سینماروزان: فرزاد موتمن نزدیک به یک دهه ونیم قبل عاشقانه ای به نام «شبهای روشن» را ساخت و در تمام سالهای بعد از آن فیلم همچنان میخواهد فیلمی در همان مایه ها بسازد و نمیشود!! در این مسیر او به نوعی تجربه گرایی روی آورده که از نوعی کمدی مانند «پوپک و مش ماشالله» تا سریالی مانند «نون و ریحون» را شامل شده است.
این روزها فیلمی جنایی به نام «آخرین بار کی سحرو دیدی؟» به کارگردانی موتمن روی پرده رفته است؛ فیلمی که بعد از یک ماه اکران فقط کمی بیش از 150میلیون فروخته است که رقمی مناسب نیست و البته متأثر از تعداد سالن اندکی که در اختیار فیلم بوده است.
فرزاد موتمن با انتقاد از تبعیض در توزیع سالن میان فیلمها روی پرده به تینا جلالی در «اعتماد» گفت: در روند اکران كاملا بي‌عدالتي صورت مي‌گيرد. اعتراض ما هم راه به جايي نمي‌برد.
موتمن با اشاره به حجم بالای سینماهای در اختیار یک فیلم کمدی ادامه داد: من با ساخته شدن فيلم كمدي به هيچ عنوان مخالف نيستم. خودم فيلم كمدي ساختم كه در زمان خود پرفروش بود. به نظر من كمدي ژانر مادر در تاريخ سينماست. از هفت هزار سال پيش كمدي و تراژدي در سينما وجود داشته اما با اينكه سينما يكپارچه به فيلم‌هاي كمدي تعلق بگيرد موافق نيستم و اين مساله به نظرم نفرت‌انگيز است.
فرزاد موتمن با تعریضی که شاید به رضا عطاران و پیشتازیش در گیشه ها برگردد بیان داشت: سال‌هاست به سينما نمي‌روم. چقدر بايد يك بازيگر كمدي را بر پرده سينما ببينم؟ خسته شدم. خود آقاي كمدين از خودش خسته نشده؟ نمي‌شود كه هميشه ايشان روي پرده باشد اين حضور مداوم عصبي‌كننده است.
موتمن گسترش نوعی سینمای خرده پیرنگ در ایران و دوری تهیه کنندگان از سینمای ژانر را به دلیل محافظه کاری تهیه کنندگان دانست و اظهار داشت: فقر اقتصادي سينماي ايران باعث مي‌شود تهيه كننده‌ها به چنين فيلم‌هايي{از ژانرهایی مثل نوآر} گرايش نداشته باشند. نگاه مي‌كنند چه فيلمي مي‌فروشد و با اقبال مخاطب همراه است بلافاصله سري آن فيلم‌ها سلسله‌وار در سينما روي پرده قرار مي‌گيرد.
موتمن ادامه داد: فيلم‌هايي كه كاراكترهاي آن سر هم عربده مي‌كشند و جالب است كاراكترها يك‌بار توي اتاق سر هم عربده مي‌كشند يك‌بار توي حياط و يك‌بار مقابل توالت و يك‌بار پشت‌بام سر هم عربده مي‌كشند. آخر اينكه نشد سينما… باور كنيد دو سه سالي مي‌شود كه من به سينما نمي‌روم و فيلم نمي‌بينم. تنوع مضامين وجود ندارد. به خاطر ملاحظه و محافظه‌كاري به دنبال تجربه كردن در سينما نيستيم و سراغ موضوعات تكراري مي‌رويم.
