سینماژورنال: عزت ا.. انتظامی بازیگری که چند سالی میشود دور از سینما فقط نظاره گر فعالیت همکاران خود است حدودا یک ماه پیش نامه ای را خطاب به دو چهره سیاسی در مخالفت با حصر آنها نگاشته بود به تازگی هم نامه ای به رییس دولت یازدهم نوشته و از وی خواسته است شرایط رفع حصر سه چهره سیاسی فعال در انتخابات 88 را فراهم کند.
به گزارش سینماژورنال این نامه نگاری بیش از هر چیز یادآور ماجرای همراهی این بازیگر با محمود احمدی نژاد و اسفندیار رحیم مشایی در ستاد انتخابات کشور درست در روز ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری 92 بود؛ حضوری که در تاریخ سیاسی ایران بی نظیر بود و در کانون توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت.
همراهی با مشایی مصور شد اما برائت از همراهی، مکتوب
با این حال ساعاتی بعد از آن اعلام حضور نامه ای منسوب به انتظامی منتشر شد که وی از این حضور اعلام برائت کرده بود!!! جالب بود که مستندات حضور ایشان به صورت تصویر و فایلهای ویدیویی منتشر شده بود اما برائت از حضور فقط با انتشار یک نامه انجام شد؛ از آن نامه بلندبالا هم فقط بخش انتهایی آن به صورت دست‌نوشته انتظامی بیرون آمد.
البته که بعد از اعلام برائت هم مشایی با لحنی دلجویانه خطاب به انتظامی از درک موقعیت وی و فشارهای وارده سخن گفت!
آیا فشارهای احتمالی باعث رو شدن نامه ای جدید خواهد شد؟
آن ماجرا وقتی کنار نامه نگاری اخیر انتظامی قرار می گیرد این فرضیه را پیش رو می گذارد که آیا در آینده نزدیک و با افزایش فشارهای احتمالی(!؟) آیا باز هم انتظامی نامه ای تازه تر نوشته و توضیحات جامعتری را درباره نامه های قبلی بیان خواهد کرد؟
حتی حال حضور در رونمایی پوستر منقش به تصویرشان را ندارند اما…
از آن گذشته نامه نگاری اخیر انتظامی این پرسش را نیز پیش رو می گذارد که چطور است انتظامی به دلیل کهولت سن حتی توانایی حضور در رونمایی از پوستر جشنواره ای که تصویرشان روی آن نقش بسته را هم ندارد اما چند رور بعد از دیدار دبیر همین جشنواره با ایشان در منزل شخصی شان، به ناگاه نامه ای را منتشر می کنند که نشانگر پویایی ذهن نه یک فرد كهنسال نيازمند استراحت مطلق که یک مرد میانسال همچنان پویاست.
این پویایی چه سنخیتی دارد با آن بی تفاوتی؟
اگر این پویایی را حتی در نود و چند سالگی ایشان بپذیریم آن گاه بی تفاوتی ایشان در قبال موضع گیری پیرامون مشکلات صنفهای متبوعشان در سینما و تئاتر را چگونه توجیه کنیم؟ مدتهاست فریاد اهالی سینما و تئاتر از نداشتن یک نظام بیمه ای جامع به آسمان رسیده است ولی عزت ا.. انتظامی حتی یک بار هم از وجهه خود برای کمک به حل مشکل همکاران استفاده نکرده و البته نزدیکانش نیز کهولت سن اش را دلیل دوری از این موضوعات دانسته اند! اگر این کهولت سن که علت بی تفاوتی به مشکلات صنفی است را بپذیریم آن پویایی نامه نگاری را چطور توجیه کنیم؟
آیا نامه را دیگران تنظیم کرده اند؟
گذشته از اینها بی شباهتی لحنی سیاستمدارانه که در نگارش نامه به کار رفته با ادبیات متداول انتظامی هم بدجوری پرسش برانگیز است. آیا نامه را دیگران تنظیم کرده اند و انتظامی فقط آن را امضاء کرده؟ یا آن که نامه ای را نوشته و دیگران ویرایش کرده اند؟
دلیل انتخاب انتظامی چه بوده؟
اگر این فرضیه را بپذیریم که برخی صاحب‌منصبان سیاسی انتظامی را تشویق به ارائه این نامه کرده‌اند پرسشی دیگر روی می‌دهد که چرا در میان آن همه بازیگر و کارگردان شناخته شده‌ای که به هنگام انتخابات همراهی کاملی با سیاستمداران نشان می‌دهند این انتظامی بوده که برای امضای چنین نامه ای انتخاب شده است؟
آیا مشوقان گمان می کرده اند هر کسی جز ایشان انتخاب شود با واکنشهای افراطی و حتي ممنوع الفعاليتي مواجه شده و ایشان به دلیل کهولت سن چنان که باید مورد هجمه طرف مقابل قرار نمي‌گيرد؟
حدسي كه تا اينجا درست از آب در آمده و به جز برخورد تند يكي از نزديكان مشايي، انتظامي از حاشيه امني در قياس با ديگران برخوردار بوده و نامه او ، بازتاب منفي جدي نداشته است.
شايد هم اين بي‌اعتنايي در گارد مخالف گرفتن براي اين بازيگر قديمي حكايت از جدي نبودن او در سپهر سياسي دارد بخصوص بعد آن نامه برائت شتابزده قبلي كه اعتبار اين چهره هنري را متاسفانه مخدوش ساخت.
