سینماروزان/احسان هوشیارگر: فصل اول سریال «صد سال تنهایی»-که گابریل گارسیا مارکز تا زنده بود، اقتباس از آن را ممنوع کرده بود- از تولیدات جدید نتفلیکس هم از راه رسید و نسخه ترک سریال “شهرزاد” هم تولید و در حال عرضه است، اما همچنان خبری از عرضه و پخش «سووشون» یکی از پر سر و صداترین تولیدات نمایش خانگی ایران در سال‌های اخیر نیست.
به گزارش سینماروزان و به نقل از خبرگزاری فارس، مدت‌هاست که خبر ساخت سریال «سووشون»، اقتباس یکی از ماندگارترین آثار ادبی ایرانی، شور و هیجانی در میان علاقه‌مندان و مشتاقان ادبیات و دنیای فیلم و سریال برانگیخته است؛ اما متأسفانه تا به امروز سرنوشت پخش این سریال همچنان در هاله‌ای از ابهام و تردید به سر می‌برد. این در حال است که اخیرا کمپانی «نتفلیکس» سریال «صد سال تنهایی» را بر اساس رمان سترگ و جاودانه «گابریل گارسیا مارکز» منتشر کرده است. «مارکز» در زمان حیاتش هیچ وقت راضی نشد که اقتباسی سینمایی و سریالی از این اثر ساخته شود؛ چون نگران بود که سازندگان نتوانند به جهان پر از جزئیات و جادویی این رمان به درستی دست پیدا کنند و لطمه بزرگی به این رمان و علاقه‌مندانش که در سر تا سر جهان بیشمار است بزنند ولی بعد از مرگ مارکز خانواده او با در نظر گرفتن حساسیت‌های متعدد و باید و نبایدها و شرط نظارت بر روند تولید در نهایت با اقتباس ادبی از این رمان موافقت کردند و کمپانی نتفلیکس سریع دست به کار شد.
این اقتباس از شاهکار ادبی مارکز نویسنده یکی از بزرگ‌ترین تولیدات تاریخ نتفلیکس در آمریکای لاتین است و از ماه مه تا دسامبر ۲۰۲۳ در ۱۵ شهر مختلف فیلمبرداری شده است. تولید این سریال شامل بازیگران عمدتاً نوظهور، یک تیم چند صد نفره و بیش از ۲۰ هزار سیاهی لشکر بوده است . «صد سال تنهایی» شامل ۱۶ قسمت است که دو فصل هشت قسمتی عرضه می‌شود. فصل اول در تاریخ ۱۱ دسامبر (۲۱ آذرماه) عرضه شد و توانست نظرات مثبت زیادی بین منتقدان و علاقمندان به این رمان در سر تا سر جهان از آن خود کند از جایی که رمان صد سال تنهایی در ایران هم طرفدارن و مخاطبان زیادی دارد سریال هم توانست به سرعت در بین مخاطبان ایرانی جا باز کند و بر خوردهای مثبتی دریافت کند.
این در حالی است که یک علامت سوال یا تعجب بزرگ برای مخاطب ایرانی حین تماشای این سریال پیش می‌آید. آن سوال این است که چرا در صنعت سینما و سریال سازی ایران کمتر به سراغ آثار مهم ادبی ایرانی می‌روند. جواب این سوال را شاید باید در سرنوشت اثر دیگری جستجو کرد؛ سریال «سووشون» ساخته نرگس آبیار بر اساس رمان «سووشون» اثر سیمین دانشور که به نوعی این رمان یک قرابت معنایی هم با صد سال تنهایی دارد. همانگونه که صد سال تنهایی یک اثر شناخته شده جهانی و دارای تعصب برای فرهنگ آمریکایی جنوبی و اسپانیایی زبان هاست.
«سووشون» نیز رمانی است درباره فرهنگ، سنت، تاریخ و مردم ایران که طرفداران و متعصبان خاص خود را دارد و همچنین به زبان‌های متعددی در سراسر جهان ترجمه شده است. حال به این پرسش جواب باید داد که چرا با وجود اهمیت اقتباس و اشتیاق مخاطبان هنوز هیچ خبری از پخش این سریال نیست.
بر اساس شنیده‌ها، دلیل اصلی تأخیر در پخش «سووشون» اختلافات میان سرمایه‌گذاران (نماوا) و سازندگان این اثر است. این وضعیت، نه تنها برای مخاطبانی که مشتاق تماشای این سریال هستند ناامیدکننده است، بلکه نشان‌دهنده چالش‌های ساخت آثار فرهنگی در کشور است.چنین اثری با روایت تاریخی، اجتماعی و انسانی‌اش، ظرفیت بالایی برای تبدیل‌شدن به یک سریال ماندگار را دارد. اما اختلافات پشت‌صحنه، فرصت دیده‌شدن آن را به تعویق انداخته است.
کمتر از دو ماه قبل بود که رسانه‌های ترکیه اعلام کردند که حق پخش سریال «شهرزاد» توسط کمپانی OGM PICTURES خریداری شده و نسخه ترکی این سریال جلوی دوربین می‌رود؛ همه برنامه ریزی‌ها برای تولید این سریال به سرعت انجام شد. از جلسات دورخوانی تا انتخاب بازیگر به صورت پی در پی خبر منتشر و در نهایت قسمت این سریال سه شنبه هفته گذشته ۲۰ آذر در «استار تی وی» با نام «گریه نکن استانبول» منتشر شد. با وجود فیلمبرداری همزمان، پخش هفتگی و فاصله کم شروع فیلمبرداری تا پخش؛ کیفیت این نسخه و برنامه ریزی‌های تبلیغاتی برای انتشار آن توسط شبکه ترکیه‌ای قابل توجه است. از طرفی حدود دو سال است که چرخه تولید و برنامه ریزی پلتفرم نماوا از مسیر حداقلی خارج شده و این پلتفرم با فقر محتوا مواجه شده است. اگرچه نماوا در مقاطع مختلفی تلاش‌هایی برای بازگشت به چرخه تولید و رقابت نموده اما هر بار با چالشی مواجه شده است. این در حالی که همه متولیان حوزه نمایش خانگی می‌دانند؛ این پلتفرم می‌تواند با مرتفع کردن مشکلات و پخش «سووشون» بار دیگر به اوج برگردد و مسیری تازه را در صنعت استریم ایران آغاز کند.با توجه به اهمیت عرضه تولیدات نمایشی فاخر در شبکه نمایش خانگی امیدواریم اختلافات موجود هرچه زودتر برطرف شود و شاهد عرضه اثری باشیم که شایسته اعتبار و جایگاه «سووشون» در ادبیات ایران است.
