفی نمایش گفت: اهمیت ندارد شورای صنفی محلش کجا باشد. از نظر من اتفاق اصلی ریشه‌ای تر از این است. ما در انشاء آئین نامه هم سلیقه‌های مختلف وارد کردیم. امروز 6 گروه داریم، 6 ماه اول سال خوب است اما 6 ماه دوم صاحبان آثار را به خودسوزی وادار می کند زیرا امکان نمایش دیگری وجود ندارد. چه کسی این شرایط را باید فراهم کند. اکران ما در بخش خصوصی نیست ما همچنان اکران مان دست حوزه هنری است. سینما فرهنگ، در اختیار وزارت ارشاد است. یا باید به صورت مشخص به بخش خصوصی بسپاریم و قواعد بخش خصوصی را رعایت کنیم و یا بگوییم صنف یک کار بینابینی انجام دهد. عدالت نسبی برقرار کند یا جمع کند و مشخصا بگوید اکران به دست دولت است.
کرم پور درباره دخالت دولت در شورا در زمان ریاست خود در شورای صنفی نمایش گفت: در دوره من کسی دخالت نمی کرد. در ارشاد کسی وجود نداشت دخالت کند؛ من با عبدالله علیخانی و غلامرضا فرجی و برخی دیگر از دوستان یک همت جمعی کردیم تا طرح اذان تا اذان بگذاریم؛ من با رئیس سازمان سینمایی و امنیت تهران بزرگ دیدار کردم و گفتم این کار به نفع سینما است و آن سال طرح ما رکوردشکن بود. تلویزیون تیزر رایگان پخش کرد. همه تصمیم گرفتند به سینما کمک کنند. کمترین دخالت را دولت داشت. در اکران فیلم ها صاحبان فیلم مشارکت می کردند.
این کارگردان در انتهای گفتگوی خود خاطرنشان ساخت: شورای صنفی نمایش یا باید تغییر ساختار بدهد یا منحل شود. ساختارهای پوسیده روی هم قرارگرفته کسی نمی داند چگونه باید رفتار شود. با یک آگاهی و متدولوژی درست و خارج از علقه های شخصی و جناحی میتوانیم شورایی مفید را از نو بسازیم.
