سینماروزان/حامد مظفری: خیلی زمان می‌گذرد که شفاف‌سازی‌های حسین انتظامی عاملی شود برای حل مشکلات دیرین ساختار سینمایی ولی همین شفاف‌سازی‌های فعلی هم در نوع خود واقعیات تلخی را به رخ می‌کشد که یقینا می‌تواند اصلی‌ترین موتور محرک برای اصلاح ساختار باشد.
به تازگی و تقریبا همزمان با هم، هم سیاهه مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی منتشر شده و هم خروجی اولین جلسه کارگروه بررسی آسیبهای کرونایی سینما.
شفاف‌سازی مالی مرکز گسترش فاش ساخته در این مرکز و در یازده ماه سال ۹۸ بیش از ۵میلیارد تومان(دقیقا ۵میلیارد و ۵۲۴میلیون) پول صرف هزینه جاری، حقوق و دستمزد شده است!! آن هم درحالی که سقف درنظرگرفته شده برای هزینه جاری ۴میلیارد بوده است.
از آن سو کارگروه کرونایی سینما مصوب کرده که به هر سالن‌دار زیان‌دیده در نتیجه تعطیلی کرونایی سینماها مبلغ ۱۰میلیون تومان وام داده شود!!!
خیلی عجیب نیست؟؟
سالن‌داری که حلقه اصلی ارتباط مخاطب با کلیت سینماست و در ماجرای تعطیلی کرونایی سینما، زیان مهلک دیده، فقط ۱۰ میلیون حمایت از مدیریت دولتی سینما عایدش میشود و آن هم به صورت وامی که لابد باید پس داده شود!
ولی مرکز گسترشی که ۴میلیارد برایش هزینه جاری تعریف کرده بودند، بیش از ۵.۵میلیارد (یعنی ۱.۵میلیارد بیش از هزینه مصوب) هزینه جاری گرفته است که چه کند؟؟ که لابد پول توزیع کند میان مستندسازان، لاله‌سازان(!) و دست‌اندرکاران جشنواره حقیقت؟؟؟
اینکه انتظار داشته باشیم در ساختار تدبیرباران(!) دولت فعلی تغییری بنیادی حاصل شده و زیرمجموعه‌های بودجه‌خوار حذف شوند انتظار بیجایی است اما آیا نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که از مرکز بخواهند به همان ۴میلیارد هزینه جاری اکتفا کند و آن ۱.۵میلیارد اضافی را بابت هزینه جاری به بدنه نحیف سینماگرانی تزریق کند که در طول یک سال گذشته حتی یک سبدکالای کمیته امدادی هم بهشان نرسیده و حالا و به‌خاطر تعطیلی سینما در نتیجه کرونا، اوضاع‌شان نزارتر از هر زمان دیگر است؟؟
