سینماروزان/صالح دلدم: خبرهای منتشر شده از میزان پیشرفت در تولید واکسن کرونا و همچنین زمان بندی عرضه آن به تمامی مردم جهان نشان می‌دهد که ویروس چینی کرونا تا یک سال آینده به گرفتار کردن مردم جهان و تداوم سبک زندگی فعلی ادامه خواهد داد و کسب و کارها نیز در این یک سال باید راهی برای ادامه بقای خود بیابند.
به گزارش سینماروزان و به نقل از “ستاره‌سینما” «کرونا» در ایران و جهان بیشترین آسیب را به سینما به‌عنوان گزینه غیرضروری و البته محل تجمع افراد وارد کرد و در این میان باتوجه به شکل‌های نوین عصر ارتباط، مردم نیاز خود به فیلم و محصول نمایشی را از راه آنلاین برطرف کردند.
هرچه سالن‌های سینما و سازندگان فیلم‌هایی برای نمایش بر پرده سینماها در این مدت ضرر کردند، در عوض این پلتفرم‌ها و شرکت‌های فعال در عرصه نمایش آنلاین و دانلود فیلم بودند که به سود بیشتری دست یافتند.
در ایران دو پلتفرم و در اصل موضوع یک پلتفرم معلوم‌الحال با استفاده از فضای انحصاری به سود قابل توجهی دست یافت و در مقابل نیز با سوءاستفاده از بی‌رقیب بودن، ضمن عقد قراردادهای یک طرفه با صاحبان آثار که بدتر از قرارداد ترکمانچای است، شرایط خود را به فیلمسازان تحمیل کرد؛ قراردادهایی که در آن کلیه حق و حقوق هرگونه پخش و نمایش فیلم از سازنده و مالک اثر گرفته میشود و در قیمت گذاری نیز بصورت یک طرفه نرخ مدنظر پلتفرم به صاحب فیلم دیکته میشود و فیلمساز مجبور است با توجه به نبود آلترناتیو مناسب، به این شرایط ظالمانه تن دهد و البته سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد و خانه سینما نیز نظاره‌گر این تضییع حقوق فیلمسازان هستند.
شرایطی که برای فیلمساز غیر از ضرر چیزی به‌دنبال ندارد اما برای پلتفرم معلوم‌الحالی که حمایت‌های خاص پشتش است، سراسر سود بوده و حتی حاضر نیست از محل سود به دست آمده ناشی از بزخری آثار سینمایی، کمی امنیت شبکه خود را ارتقا بخشد تا مانع سرقت و انتشار قاچاق فیلم‌های در امانت در نزد خود بعنوان سامانه پخش شود!!
آیا این ویاودی واهمه این را دارد که با تعطیلی قاچاق، مجبور به بالا بردن رقم خرید محصولات شود؟؟
چون واضح است که «ویاودی» در هر شرایطی به سود می‌رسد و این تهیه‌کننده است که متضرر می‌گردد.
در حالی که دفترهای پخش سینمایی در هنگام اکران فیلمها علیرغم هزینه‌های بالای کپی، تبدیل و تبلیغات تنها ده درصد حق پخش می‌گیرند، در حالت آنلاین پلتفرم با سوءاستفاده از انحصار موجود، سی درصد از فروش فیلم را برمی‌دارد درحالی که در بیشترین حالت این درصد باتوجه به هزینه‌های نه چندان زیاد پخش آنلاین، باید پانزده درصد محاسبه شود.
موضوع به همین‌جا ختم نشده و درحالی که پلتفرم فقط از محل بیش از سیصد سایت دانلود قانونی به همان پولی که به‌عنوان رقم قرارداد به تهیه‌کننده رسیده، دست می‌یابد، حق این پارامتر و مشابه آن را از تهیه‌کننده می‌گیرد و همزمان از محل نمایش در «ویاودی» خود برای مشترکین نیز به سود سرشار دست می‌یابد. این را در نظر بگیرید که مقدار کلیک و بلیت فروشی نیز در اختیار پلتفرم بوده و تهیه‌کننده هیچ ابزار نظارتی نسبت به رقم دقیق بازدید ندارد. چرا هیچ ابزار نظارتی برای راستی‌آزمایی آمار بلیت‌فروشی این سامانه در اکران آنلاین موجود نیست؟
سود این «ویاودی»ها تنها به اجحاف به تهیه‌کنندگان وطنی نیز ختم نشده و با سوءاستفاده از عدم اکران فیلم‌های خارجی در سینماهای ایران و نبود قانون کپی‌رایت، فیلمها و سریالهای روز جهان را نیز بلافاصله از پخش قانونی جهانی و بدون خرید حق رایت سرقت کرده و در پلتفرم خود برای مشترکین خود به فروش می‌رسانند و به سرمایه هنگفت و بادآورده و البته حرام دست می‌یابند.
هرگاه در هر بخشی از یک در انحصار و عدم شفافیت وارد شده، از در دیگر فساد ورود کرده و تنها راه مقابله، ایجاد فضای رقابتی و شکستن انحصار است.
موضوع «ویاودی»ها نیز از این قاعده خارج نیست و بهترین راه ممکن برای حفظ و حراست حقوق تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان سینما، شکستن این انحصار بوسیله راه‌اندازی یک پلتفرم نمایش آنلاین از سوی صنف اتحادیه تهیه‌کنندگان است، به این صورت که تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان سینمای ایران می‌توانند یک «ویاودی» در انتظار سرمایه و آماده را در دست گرفته و بصورت سهامی با مشارکت تهیه‌کنندگان و اعضای صنف راه‌اندازی کنند و ضمن نمایش و خرید فیلم‌های سینمایی و پخش آن در نظارت صنف، از سهم مشارکت خود نیز به سود رسیده و حتی از تولید به مصرف، به تهیه فیلم و سریال خود نیز جهت تولید و پخش محتوا رونق بخشند.
