سینماروزان/محمد شاکری: در جریان تبلیغات انتخاباتی پیش از دور دوم انتخابات۱۴۰۳ یک دیدار شکل گرفت میان مسعود پزشکیان و تعدادی از هنرمندان که البته برخی سینماگران-اعم از تکراری و غیرتکراری- هم بین آنها بودند.
مطابق اغلب چنین نشست هایی آنچه از زبان اهالی هنر و آن چند سینماگر متمول تکراری بیان شد همان حرفهای تکراری مطروحه در نشست با روسای جمهور قبلی بود با لحن التماسِ دعا و اینکه رئیس جمهور باید هوای آنها را داشته باشد.
پاسخ مسعود پزشکیان به این درخواست کوتاه ولی کلیدی بود چون تاکید کرد: من اصولگرا و قائل به حق، عدالت، انصاف، هستم. معتقد به اصلاحات هستم تا این حق و عدالت ایجاد کنیم. آمده‌ام تا فردایی که رفتیم ذکر خیری از ما باشد. “شما هنرمندان باید به من کمک کنید که چگونه رفتار کنیم.” تغییر لحظه‌ای اتفاق نمی‌افتد. برای همین کمک کنید تا مملکت را اصلاح کنیم. برایم طبقه، گروه و حزب و جناح فرقی ندارد.
اینکه پزشکیان دربرابر درخواست کمک اهالی هنر صراحتا می‌گوید: “شما هنرمندان باید به من کمک کنید که چگونه رفتار کنیم!” یعنی وجه افتراق این رییس جمهور با روسای جمهور قبلی.
انگار او خواسته خطاب به اقلیت متمول سینما بگوید دست از اعانه‌گیری به نام صنف و به نفع خویش برداشته و به رئیس جمهور کمک کنند تا مشکلات کلان جامعه را حل کند؛ که اگر مشکلات کلان حل شود دیگر زیرمجموعه‌‌های خُرد مثل سینما و هنر نیز لنگ نیازهای اولیه نخواهند بود.
