سینماروزان/احمد محمداسماعیلی: «آقای زالو» سومین تجربه کارگردانی مهران احمدی بعد از فیلمهای مصادره و سگ بند است. آقای زالو به‌لحاظ موقعیت داستانی شباهتهایی با فیلم اولش مصادره دارد و بخش عمده‌ای از اتفاقات هر دو فیلم در چند دهه قبل رخ میدهد و عطش نوستالژی‌گرایی مخاطبان را پاسخ میدهد.
چند سالی است با موفقیت نهنگ عنبر که در فضای کمدی به دهه شصت و فضای نظارتی و کنترل شده آن دوران می‌پرداخت، توجه فیلمسازان به روایت داستان فیلم و سریال‌هایشان در آن برهه زمانی معطوف شده که اغلب ناموفق و نگاه تکراری دارند اما مهران احمدی تلاش میکند با دقت نظر و نگاه درست، درام کمدی اثرش را منطق دار در فضای دهه شصت روایت کند.
در آقای زالو شخصیت اصلی با بازی امین حیایی، آدم فرصت‌طلبی است که با سرقت هویت برادر مفقود‌الاثرش، به دامادی یک فرد منتفذ اصولگرا میرسد و در دهه‌های بعد تبدیل به یک رانت خوار بزرگ می شود.
مهران احمدی در زمینه زوج سازی با کنار هم قرار دادن امین حیایی و هادی کاظمی زوجی جدید و یکدست خلق می کند و انتخاب مونا فرجاد به عنوان یک دختر اخلاق مدارو اصول گرای رزمی‌کار دهه شصتی درست و به‌جا است.
در این میان امین حیایی در ۵۵ سالگی به خوبی کاراکتر محوری فیلم را در دو بازه‌ی جوانی ۲۰ ساله و سپس مردی چهل و چند ساله ایفا میکند و به خوبی از قرارگیری در موقعیت های کمدی دونفره با هادی کاظمی یا مونا فرجاد یا مهران مدیری در خدمت روایت بهره می‌برد و شاید اگر فیلم در جشنواره فجر رونمایی میشد، امین یکی از شانس‌های سیمرغ بازیگری بود.
مهران احمدی به‌خاطر سابقه سالها بازیگری و البته دستیاری کنار عبدالرضا کاهانی-که نوعی کمدی کدر را در ساخته‌هایش دیدیم- در آقای زالو- به خصوص در بازیگردانی و حفظ ضرباهنگ- به مراتب جلوتر از سگ‌بند حرکت میکند و حتی می‌تواند مهران مدیری را که سالهاست بازی خوبی ارائه نداده، چنان کنترل‌شده و از نیم‌رخ وارد داستان میکند و آن زل زدن‌ها را با گریم پنهان میکند که نقطه مثبتی در کارنامه مدیری باشد یا استفاده موثر و متفاوتی از بازیگری تیپیکال مثل بهرنگ علوی می‌نماید.
مهران احمدی در تولید، جاه‌طلبی خود را داشته و نه تنها اول و آخر فیلمش را با سکانس‌های رئال دیدنی تقابل کامیون و سواری شکل میدهد بلکه در نقاط مختلف فیلم سعی میکند تنوع حرکتی قابل تاملی را با استفاده از پلان‌های ترکیبی رقم بزند و درکنار آنها، نمادگرایی خود را هم داشته؛ از استمرار نسل ازدست‌رفته بر ایده‌های ازکف‌رفته با نمایش پیرمردی که در هر وضعی در حال انگورفشانی است تا مدفون شدن رزمنده‌ی جانباز و همرزم ایده‌آلیست‌ش زیر خروارها خروار بتون تا شبیه کردن مهران مدیری به یکی از سرشناسان موتلفه‌ای تا…
احمدی حتی به روال مرسوم، پایان‌‌بندی را فدای شعار نمیکند و با نمایش عین گریز مفسدان و مرگ اخلاق‌مداران، واقع‌گرایی پیشه میسازد.
در انبوه کمدی های بی‌سر‌وته اخیر سینمای ایران دیدن آقای زالو امیدبخش است و مصداقی بر اینکه هنوز می‌شود در ژانر کمدی، فیلم خوش ساخت و بدون ابتذال و بدون ادا و اطوار و با پرهیز از جفنگ‌بازی ساخت.
