سینماروزان: سیاوش طهمورث از جمله بازیگران قابل اعتنای نقشهای مکمل سینما و تلویزیون است که آخرین بار با فیلمی نه چندان قابل تأمل به نام «افسونگر» در سینماها حضور داشت ضمن اینکه فیلمی با نام «نیمکت» را هم آماده اکران دارد.
به گزارش سینماروزان سیاوش طهمورث که نام اصلیش حسن است با اشاره به نام سینماییش به «جام جم» گفت: خودم اسم سیاوش را انتخاب کردم، درکنار فامیلی‌ام که طهمورث است، خوشخوان است و غرور خوبی به آدم می‌‌دهد؛ دو تا از شخصیت‌های اسطوره‌ای و محبوب ایرانی.
این بازیگر با تأکید بر جاه طلبی نام سیاوش ادامه داد: هدف‌های خیلی بزرگی در سر داشتم دوست داشتم بهترین نقشهای تئاتر، سینما و تلویزیون را بازی کنم. شانس این را داشتم که برخی از این نقشها به من رسید اما هنوز نقشهای زیادی مانده که باید بازی کنم. در چند سال اخیر که معادلات انتخاب بازیگر در سینما و تلویزیون بهم ریخته و دیگر کارگردانان و تهیه‌کننده‌ها به توانایی وسابقه بازیگر توجه نمی‌کنند و فقط یک نفر را می‌آورند مقابل دوربین که نقشی را بازی کند و برود، خیلی از نقشها را می‌بینم و افسوس می‌خورم؛ اگر این نقش را من بازی می‌کردم چقدر عالی می‌شد! چرا این نقش به این خوبی را اینقدر بد بازی می‌کنند؟ اما چاره‌ای نیست، من نمی‌توانم به زور خودم را به کار یا اثری تحمیل کنم؟ فقط امیدوارم این دوره زودتر تمام شود و کارها به سامان برسد» .
سیاوش طهمورث 72 ساله هنوز منتظر است که روزهای اوجش از راه برسد، هنوز منتظر است، اسطوره درونش، بازتاب بیرونی پیدا کند، او احساس پیری یا ناتوانی نمی‌کند، جریان زندگی رو به جلوست و او باید بهترین باشد؛ می‌گوید: بازیگری که پایان ندارد؛ هنوز هم می‌توانند نقشی برایم بنویسند که آن را عالی اجرا کنم. هنوز منتظرم بهترین نقش زندگی‌ام را بازی کنم، چرا باید عقب‌نشینی کرده یا اعلام بازنشستگی کنم؟ می‌دانم هنوز بهترین نقشم را بازی نکرده‌ام. چقدر نقشها در ذهنم است، چقدر آرزوهای بزرگی در دل دارم که می‌دانم روزی به آنها خواهم رسید.
طهمورث نقشهای منفی را دوست دارد چون دستش را باز می‌گذارد که بهترین اجرای خود را به نمایش بگذارد. او درباره اجرای نقشهای منفی می‌گوید:به نظرم نقش مثبت و منفی به معنای تام کلمه وجود ندارد. هر آدمی در ذات خود هم خوبی دارد هم بدی ! مگر می‌شود یک آدم خوب یا بد محض باشد؟ در مقایسه و نسبت با دیگران یا پیرامون است که فرد بد یا خوب می‌شود.برخی از آدم‌های خوب‌نما هستند که درون پرتلاطم و سیاهی دارند، آنها در ظاهر همیشه خوب هستند اما در موقعیت‌‌هایی گیر می‌افتند و نمی‌توانند ذات تباه و سیاه خود را مخفی کنند برای همین است که یک آدم خوب غیر اصیل به یکباره تبدیل به آدم بدی می‌شود که از هر جنایتکاری، جانی‌تر است. بازیگر باید درون یک نقش را بشناسد تا بتواند آن را به درستی اجرا کند.اگر تحلیل شخصیت داشته باشد آن‌وقت است که نقش منفی را آنقدر خوب بازی می‌کند که به دل همه می‌نشیند و ماندگار می‌شود.
طهمورث امسال هنوز در اثری بازی نکرده و این موضوع کمی تا قسمتی عصبانی‌اش کرده است. خودش می‌گوید: چرخ زندگی باید بچرخد، من بجز بازیگری کار دیگری بلد نیستم که وقتی بیکارم آن را انجام دهم و درآمد داشته باشم. بیکاری یعنی بی‌پولی و در این شرایط فعلی اصلا بیکاری خوب نیست. از طرفی من بازیگرم؛ حیاتم به نقش‌‌هایی که بازی میکنم وصل است. اگر بازی نکنم یعنی حیات ندارم، یعنی بیهوده زندگی میکنم. یک نقش خوب می‌تواند ماه‌ها حالم را خوب کند. بیکاری هم از نظر روحی آسیب می‌زند هم مالی ! یک زمانی در حوزه تئاتر کارهای خوبی روی صحنه می‌رفت اما الان نمایش‌ها خیلی ضعیف شده‌اند. جوان‌‌هایی آمده‌اند و در حال تجربه‌اندوزی هستند و برای نوآوری کارهایی روی صحنه می‌برند که من آنها را دوست ندارم و فکر هم نمی‌کنم بتوانند جریا‌ن‌سازی کنند یا به اثری ماندگار تبدیل شوند.
