سینماروزان: «جشن دلتنگی» نخستین فیلم سینمای ایران است که به طور صریح به آسیب شناسی زندگی غولهای اینستاگرام می پردازد و حتی آشکارا زندگی یکی از چهره های شهیر فضای اشتراکی سالهای اخیر را با طنزی تلخ به تصویر میکشد.
روند ناعادلانه حاکم بر اکران این فیلم و محدودیت تعداد سالنهایش هرچند از ابتدای اکران با انتقاد تهیه کننده و بازیگرانش مواجه شد اما به تازگی و بعد از عرضه فیلم به شبکه خانگی و اقبال نسبی مخاطبان به آن است که تهیه کننده در نشست نقد و بررسی فیلم در «سینماروایت» با شفافیت کامل درباره محدودیتهای اکران این فیلم حرف زده است.
علی قائم‌مقامی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «جشن دلتنگی» در ابتدای نشست نقد و بررسی این فیلم در برنامه سینما روایت گفت: قاعده این بود که آقای آذربایجانی در این نشست حضور پیدا می‌کرد چون من خیلی اهل مصاحبه نیستم اما چون متاسفانه ایشان ایران نیستند من به احترام جمع حاضر شدم.
وی با اشاره به اینکه اینستاگرام ندارد ولی به دلیل علاقه به سوژه فیلمنامه، تهیه‌کنندگی آن را پذیرفته است، گفت: زمانی که آقای آذربایجانی فیلمنامه این اثر را برای من آوردند، من سوژه آن را دوست داشتم. ما در ابتدا به سراغ این رفتیم که بتوانیم از وام و یا مشارکت نهادهایی مثل فارابی برویم ولی هیچکدام پای کار نیامدند و این فیلم با سرمایه شخصی ساخته شد.
وی افزود: من بسیاری از این چهره‌های اینستاگرامی را نمی‌شناسم و ساخت این فیلم حاصل یک دغدغه شخصی در ارتباط با فضای مجازی بود. ما ادعایی نداریم که اثر بسیار خوبی ساختیم اما این اثر اپیزودیک، تجربه جدیدی بود که چهار قشر از جامعه ایران را به تصویر بکشد که درگیر فضای مجازی هستند و این دغدغه شخصی من و آقای آذربایجانی بود که به سراغ ساخت چنین فیلمی رفتیم.
این تهیه‌کننده سینما با اشاره به دلایل عدم موفقیت «جشن دلتنگی» در اکران عمومی گفت: اکران این فیلم از دو هفته قبل آغاز ماه رمضان و همزمان با برخی از فیلمهای پرفروش شروع شد که این بر فروش فیلم تأثیر داشت. علاوه بر آن، کم لطفی‌هایی نیز در زمان اکران برای اختصاص سانس در سینماها نسبت به این فیلم صورت گرفت که توضیج دادن کامل ماجرا در این زمینه دیگر فایده‌ای ندارد. فیلم را با حداقل سالن اکران کردند آن هم درحالی که سالنهای فول سانس اش مدام کم میشد و سانسهای گردشی بهش میدادند. این معنایی دارد جز سر بریدن فیلم در اکران؟؟ چون بی قضاوت درباره فضای مجازی تصویرسازی کردیم، بایکوت شدیم؟
وی افزود: در این فیلم گروه بسیار خوبی چه در زمینه فنی و چه در زمینه بازیگری دور هم جمع شده بودند که فکر می‌کنم عواملی که در این فیلم کار کردند در مجموع 13 سیمرغ داشتند! از علیرضا زرین دست. مهرداد میرکیانی و بقیه. اما حتماً من اشتباهاتی داشتم که این فیلم فروش کمی داشت. واقعاً سخت است که بخش خصوصی بخواهد بدون حمایت دولتی، وام و بدون اسپانسر و صرفاً از جیب خودش بخواهد به اصطلاح فیلم فرهنگی بسازد.
قائم مقامی اضافه کرد: زمانی که فیلمنامه این اثر را به فارابی ارائه کردم، بعد از چند ماه گفتند که مشارکت می‌کنیم، بعد گفتند خودمان وام می‌دهیم و بعد هم گفتند 200 میلیون وام را از طریق صندوق اعتباری هنر و با قید گذاشتن سند می‌دهیم که در آخر آن را هم ندادند!
قائم‌مقامی با گلایه از نبود پوریا آذربایجانی کارگردان «جشن دلتنگی» در مرحله اکران این اثر گفت: پوریا آذربایجانی که این روزها در خارج از کشور هستند، چه در زمان اکران فیلم و چه حالا که فیلم وارد شبکه نمایش خانگی شده در کنار اثرشان نبودند. در حالی که تهیه‌کننده و کارگردان حکم پدر و مادر فیلم را دارند و نبود آنها در کنار اثر بدون شک به آن لطمه می‌زند.
وی با اشاره به غیبت کارگردان فیلم بعد از جشنواره فجر افزود: من در زمان اکران «جشن دلتنگی»، کارگردان‌هایی را می‌دیدم که برای گرفتن سانسهای بیشتر مدام به دفاتر پخش فیلم خودشان می‌رفتند؛ این در حالی است که من از فردای اتمام جشنواره فیلم فجر سال گذشته تا به امروز از ایشان خبری ندارم و اصلا نمی‌دانم در حال حاضر کدام کشور هستند!
قائم مقامی در پایان صحبت‌های خود با اشاره به اینکه اساسا پرداختن به چنین سوژه‌هایی فرهنگی از وظایف نهادهایی است که به بهانه کار فرهنگی از بیت المال بودجه میگیرند اظهار کرد: حمایت از ساخت این قبیل فیلمهای فرهنگی برعهده فارابی و نهادهایی است که از بیت المال بودجه می گیرند اما فارابی فقط از تعداد محدودی از سینماگران حمایت می‌کند که آنها حتما خاص هستند! اگر بودجه‌ای در کار نیست چرا از فیلمسازان «خاص» حمایت می‌شود؟ اگر هم بودجه هست به طور منصفانه بین تمام سینماگران تقسیم شود.
