سینماروزان/حامد مظفری: فیلم توقیفی “قاتل و وحشی” در دولت رییسی پروانه نمایش خارجی گرفت با این حال سر باز بودن لیلا حاتمی در بخش عمده آن باعث شده فیلم نتواند پروانه نمایش داخلی بگیرد و نیازمند استفتائات فقهی باشد برای حل مشکل.
با تغییر دولت و قرارگیری منوچهر شاهسواری به عنوان دبیر جشنواره فجر۴۳ شایعه شد که ممکن است “قاتل و وحشی” وارد جشنواره گردد و بخش خارج مسابقه ای ایجاد گردد برای نمایش این گونه فیلمهای مسأله دار. اتفاقی که بعد از ۸۸ و با روی کار آمدن دولت دوم احمدی‌نژاد در جشنواره فجر۲۸ رخ داد و آثاری مثل به رنگ ارغوان، آتشکار، تسویه حساب و..، وارد جشنواره شده و حسابی هم دیده شدند.
اخیرا حميد نعمت الله نیز کتبا درخواست خود برای نمایش ولو در حد یک یا دو سانس “قاتل و وحشی” در جشنواره را ارائه داده؛ درخواستی که حتی در صورت تحقق، معلوم نیست مشکلات حول فیلم را کمتر کند یا بیشتر؟
جالب است که بدنه مخاطبان در واکنش به این تقاضای نعمت‌الله، به او پیشنهادی آمرانه داده‌اند؛ مخاطبان در فضای مجازی به نعمت‌الله گفته اند قید پروانه نمایش را بزند و کلک ماجرا را بکند و نسخه اصلی فیلم را به اشتراک بگذارد تا همگان ببینند.
مخاطبی گفته وقتی بناست فیلم در آرشیو خاک بخورد چه بهتر که به فضای مجازی بیاید و دیگری گفته حتی نعمت‌الله و سرمایه‌گذار فیلم -محمدصادق رنجکشان-می‌توانند شماره کارت اعلام کنند تا مثل ماجرای توقیف “سنتوری”، هزینه تماشا به حساب مالکان برود.
خواسته مخاطبان این است؛ نسخه اصلی را منتشر کنید و خلاص! مالکان “قاتل و وحشی” چه خواهند کرد؟؟
باز هم نامه نگاری برای دریافت یک یا دو سانس در فجر و نهایتا به مانند “خانه پدری”، اکران های محدود و موضعی یا به مانند “تفریق” و “برادران لیلا” و “ارادتمند…”، نسخه اصلی منتشر خواهد شد؟
این هم نباید یادمان برود که الان با ۸۸ خیلی فرق میکند، آن زمان هنوز دوره دی‌وی‌دی بود، نه اندروید و آی‌او‌‌‌اس همه‌گیر شده بود و نه بنی‌بشری می‌دانست تلگرام و اینستاگرام چیست و از این رو نمایش مثلا “تسویه حساب” در جشنواره می‌توانست فضا را عوض کند ولی حالا چطور؟ بماند که در همان زمان نیز نمایش محدود “صد سال به این سالها” و “زمهریر” در فجر۲۸ نه تنها مشکل را حل نکرد که سوءتفاهمات چند برابر شد و آن فیلم‌ها همچنان توقیفند.
زمانه، عوض شده و اکنون مردم هستند که آمرانه از مالکان یک فیلم می‌خواهند تا اثر خود را به اشتراک گذارند جهت استفاده عامه علاقمندان و نه انحصاری و برای جماعتی اندک.
