سینماروزان/ محمد جلیلوند: بخش مهمی از فرهنگ هر کشور را می‌توان در آثار نمایشی آن مشاهده کرد که ایران نیز جزیی از آن است. یکی از ویژگی‌های کهن مردم ایران مهما‌ن نوازی و علاقه به مراوده‌های خانوادگی است که قطعا غذا یکی از بخش‌های تفکی‌ناپذیر و جذاب آن به حساب می‌آید. آن هم در کشوری با تنوع غذایی فوق‌العاده که یکی از استان‌های آن (گیلان) پایتخت غذای جهان به حساب می‌آید. از طرف دیگر بخشی از برنامه‌های محبوب تماشاگران در قاب کوچک و نیز پلتفرم‌های جهانی، برنامه‌هایی با محوریت غذا و آشپزی هستند. آثاری که هم جنبه سرگرمی داشته و هم شکل آموزشی دارند. در سالهای اخیر و با رشد پلتفرم‌های داخلی و نیاز به تولید محصولات متنوع، بحث غذا و آشپزی نیز وارد آن شده و بعضا به تولید برنامه‌هایی جذاب منتهی شده است. (شام ایرانی) ساخته سعید ابوطالب محصول فیلیمو یکی از آنها است که در چند سری ساخته شده و ادامه‌دار شدن‌اش نیز حکایت از موفقیت آن در جلب نظر مساعد مخاطبان خود دارد.
حضور بازیگران در برنامه‌هایی از این دست، ایده به خودی خود جذابی است که می‌تواند پایه موفقیت آن را رقم بزند. چرا که آنها همراه خود وجوه نمایشی داشته و به راحتی در سناریوی شکل گرفته توسط تیم نویسندگان شام ایرانی قرار می‌گیرند. در عین حال مسلط بر بداهه‌گویی بوده و به خوبی از آن به عنوان برگ برنده خود استفاده می‌کنند. دقیقا همان عنصری که تماشاگر علاقمند به برنامه‌های سرگرم کننده به آن نیاز داشته و برایش اهمیت زیادی دارد. در عین حال باید به آشپزی کردن بازیگران نیز اشاره کرد که برای مخاطبان یاد شده جذابیت‌های زیادی دارد. به ویژه آشپزی بازیگران مرد که کنجکاوی بیشتری هم نسبت به آن وجود دارد. به این ترتیب بازیگران در دو گروه مرد و زن به رقابت با یکدیگر برخواسته و حاصل کارشان نیز توسط دو داور مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در عین حال به سبک و سیاق برنامه‌هایی از این جنس، خود شرکت کنندگان نیز به دستپخت میزبان از جهات مختلف امتیاز می‌دهند.
نکته مهمی که در سری تازه شام ایرانی کاملا به چشم می‌خورد، صمیمیت شرکت‌کنندگان است که مصنوعی و غلوشده به نظر نمی‌رسد. به ویژه گروه متشکل از پژمان بازغی، حسین رفیعی، سیروس همتی و عبدالله روا که حاصل کارشان بسیار خوب از کار درآمده و آن حس مهمان‌نوازی ایرانی در آن موج می‌زند. به ویژه در قسمتی که رفیعی میزبان است، این موضوع بیشتر به چشم آمده و ذوق و سلیقه میزبان صرفا منحصر به سفره شام نمی‌شود. برای مثال می‌توان به نقاشی کشیدن مهمان‌ها با هر سطح از این هنر اشاره کرد که شیرین از آب درآمده است. در برنامه‌هایی از این جنس، اتفاق‌های پیش بینی نشده نقطه قوت آن به حساب می‌آید که نمونه‌ای از آن را می‌توان در کسالت بازغی و متعاقب آن غذا نخوردن‌اش در منزل حسین رفیعی مشاهده کرد.
شام ایرانی زنانه جنس متفاوت‌تری داشته که می‌توان آن را در تمام لحظات آن مشاهده کرد. با شرکت السا فیروزآذر، زهرا داودنژاد، صحرا اسداللهی و به میزبانی متین ستوده. شوخی‌های ردوبدل شده پیش از صرف شام، حس و حال خوبی داشته و تماشاگر شام ایرانی را می‌خنداند. به ویژه خاطره داودنژاد پیش از گرفتن جایزه برای فیلم سهیلا شماره 17. هنگام صرف شام نیز اسداللهی چهره شاخص‌تری داشته و شوخی‌هایش با فیروزآذر کاملا در قواره شام ایرانی می‌نشیند. البته نمی‌توان از راحتی و بی‌تکلفی داودنژاد هم به سادگی عبور کرد که فضای صمیمانه‌تری به این مهمانی بخشیده است. ستوده هم در مقام میزبان تلاش زیادی برای پذیرایی مناسب به خرج داده هر چند که نوسان نسبتا زیادی در کیفیت آیتم‌های آن به چشم می‌خورد.
شام ایرانی از آن دسته برنامه‌هایی است که هم به راحتی تماشاگر خود را سرگرم کرده و هم قابلیت ساخت سری‌های متعدد دارد. بدون آن که خسته‌کننده شده و تماشاگر خود را دلزده کند. در عین حال پیام خود را به تماشاگر منتقل کرده و اهمیت بودن در کنار یکدیگر به بهانه‌ای همچون صرف شام را گوشزد می‌کند. آن هم در حالی که در آستانه جشن بزرگ یلدا و در طولانی‌ترین شب سال به عنوان یک جشن کاملا ایرانی قرار داریم.
