سینماروزان: تهدیدات محسن چاووشی درباره انتشار بی‌مجوز آلبوم «ابراهیم» نتیجه داد و زودتر از حد تصور علی ترابی مدیر دفتر موسیقی ارشاد از حل مشکل آلبوم وی خبر داد. جالب و در عین حال عجیب آن که ترابی از حل مشکل قطعات آلبوم چاووشی صرفا در یک نشست بستنی‌خوران(!) خبر داد! ترابی در نشست جشنواره موسیقی فجر گفت: ما با آقای چاوشی نشستیم و با هم بستنی خوردیم و در یک شرایط دوستانه با هم حرف زدیم. من در این فضا بر اساس مسئولیت خودم ۳ قطعه ای را که اصلاحیه خورده مجوز دادم و ۲ قطعه دیگر نیز اصلاحاتی دارند که باید درباره آن اقدامات لازم انجام شود.
به گزارش سینماروزان این ادعاها، فارغ از واکنشهای متفاوت مخاطبان و تأکید بر آن که این روحیه بستنی خوری باید درباره هنرمندان لحاظ شود و نه فقط برخی از آنها(!) با واکنش یک کارگردان هم مواجه شده است.
صالح دلدم کارگردانی که آثاری همچون «نارمک» و «کباب غاز» را در کارنامه دارد و مدتهاست منتظر تعیین تکلیف آخرین ساخته اش «منشی مخصوص من» است با نگارش یادداشتی با طعنه به ماجرای ترابی-چاووشی خواستار تغیین تکلیف فیلمش شده است.
متن یادداشت این کارگردان را بخوانید:
بالاخره «ابراهیم» تازه‌ترین آلبوم «محسن چاوشی» بعد از کش و قوس‌های رسانه‌ای فراوان موفق به اخذ مجوز از وزارت ارشاد گردید و رییس دفتر موسیقی این وزارتخانه مطابق ادعای خودشان بعد از بستنی خوردن با چاووشی مجوز آلبوم را صادر کرد.
کاش تمام مشکلات ناشی از بی‌تدبیری ممیزان با یک بستی خوردن ساده تمام می‌شد اما این اتفاق تنها برای محسن چاوشی افتاد که گویا تهیه‌کننده آلبوم جدیدش از بستگان سیدمحمد حسینی وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوم احمدی‌نژاد است(!!) که از قضا برخلاف وزرای متعدد ارشاد دولت روحانی کارنامه قابل دفاعی هم از خود به جای گذاشته است. یعنی باز هم گره از کاری باز میشود و سرمایه‌ای در حوزه فرهنگ نجات می‌یابد!
الغرض؛ در فاصله زمانی اسفند ۹۲ تا بهار ۹۳ فیلمی با عنوان «منشی مخصوص من» را ساختم. فیلم در اواخر دولت احمدی‌نژاد و در زمان تصدی‌گری جواد شمقدری بر سازمان سینمایی وزارت ارشاد و سیدمحمد حسینی بر وزارت ارشاد موفق به اخذ پروانه ساخت از ارشاد میشود اما تولید آن و سپس مراحل اخذ پروانه نمایش به دولت اعتدال و وزارت ارشاد دولت جدید و بدنبال آن مدیران سینمایی جدید برخورد می‌کند و خلاصه کلام، اول فیلم دچار سانسورهای فراوان (۸۲ مورد) میشود و سپس بعد از انجام سانسورهای لازم باز هم توقیف می‌ماند و موفق به اخذ پروانه نمایش و اکران در سینماها نمی‌شود. و سرمایه اینجانب و یکی دو نفر از شرکای سرمایه‌گذار و زحمات یک گروه هنری که این فیلم را با دلار ۲۷۰۰ تومان ساختند تا به امروز روی هواست!
فیلم نه سیاسی است نه به مذهب یا موضوع حساس دیگری پرداخته، بلکه صرفاً یک کمدی خانوادگی و شاد و البته شیک است و شیکی زیاد فیلم ممیزان سختگیر را اذیت کرده و فیلم را با توجیه اروتیک، معلق کرده اند! تناقض آنجاست که همین الان فیلم‌هایی روی پرده اند که به زعم اهالی رسانه پر از دیالوگهای اروتیک هستند اما نه تنها کسی مانع نمایش آنها نشده که صدها سالن و دو برابر همین قدر سانس دراختیارشان است اما فیلم ما علیرغم دریافت تأییدیه برخی از همان اهالی رسانه شرایط یک اکران حداقلی را هم پیدا نکرده!!
چندین بار مسئولین سینمایی بابت پرداخت خسارت یا خرید حمایتی این فیلم جهت جبران ضرر و زیان وارده وعده هایی دادند اما در واقعیت نه شرایط اکران فراهم شده نه شرایط جبران خسارت توقیف. آیا درست است که در هنگام صلات ظهر بدون فوت وقت به نماز بایستیم اما با سرمایه و زندگی و زحمات مردم و افرادی که مستقلند این گونه بازی شود؟
۵ سال است به جبران خسارت عدم اکران «منشی مخصوص من» وعده حمایت از فیلم جدیدم را می‌دهند اما در عمل از صدور مجوز ساخت جهت اثر جدیدم و با وجود ارائه مکرر فیلم‌نامه های مختلف، سر باز می‌زنند و هر بار به بهانه‌ای فیلم‌نامه ها را رد می‌کنند! و در عمل ۵ سال است در دولت اعتدال بیکار هستم و سرمایه ام به فنا رفته و دچار تدبیر و امید گشته‌ام!
آیا من هم میتوانم مانند چاووشی برای حل مشکل مجوز از «بستنی» کمک بگیرم؟؟
آقای وزیر ارشاد بفرما بستنی! آقای رییس سینما بفرما بستنی! آقای معاون ارزشیابی و نظارت بفرما بستنی! آقای مدیرکل بفرما بستنی! اعضای شورای پروانه نمایش بفرمایید بستنی!!! من حاضرم برای حل مشکل فیلمم به تمامی کارمندان ارشاد، بستنی دهم بلکه حتی با اعمال ممیزیهای مدنظر و مثله شدن، فیلمم پروانه نمایش گیرد بلکه بخشی از ضررهای اقتصادی تولید جبران شود؟ آیا هست یاری کننده ای که یاری کند ما را؟؟
